Het heeft een tijdje geduurd eer deze recensie online stond, maar het was even bekomen na de recentste doortocht van het instant feestje genaamd Flogging Molly. Van de pot gerukt heet zoiets. Eigenlijk konden we dat al op voorhand weten, maar toch trotseerde uw dienaar het gevaar om op een doordeweekse werkdag naar dit illustere gezelschap te gaan kijken in 013 in Tilburg.
Geopend wordt er door het Belgisch-Nederlandse This Means War. Een bont gezelschap van punkers met aardig wat kilometers op de teller. Ze brengen binnenkort een nieuwe cd uit, maar dat betekent wel dat niemand vanavond al van de heren heeft gehoord. Zelf laten ze het niet aan hun hart komen en het klinkt ook allemaal wel goed. Toch slaat de vlam geen enkele keer over. Iedereen is gekomen om eens goed los te gaan en mee te hossen, en tja, dan moet je toch een beetje voorkennis hebben nietwaar. Al bij al prima optreden!
Het is ondertussen al best een tijdje geleden dat we Flogging Molly nog in de 013 hebben gezien, namelijk zo’n kleine 10 jaar! Ze zijn ondertussen al wel enkele keren langs geweest in de Benelux, maar niet meer in deze zaal. Iedereen in 013 wil blijkbaar goed voorbereid zijn vooraleer deze heren eraan beginnen en het drankgebruik ligt dan ook gigantisch hoog. Even dreigt het stedelijk rampenplan afgekondigd te worden als plots de druk op de tapinstallatie uitvalt! Wanneer de intro weerklinkt verandert de 013 in een gigantische meezingbrulzuiptent, of zoiets. Vanaf de eerste noot die gespeeld wordt staat zowel de groep als de zaal er meteen om de greep voor anderhalf uur niet meer te lossen. Er wordt aangekondigd dat de avond een mix zal zijn van hits, meezingers en rustiger nummers. Nou!
Al heel snel komt Drunken Lullabies eraan en de inzet van de groep is niet bepaald minnetjes te noemen! Als daar achteraan ook nog The Likes Of You Again de zaal in gepoeierd wordt, is de verbroedering compleet. Iedereen omhelst mekaar, sluit vriendschappen voor het leven en bezegelt die met het nodige gerstenat. Als de groep ook nog even hun boezemvrienden van Dropkick Murphys vermeld volgt een staande ovatie. Het moet gezegd, dat is naast de hoofdact van vanavond de enige groep ter wereld die dergelijke taferelen voor elkaar krijgt.
En men springt, danst en host op een moordend tempo verder. Zelfs als men rustiger aan gaat doen (nou ja…) Life Is Good is inderdaad iets kalmer van aard, maar als daarna dan Rebels Of The Sacred Heart en Devil’s Dance Floor ten gehore worden gebracht, is de zaal een groot waas van rondvliegend zweet en bier. Voorál bier dan. Onvoorstelbare hoeveelheden bier! Daardoor klinken ook het hiernavolgende If I Ever Leave This World Alive en What’s Left Of The Flag nog nét iets meer van de pot gerukt dan ze van nature al zijn.
Wat kan je hier nou nog aan toevoegen? Dat iedereen compleet verwoest maar met een zalige glimlach op de lippen de zaal uitkomt en ook in de wijde omgeving mooi doorgaat met de verbroedering. Missie geslaagd, publiek uitgeteld. Mooie samenvatting van een heerlijke avond!
Foto’s:
Niek van de Vondervoort (website en Facebook)
Datum en locatie:
22 augustus 2018, 013, Tilburg
Link: