Gojira is in trek. Het meest recente album Magma uit 2016 betekende de definitieve doorbraak voor de groep die al 23 jaar lang aan de weg timmert. Binnen enkele jaren promoveerde de progressieve deathmetalband van voorprogramma in clubs tot headliner van onder andere Dynamo Metal Fest en Into The Grave. Terwijl de Fransmannen nog maar net terug zijn van hun tour door Noord-Amerika, komen ze nog even langs onze hoofdstad voordat ze allerlei Europese metalfestivals aandoen. Zware Metalen was gecharmeerd van deze kans om de geliefde band weer eens in een popzaal te kunnen bewonderen en stuurde fotograaf Ruben en redactrice Marleen naar de Melkweg om verslag te doen.
De support wordt vanavond verzorgd door Hacktivist uit Groot-Brittannië. Deze groep was onlangs ook te bewonderen tijdens Submit Fest in de Baroeg. Waar Gojira om aandacht voor het milieu vraagt, stelt Hacktivist politieke thema’s aan de kaak, zoals corruptie, censuur en wapenbeleid. Ondanks deze beladen thema’s klinkt het vanavond met de aparte mix van rap, lage baslijnen en groovy riffs als een vrolijke boel. Er wordt dan ook flink wat gehuppeld op het podium. De synthese van rap en metalcore is niet bepaald mijn kopje thee en terwijl voor sommigen in de zaal de Ni**as in Paris-cover van Jay-Z en Kanye West het hoogtepunt lijkt te zijn, kijk ik ongedurig op mijn telefoon hoe lang het nog duurt voordat Gojira begint…
Wat later dan gepland wordt het licht in de zaal gedoofd en weerklinkt een galmend geluid, alsof we massaal een mindfulness oefening aan het doen zijn. Met een oorverdovend applaus worden de heren van Gojira (Japans voor Godzilla, ‘gorira’ betekent namelijk gorilla en ‘kujira’ betekent walvis) op het podium onthaald. De hoofden beginnen meteen te knikken wanneer Oroborous wordt ingezet en de opgebouwde spanning ontaardt langzaam maar zeker in een moshpit. Frontman Joe Duplantier (de broer van drummer Mario Duplantier) bedankt heel bescheiden het publiek en vertelt hoe mooi hij ons vindt. Maar wat natuurlijk pas echt mooi is, is het allesvernietigende en spierpijn bezorgende Backbone van het album From Mars To Sirius (mijn persoonlijke favoriet). Hoe mooi je op Fields of Gold de rumba kunt dansen, kun je op Backbone headbangen. Ik straal van oor tot oor.
Die grijns blijft staan tijdens publieksfavoriet Stranded van Magma. Temidden van de sonische vloedgolf, levert Joe Duplantier hypnotiserend gezang af. De hele zaal (die binnen de kortste keren was uitverkocht) zingt vanaf het eerste refrein met volle overgave mee. Wat voelt dit toch heerlijk! Vervolgens wordt ons een korte adempauze gegund tijdens de klassieker Flying Whales, die een interessante opbouw kent. Tijdens de loodzware climax springt basgitarist Jean-Michel Labadie zoals gebruikelijk tijdens dit nummer op en neer over het podium.
Het daarop volgende Love van het allereerste album kan op een stuk minder bijval van het publiek rekenen, maar ik kan het waarderen dat Gojira voor deze clubshow wat verder in zijn discografie duikt. De technische perfectie in de uitvoering van dit nummer is bewonderenswaardig en bevestigt dat Mario Duplantier inderdaad één van de beste metaldrummers ter wereld is. Één van de hoogtepunten van vanavond komt wat mij betreft tijdens The Cell, dat met explosieve energie flinke indruk weet te maken. Zelfs de toehoorders achterin de zaal en op het balkon klappen mee. De lichteffecten zijn tijdens dit nummer om je vingers bij af te likken. Sowieso komt de lichtshow in deze zaal beter tot zijn recht dan op festivals. Het geluid staat eveneens goed afgesteld vanavond (in ieder geval beter dan tijdens Hacktivist) en de gitaren zitten lekker prominent in de mix.
Het melodieuze, instrumentale Terra Inc. laat ons weer even op adem komen, alvorens we wakker worden geschud met Silvera. Rammende riffs resulteren in een metalen explosie die de zintuigen doet scheuren. De karakteristieke gitaarsweeps en het bijzonder catchy refrein doen het erg goed bij het publiek, dat antwoordt met een luid applaus. Dan volgt een soort instrumentaal voorspel voor L’Enfant Sauvage. We weten allemaal wat er nu gaat gebeuren en we hebben hier allemaal erg naar uitgekeken. Dit is het nummer waarmee ik Gojira heb leren kennen, toen de band als voorprogramma van Slayer optrad in 013 vijf jaar geleden. “Gojira! Gojira! Gojira!” wordt gescandeerd en weldra blijkt dat er vandaag iemand jarig is… Mario Duplantier!
Na het meesterlijke L’Enfant Sauvage volgt het recente The Shooting Star. Dit lied is geschreven na de dood van Joe’s en Mario’s moeder. De vallende ster refereert aan haar en daarom wordt er nu ook confetti in de lucht geschoten. Het repetitieve nummer wordt gekenmerkt door sjokkende gitaren en de vocale kwetsbaarheid van Joe Duplantier. Het voelt als een confrontatie van de kwetsbaarheid van het leven, als een muzikale sublimatie van de naschok van verlies.
De drumsolo van Mario Duplantier, die voor mijn gevoel normaliter ervoor zorgt dat het tempo uit het optreden raakt, is vanavond een stuk energieker en korter en daarmee juist verheffend van aard. Aansluitend komt het agressieve en technische Clone, met vrij voorspelbare ritmes, waardoor je toch lekker kunt headbangen als je dit nummer uit 2001 nog niet kent. In een razend tempo is het strakke optreden al bijna ten einde gekomen op dit punt, maar de band trakteert nog in de vorm van Vacuity en The Gift Of Guilt op een toegift. Dit is niet de enige traktatie van de avond, want na afloop van het concert krijgt de jarige Mario Duplantier nog een taart in zijn gezicht gesmeten en zingt het publiek Happy Birthday voor hem. Ondanks het gemis van bijvoorbeeld de knallers The Heaviest Matter of the Universe en Explosia, is Gojira er vanavond in geslaagd om ons even te laten losweken van de chaos in het leven en ons te laten genieten van het hier en nu. Merci beaucoup!
Setlist Gojira:
- Oroborous
- Backbone
- Stranded
- Flying Whales
- Love
- The Cell
- Terra Inc.
- Silvera
- L’Enfant Sauvage
- The Shooting Star
- Blow Me Away You – Niverse
- Drum solo
- Clone
Toegift:
- Vacuity
- The Gift of Guilt
Foto’s:
Ruben Verheul (Wishful Doing)
Datum en locatie:
19 juni 2019, Melkweg, Amsterdam
Link: