Na Oss en Amersfoort is Drachten aan de beurt: op twee november biedt de Iduna podium aan de samenwerking van gitarist Gus G en zanger Ronnie Romero. Beide artiesten kennen een indrukwekkende staat van dienst en een gezamenlijke uiting moet dan ook wel een bezoekje waard zijn. Het duo speelt eigen nummers maar brengt ook een ode aan het werk waarmee ze bekend zijn geworden. Voor de gitarist is dat Ozzy Osbourne en voor de zanger Rainbow. Een unieke kans om beiden in actie te zien dus, dacht Ruben, en bij deze brengt hij verslag uit van deze bijzondere zondagmiddag.
Een concert op zondag in de Iduna betekent dat je er vroeg bij moet zijn. Hier beginnen ze om half vier ‘s namiddags, iets waar de band meermaals op terug komt. Zo hebben ze nog nooit eerder een clubshow zo vroeg gespeeld als vandaag. Drachten loopt er ook niet voor uit. De zaal is voor een groot deel afgebakend met dikke gordijnen om nog een intieme sfeer neer te zetten, maar vol is de gekrompen zaal niet. Het is dan ook de derde show in Nederland achter elkaar, dus van ver komen de gegadigden niet.
De twee hebben vandaag geen voorprogramma mee, dus ze kunnen direct van start. Gus G is de eerste die het podium op beent en laat horen waar de band toe in staat is. Twee instrumentale nummers uit eigen werk met uitbundige gitaarsolo’s stellen de kunsten van de begaafde snarenplukker tentoon. Hierna loopt Ronnie Romero het podium op om ook twee van zijn nummers te laten horen. Gus neemt uiteraard de gitaarpartijen op zich en speelt op zijn eigen manier met de solo’s. Zo heb je Castaway on the Moon en Chased by Shadows dus nog nooit gehoord. Dat zijn twee nummers van Romero’s soloplaat Too Many Lies, Too Many Masters uit 2023. Zijn nieuwe plaat Backbone is inmiddels uit maar daar horen we niks van vandaag. Het roept toch een beetje de vraag op waarom deze mannen met elkaar op tour zijn, want ze promoten niks nieuws hier. Niet dat dit publiek klaagt, want het blijven geweldige muzikanten en ook het oudere werk is een traktatie.
Dat oude werk is niet alleen van henzelf, maar ook van hun leermeesters en aan wie ze hun naamsbekendheid te danken hebben. Dat Ronnie Romero aan die andere Ronnie kan tippen, laat hij horen met Kill the King, wat hij naar eigen zeggen nooit met de band van Ritchie Blackmore heeft gespeeld. Ronnie James Dio was natuurlijk ook in Black Sabbath te horen en hier horen we Romero’s invulling van The Mob Rules uit dat tijdperk.
Volledig terecht dat de man beschouwd wordt al een van de beste zangers in het genre op dit moment. Des te vreemder dat hij geen vaste band lijkt te hebben, maar een verzameling aan projecten waaraan hij zijn stem leent. Zolang dat betekent dat hij optreedt in bescheiden zalen als de Iduna kan ik daar wel vrede mee nemen. Hoe goed het duo van Romero en Gus G ook is samen, de cover van het nummer Cold Sweat van Thin Lizzy kan nog steeds niet tippen aan de versie van Megadeth. Dat is natuurlijk een kwestie van smaak, en op deze website zien we het liever wat zwaarder.
Het enige door de heren samen opgenomen nummer dat we vandaag horen is de nieuwe single My Premonition. Beide muzikanten krijgen ruimte om hun kwaliteiten te laten zien, maar daardoor moeten ze allebei wat inhouden. Ik snap zo wel waarom er geen volledige plaat is met de twee. Waar Gus een eigen draai aan het gitaarwerk van Romero mag geven, neemt de zanger een loopje met de vocalen van Gus. Waar Michael Starr van Steel Panther oorspronkelijk de vocalen deed voor Redemption, doet Romero dat hier. En ook door het titelnummer van het I Am the Fire album weet de zanger zich prima een eigen weg te vinden.
Om niet naar de achtergrond te verdwijnen laat Gus een uitbundige gitaarsolo horen terwijl Romero van het podium stapt. Het handelsmerk van Gus G, de gitaar die met rook en lichteffecten de indruk geeft dat het instrument in brand staat, ontbreekt hier. Wel legt de virtuoos de gitaar even in zijn nek om alsnog een indrukwekkend beeld te geven. Die gitaar heeft hij wel altijd mee met zijn eigen band Firewind. Daar zit ogenschijnlijk niet de enige verbindende factor tussen de twee, want drummer Johan Nunez die vandaag het slagwerk bedient, zit in zowel Firewind als in Romero’s band Lords of Black. Reden genoeg om het Firewind nummer Destiny is Calling te spelen. En zo horen we dat de zanger zich ook prima kan meten aan de vocalen van Herbie Langhans.
Geen Lords of Black nummers vandaag, maar wel meer covers. Highway Star van Deep Purple en nog meer werk van Ritchie Blackmore met natuurlijk opnieuw Rainbow. Stargazer is het laatste wat de heren spelen voordat ze de toegift inzetten. Die begint wederom met een instrumentaal gitaarspektakel van Gus voordat er een eerbetoon wordt gebracht aan diens doorbraak. Gus G had de eer om gitarist te zijn voor Ozzy Osbourne tussen 2009 en 2017, dus die muziek mag vandaag niet ontbreken. Gus is alleen te horen op het Scream album uit 2010, maar daar horen we hier niks van. Ze blijven bij de klassiekers Bark at the Moon en Shot in the Dark. Die kennen het publiek tenminste. Als afsluiter volgt nog het Black Sabbath nummer War Pigs, dat ook luidkeels meegezongen kan worden.
Wel, dat was een goede besteding van de zondagmiddag. Voor het avondeten thuis en dus genoeg tijd om na te genieten van deze samenwerking van twee grootse artiesten uit het genre. Hier in Drachten viel het goed in de smaak, hopelijk gold dat ook voor Oss en Amersfoort. We zien de heren ongetwijfeld wel een keer terug, of dat samen met hun tweeën is, zullen we dan nog wel zien.
Setlist:
- Force Majeure
- Quantum Leap
- Castaway on the Moon
- Chased by Shadows
- The Mob Rules (Black Sabbath)
- Kill the King (Rainbow)
- Cold Sweat (Thin Lizzy)
- My Premenition
- Redemption
- I Am the Fire
- Destiny is Calling (Firewind)
- Highway Star (Deep Purple)
- Stargazer (Rainbow)
- Fearless
- Bark at the Moon (Ozzy Osbourne)
- Shot in the Dark (Ozzy Osbourne)
- War Pigs (Black Sabbath)
Datum en locatie
2 november 2025, Iduna, Drachten
Link: