Het gaat heel hard voor Brutus. De Leuvense band debuteerde in 2017 met Burst. Het werd een onwaarschijnlijke succesplaat en de single All Along een ware radiohit die op menig festival werd meegebruld. Het leek moeilijk om dit succes te evenaren, maar kijk, vorig jaar smeet de band Nest op de markt en deze schijf overtrof zijn voorganger op alle vlakken. Brutus verscheen hierdoor op de radar van enkele grote bands en promotoren, waardoor de groep begin mei op Daytona Beach mag optreden met metalgiganten als Deftones en Metallica. Vorige maand werd tevens bekend dat de band in Frankrijk het voorprogramma mag verzorgen voor de Foo Fighters. Indrukwekkend. Benieuwd waar dit zal eindigen. Voor dit powertrio het buitenland volledig verovert gaf de band gelukkig nog een optreden in thuisland België, en wat voor één. De band verkocht deze show als A Special Night With Brutus en daar bleek geen letter van gelogen. Moeiteloos verkochten Stefanie, Stijn en Peter de Gentse Vooruit uit. Zware Metalen zette fotograaf Iwein en redacteur Maud op hun fiets en vijf minuten later waren ze reeds aangekomen aan de Vooruit. Brutus is niet de enige die een thuismatch speelt vanavond.
De avond wordt geopend door Whorses, een band uit Kortrijk. Ja Whorses ja. Je leest het goed. De naam is een samentrekking van de woorden whores en horses. Ik ken de band niet, maar iedere band die zichzelf naar prostituerende paarden vernoemt zal wel over voldoende lef beschikken om een mooie show te geven. Toch? Voordat ik aan mijn eigen theorie kan gaan twijfelen betreedt de band het podium. De zanger heeft iets van Sideshow Bob uit The Simpsons en draagt een T-shirt van Rick & Morty. Hmm. Missie aandacht-trekken-van-deze-recensent is alvast geslaagd. Met een luide knal vliegt de band erin. Wat in godsnaam is dit voor muziek? Het neigt naar sludge metal, maar blijft er tegelijk ook ver vandaan. Speciaal dit. Zowel de zanger/gitarist als de drummer/zanger klinken alsof ze deel uitmaakten van Beastie Boys. Licht hees schreeuwerig maar toch hard. Het fascineert me hoe rudimentair de drummer tekeer gaat, terwijl hij toch strak de hele band orkestreert. Steek een stroomkabel in deze kerel zijn achterste en je kan de Vooruit een jaar lang van elektriciteit voorzien. Ook een eervolle vermelding voor de bassist trouwens. Die zal ook goed slapen vanavond. De kerel staat geen seconde stil en laat zijn bas diep doorklinken. Hulde!
Hierop is het aan Hantrax om de show verder te zetten. Helaas kan ik hier niets over zeggen. Hantrax treedt namelijk op in het midden van de zaal en uw recensent van de avond had het briljante idee om eens vooraan het podium te gaan staan. In de supermarkt kies ik ook altijd de verkeerde rij. Om helemaal eerlijk te zijn heb ik nu pas, na een paar nummers, door dat er iemand aan het optreden is. Ik dacht de hele tijd dat ze een plaatje hadden opgelegd. In mijn verdediging, ook fotograaf Iwein had niets door. We kunnen jullie dus geen foto’s tonen van dit optreden en dat heeft echt waar niets te maken met het feit dat we momenteel pintjes aan het halen zijn.
Tegen 21.30 uur is het eindelijk zo ver. De hoofdact lijkt eraan te beginnen. Onder luid applaus betreedt gitarist Stijn het podium, kort gevolgd door de overige bandleden. Er volgt nog een korte soundcheck, maar je merkt aan de zaal dat het publiek er klaar voor is. Alsof de band dit zelf in de gaten heeft, wordt de set direct op gang getrapt met het magistrale War. Deze band doet niet aan opwarmertjes om pas naar het einde toe zijn publiek te verwennen met de ‘hitjes’. Nee, deze band gaat vol voor de aanval. De trend is hiermee gezet. Moeiteloos pakken Stefanie en haar vriendjes de zaal in. Wat een geweldig nummer is War ook! Na afloop klaagt onze fotograaf dat hij het vervelend vindt om zijn hoofd stil te houden bij het trekken van een foto. Om maar even te schetsen dat werkelijk niemand kan blijven stilstaan.
Het valt me trouwens op dat Brutus voor een enorm verscheiden publiek optreedt deze vrijdagavond. Pop-, rock- en metalliefhebbers van alle leeftijden staan kriskras door elkaar. Het meisje naast mij heeft een rugzakje van My Little Pony aan, maar dit weerhoudt haar er niet van om hevig te staan headbangen. Aan mijn andere zijde staat dan weer een bikertype, het soort waarbij je geen schulden wilt maken. Maar tijdens Fire hoor ik hem plotseling zo hard mee kwelen met de tekst dat het aandoenlijk wordt. Meneer, als je dit zou lezen: nooit veranderen!
Ik zag Brutus vorig jaar in Antwerpen nog aan het werk in het voorprogramma van Cult Of Luna en moet eerlijk bekennen dat ik tot dat moment niet volledig overtuigd was van deze band. Ik herinner me die regenachtige avond in november echter nog goed. Brutus maakte toen een grootse indruk op mij en het viel me op dat frontvrouw Stefanie vrij verlegen was in de omgang met haar publiek. Dit is direct het grote verschil met de Stefanie die ik vanavond aan het werk zie. Weg is de verlegen drumster. Verschillende keren spreekt ze de uitverkochte zaal aan. Zo vertelt ze ons dat gitarist Stijn een nieuwe, hagelwitte gitaar heeft. Glimmend van trots en giechelend van tevredenheid knikt deze hierop hevig van ja. Deze band staat vol zelfvertrouwen te spelen en de bandleden amuseren zich duidelijk. Bassist Peter zweept bijvoorbeeld verschillende keren succesvol het publiek op en gitarist Stijn herkent plotseling een kennis in de zaal en maakt deze – midden in een nummer – duidelijk dat hij blij is deze te zien. Heerlijk authentiek en ontspannen.
War is mijn favoriete nummer van deze band. Het hoogtepunt van de avond lijkt voor mij nu reeds voorbij te zijn, maar ineens komt de band aanzetten met een leuke verrassing. Ik meen de beginakkoorden van The Cranberries’ Zombie te herkennen en blijk nog gelijk te hebben ook. We zitten nog maar aan het derde nummer van deze avond en ik ben andermaal onder de indruk geraakt. Als er iets is wat ik nooit doe dan is dat opnames maken van een optreden met mijn smartphone. Je staat daar dan als een onnozele toerist te blinken en mist de volledige beleving van het optreden. En waarvoor? Voor beelden die je achteraf nooit meer bekijkt. Deze keer kan ik me echter niet inhouden. Direct ook doorsturen naar vrienden die er niet bij zijn. Kwestie van het er een beetje in te wrijven dat ze een leuk optreden aan het missen zijn.
Het publiek wordt steeds enthousiaster en heviger. Sommige mensen beginnen te crowdsurfen. Weliswaar in de verkeerde richting want van het podium weg. Vreemd. Ineens ontwaart zich naast mij zowaar een moshpit. In alle eerlijkheid… dit zag ik in geen lichtjaren komen. De muziek van Brutus associeer ik nu niet bepaald met moshen. Het is desalniettemin prachtig om zien. Er lopen zelfs twee opa’s los op de jeugd rond hen in te beuken. Zonder medelijden zoals het hoort. Ik herken ineens een kennis van mij rood aangelopen en rondspringend in het oog van de pit. Ze is totaal niet het type dat je in een moshpit verwacht. Haar idee van eens wild gaan leek me eerder de dop van haar tandpasta laten openstaan, maar toch, moet je nu kijken. En dan denk je iemand te kennen.
In een razend tempo passeren de beste nummers van de twee platen van de band: Baby Seal, Space, Sugar Dragon, Fire en natuurlijk Django. Oh, wat was ik vergeten hoe leuk dit nummer klinkt. Wanneer Brutus uiteindelijk All Along begint te spelen wordt de zaal echt wel te klein. Prachtig mooi ook is hoe men de belichting aanpakt. Door de spots van onder op de bandleden te richten tekenen zich hun silhouetten af tegen de achtergrond. Clair-obscur, maar dan met belichting en begeleid door muziek. Ik ben duidelijk niet de enige die onder de indruk raakt. Bassist Peter seint aan gitarist Stijn dat hij kippenvel krijgt van de reacties van het publiek. De band geeft alles wat hij heeft. Je voelt duidelijk dat het optreden nu op zijn einde aan het lopen is.
Zangeres Stefanie heeft echter nog een laatste verrassing in petto. Plots springt ze van het podium en loopt door het publiek naar de plaats waar tijdens het voorprogramma Hantrax zat. Op een piano speelt ze vervolgens een emotioneel, gevoelig nummer. Mij doet het weinig, ook omdat ik er weer geen bal van kan zien, maar je merkt wel dat de rest van de zaal volledig in het moment zit.
Ondertussen wordt op het podium alles in gereedheid gebracht om Hantrax terug te laten optreden. Helaas is het morgen een werkdag voor deze jongen. Ik zal dus dit optreden aan mij voorbij laten gaan. Bij het verlaten van de zaal besluit ik mijn kennis snel even hallo te zeggen. Ze is haar bril kwijtgeraakt in de moshpit maar denkt duidelijk niet aan de kosten dat dit met zich zal meebrengen. Ze is nog totaal opgefokt van het optreden dat Brutus deze avond gaf. Ik besluit haar een knuffel te geven. We hebben vandaag een formidabel Brutus aan het werk gezien. Het publiek heeft ervan genoten. Et tu Brutus? Ja, Brutus heeft er ook van genoten. Ook ja. Vergeef me die laatste flauwe geschiedenisgrap. Ik probeer deze er al de hele recensie in te glijden, zonder succes. Ik zal het succes aan de band laten. Dit trio zal het nog ver schoppen. Laten we hopen dat men onze lage landjes niet vergeet en we de band nog vaak aan het werk kunnen zien.
Foto’s:
Iwein Roelens
Links:
Democrazy
Democrazy Facebook
Vooruit Gent
Brutus
Datum en locatie
28 februari 2020, Vooruit, Gent