Twee jaar afwezig op het wereldtoneel, maar vanavond terug in Tilburg! Helloween heeft een nieuwe plaat, een nieuwe show, en daarnaast vieren ze ook nog eens het veertigjarig bestaan van de band. Met in het voorprogramma niemand minder dan Beast In Black dat dit jaar ook een jubileum viert, maar deze relatieve jonkies kunnen ‘slechts’ tien kaarsjes uitblazen. Genoeg redenen om er bij te zijn dus en met een uitverkochte 013 zijn er genoeg die dat willen. Zware Metalen was ook aanwezig met Ruben voor de verslaglegging en Esther ‘t Lam voor de beelden.
Het is intussen oktober, dus de pompoenen staan weer buiten. Laat dat nu net het beeldmerk zijn van de Duitse powermetalgiganten die hier vanavond de zaal hebben uitverkocht. Kennelijk is twee jaar tijd genoeg om een shirtje te slijten, want de rij voor de merchandise is gigantisch lang. Daar gaan wij ons echter niet aan wagen, want ook het voorprogramma mag er wezen.
Beast In Black bestaat dit jaar een decennium en met deze tour blikken ze daarop terug. Elk van de drie albums die ze tot nu toe hebben geproduceerd komt aan bod, maar de tweede plaat From Hell With Love krijgt wat extra aandacht met liefs vijf nummers. Ook wordt er vooruitgeblikt, want de heren leggen de laatste hand aan de vierde langspeler die volgend jaar moet uitkomen; de 013 is alvast gereserveerd op 28 oktober 2026 om die nummers te laten horen. Vanavond alleen Power Of The Beast en Enter The Behelit als nieuw materiaal.
Het klinkt gelukkig een stuk beter dan de laatste keer dat we de band op Graspop zagen. Zanger Yannis Papadopoulos heeft zijn stem weer gevonden en kan de hoge uithalen opnieuw aan. Daarmee is het plaatje weer compleet voor de powermetalgroep die in tien jaar tijd goed op elkaar ingespeeld zijn geraakt. Hoewel er soms weinig te doen lijkt voor de gitaristen, omdat een groot deel van de sample track afkomt, zijn ze in hun mimiek en stage presence een genot om naar te kijken. Het lijkt alsof ze er echt plezier in hebben. Des te vreemder dus dat een paar dagen later bekend werd dat gitarist Kasperi Heikkinen plots opstapte. Vanavond was dus de laatste keer dat de band in deze samenstelling in Nederland te zien was. Gelukkig hebben ze er een mooie show van gemaakt en kunnen we terugkijken op tien knallende jaren. Volgend jaar zullen we kunnen zien of de nieuweling net zo goed uit de verf komt.
Dat de 013 is uitverkocht wordt goed duidelijk wanneer de fanschare van Helloween zijn weg naar de zaal weet te vinden. Waar er bij het voorprogramma nog gesprongen kon worden, hebben we nu moeite om de armen omhoog te wurmen om mee te klappen. De band is inmiddels natuurlijk een act van wereldformaat. Van bewegingsruimte is dus niet echt sprake, maar gelukkig is de gemiddelde leeftijd ook hoog genoeg dat de wil om te bewegen ver te zoeken is. De band viert de band dit jaar dan ook zijn veertigjarig bestaan.
Na een niet helemaal goed uitgelijnde lasershow die de bekende pompoen op het grote scherm uitkerft is de toepasselijke opener van deze jubileumshow March Through Time. In vergelijking met de vorige tour is er sprake van een visuele upgrade in de vorm van een nog meer indrukwekkende bewegende achtergrond, en vanwege het jubileumaspect van de show worden we meermaals toegesproken door de keeper van de zeven sleutels zelf.
Eerste traktatie van de avond is een volledige uitvoering van The King For 1000 Years. Het bijna vijftien minuten durende epos is lang afwezig geweest in de liveshows van de Duitse powermetalband, maar hier wordt elke noot gespeeld. Het blijft onwerkelijk om deze samenstelling zo te zien. Wie had in 2017 gedacht dat na respectievelijk 34 en 38 jaar afwezigheid Kiske en Hansen weer terug zouden komen om het plaatje compleet te maken. Inmiddels zijn we twee albums verder en is het wel duidelijk dat deze samenstelling gaat standhouden. Vocalisten Andi Deris en Michael Kiske staan zij aan zij om Kai Hansen aan te kondigen, die vervolgens Future World inluidt. Dat gaat gepaard met een explosie van slingers die direct in de lampen terecht komen en waar dus de rest van de avond tegenaan kan worden gekeken. Ik sta er pal onder, dus heb er geen last van. Voor de mensen achterin zal het ongetwijfeld vervelender zijn geweest.
Inmiddels negentiende plaat Giants & Monsters is eind augustus uitgekomen en dit is dus ook de eerste keer dat daar wat live van te horen is. Helaas is dat This Is Tokyo, wat tekstueel zowat het zwakste nummer is dat de band ooit gemaakt heeft. Daarnaast is het de tweede lofzang over de Japanse metropool deze avond, want Beast In Black speelde zijn ode One Night In Tokyo ook al. Het voorprogramma komt wat dit betreft dan toch echt beter uit de verf.
Vanaf hier wisselen Kiske en Deris stuivertje om wie de nummers zingt. Deris mag als eerste met We Burn waarna Kiske Twilight Of The Gods op zich neemt. Beide nummers hebben we al tijden niet live gehoord, zeker die laatste, voor het laatst gespeeld toen Kiske nog in zijn oorspronkelijke diensttijd zat. We graven dus diep vanavond en dat is alleen maar mooi.
Over diep graven gesproken, Hansen neemt ook vocalen voor zijn rekening. Hij was naast gitarist ook de oorspronkelijke vocalist van de band en speelt hier Ride The Sky van de debuutplaat Walls Of Jericho uit 1985. Veertig jaar terug in de tijd en direct weer naar het heden met Into The Sun van het nieuwe album. Alle drie de heren zijn hierop te horen en de harmonieën van de stemmen zijn ronduit fantastisch. Je zou het nooit anders willen horen, maar er wordt toch voor de estafette-optie gekozen. Om en om pakken ze weer de nummers op waarbij Kiske het nieuwe Universe (Gravity For Hearts) in zijn eentje oppakt.
Drummer Dani Löble mag zichzelf ook gelukkig rekenen met een nieuw drumstel waar liefst vijf basdrums in zijn verwerkt. Hij krijgt een uitgebreide solo die hij – zoals we van hem gewend zijn – krachtig uitvoert. Ook hij mag het achterste van zijn stembanden laten horen door met een oerkreet tot achterin de zaal verstaanbaar te zijn, zonder microfoon. Het imposante, zwartgelakte gevaarte waar hij achter zit, komt helemaal tot zijn recht in deze solo. En hij mag ook los bij de hit I Want Out dat als volledig zevental wordt gespeeld. Dit keer gelukkig enkel confetti dat over het publiek wordt geknald, dat blijft tenminste niet in het zicht hangen.
Kiske en Deris namen hierna samen plaats op krukjes met een akoestisch gitaar. Wat volgt is een medley van ballades die de heren in hun oorspronkelijke tijd met de band hebben geschreven. Kiske met Pink Bubbles Go Ape en Deris met In The Middle Of A Heartbeat, waarna ze samen A Tale That Wasn’t Right spelen. Na zo’n rustig blokje is het aan Deris om de boel weer aan te wakkeren met Power dat natuurlijk makkelijk mee te zingen is door het publiek. Voordat Hansen het stokje weer overneemt voor het veertig jaar oude Heavy Metal (Is The Law).
Eén epos is niet genoeg voor deze band vanavond, dus ze spelen na nog een toespraak van de sleutelbewaarder een kwartier lang het nummer Halloween. Wel zo toepasselijk voor de tijd van het jaar natuurlijk.
Het jubileumlogo prijkt groot op het scherm: we zijn aangekomen bij de laatste nummers. Kiske pakt de microfoon voor Eagle Fly Free en vleugels willen de mensen hier ook voelen, want nu pas gaan er crowdsurfers omhoog. En er vliegen weer slingers in de lampen, want waarom ook niet? Giants & Monsters komt ook nog één keer voorbij met misschien wel de leukste toevoeging van die plaat, A Little Is A Little Too Much, dat het vanavond als enige moet doen met statische album art op de achtergrond. Het nummer wordt er natuurlijk niet minder om.
Waar menig fan reikhalzend naar aan het uitkijken was, is natuurlijk Dr. Stein en dat nummer mag hier niet ontbreken. Als er bewogen kon worden, dan was dat nu wel gebeurd, maar in deze drukte merk ik toch vooral stramme gewrichten. Aan de gezichten te zien wordt het wel gewaardeerd.
Onder toeziend oog van de conciërge met de zeven sleutels wordt nog een stukje Keeper Of The Seven Keys gespeeld en dan zit deze dik twee uur durende voorstelling van de Duitsers er alweer op. Nogmaals bewezen hebbende dat ze tot de absolute top behoren en met recht de grootste festivals mogen headlinen. We mogen hopen dat ze voortaan een poëtisch zevental blijven, want stuk voor stuk zijn ze een sleutel naar succes. Ze zijn al aangekondigd voor Dynamo Metalfest in Eindhoven volgend jaar en als we dit zo zien moet dat toch een succes worden. Hier zijn in ieder geval genoeg blije gezichten te zien. Het was de wachttijd van twee jaar helemaal waard.
Setlist:
Beast In Black
- Power Of The Beast
- Hardcore
- From Hell With Love
- Blood Of A Lion
- Cry Out For A Hero
- Sweet True Lies
- Enter The Behelit
- Beast In Black
- Die By The Blade
- One Night In Tokyo
- Blind And Frozen
- No Surrender
Helloween
- March Of Time
- The King For A 1000 Years
- Future World
- This Is Tokyo
- We Burn
- Twilight Of The Gods
- Ride The Sky
- Into The Sun
- Hey Lord!
- Universe (Gravity For Hearts)
- Hell Was Made In Heaven
- I Want Out
- Pink Bubbles Go Ape/In The Middle Of A Heartbeat/A Tale That Wasn’t Right (akoestische medley)
- Power
- Heavy Metal (Is The Law)
- Halloween
- Eagle Fly Free
- A Little Is A Little Too Much
- Dr. Stein
- Keeper Of The Seven Keys (Kort)
Datum en locatie
18 oktober 2025, 013, Tilburg
Foto's:
Esther ‘t Lam Photography
Link: