Over een graag geziene gast gesproken! Voor de tweede keer in amper een jaar tijd wist concertorganisator Rockfactory gitaarheld Uli Jon Roth naar de Arteveldestad te halen. De Duitse muzikant staat vijf decennia op het podium: een gouden jubileum dat de voormalige Scorpions-gitarist viert met een trektocht doorheen meerdere continenten. Ulrich mag dan stilaan een pensioengerechtigde leeftijd bereiken, optreden doet hij klaarblijkelijk nog steeds aan de lopende band. Wie in de stemming was voor een portie Duitse gründlichkeit, kon op donderdag 5 december in de Gentse kanaalzone terecht. Onder de aanwezigen in The Crossover bevond zich eveneens een reporter van Zware Metalen. Pieter-Jan blikt terug op dit treffen met de neoklassikale grootmeester.
Aangezien ik ruim voor aanvang ter plaatse arriveer, kan ik nog getuige zijn van de obligatoire soundcheck. Er wordt gefluisterd dat Uli later dan verwacht The Crossover bereikte. Dit blijkt wonderwel mee te vallen: de geplande starttijd wordt met amper een minuut of tien overschreden. Vooraleer de Duitse gitaarvirtuoos eraan kan beginnen, wordt een symbolisch moment van bezinning in acht genomen. Het is muisstil wanneer de recent heengegane caféhouder Georges Van Kerckvoorde wordt geëerd. De man mag voor mij dan een nobele onbekende zijn, diens overlijden maakt bij velen heel wat los. Bezinning maakt plaats voor uitzinnigheid wanneer Uli Jon Roth het podium opstapt. De gerenommeerde muzikant doet dit overigens niet alleen. Ter begeleiding verkeren een toetsenist, drummer, bassist en bijkomende gitarist in zijn gezelschap. Op uiterlijk vlak blijft Ulrich onveranderd. De eeuwige hippie draagt een rode haarband op het voorhoofd. Rond de hals hangt een zwartkleurig kruisbeeld. Een snor en lange, grijze haren verwarmen het hoofd van de snarenplukker. Laarzen – met daaraan Indiaanse dromenvangers bevestigd – vervullen een gelijkaardig doel, zei het dan voor de voeten. De iconische Skygitaar ontbreekt het evenmin aan decoratie. Zo sieren veren het uiteinde van het instrument.
Roth en diens begeleidingsband openen de avond met een klassieker uit de begindagen van Scorpions. All Night Long: de compositie is ruim veertig jaar na datum nog steeds herkenbaar. Van de vier studioalbums die Ulrich met de eerdergenoemde groep inblikte, wordt een aardige bloemlezing gehouden. Met onder meer In Trance, We’ll Burn The Sky, Sun in my Hand, Fly to the Rainbow en The Sails of Charon op het programma, worden liefhebbers van krautrock op de wenken bediend.
Eind jaren zeventig verlaat Uli Scorpions om vervolgens Electric Sun boven de doopvont te houden. Ook het repertoire van deze groep komt in The Crossover aan bod. Zo herken ik het zelf getitelde Electric Sun alsook Indian Dawn. De zanglijnen worden afwisselend door Roth zelf en door de bassist van dienst verzorgd. Oude rot Ulrich (vergeef me deze flauwe woordspeling) toont zich tussen de nummers door opvallend spraakzaam. De gitaarmeester reist de volgende dag naar Frankrijk af, iets wat hem gezien de recente stakingsgolf zorgen baart. Hilariteit alom wanneer hij kurkdroog opmerkt dat dit gelukkig nooit voorvalt in België. Duitsers en humor: het komt dan misschien toch nog goed!
Ik zie Uli Jon Roth vandaag voor de eerste keer aan het werk. Wat me misschien nog het meest opvalt, is dat de man zich maar sporadisch aan een gitaarsolo waagt. Na om en bij de negentig minuten te hebben opgetreden, de vooraf aangekondigde set van drie uur blijkt een vergissing, beslist Uli dat het goed is geweest. De organisatie probeert dan wel een bisnummer te bekomen, het mag niet baten. Kort na afloop maakt Roth echter veel goed door gewillig tijd te maken voor foto’s en handtekeningen. Een knap gebaar van iemand die in een recent verleden nog de baan optrok als lid van de G3. Volgende zomer staat Uli Jon Roth opnieuw in onze contreien op het podium: Alcatraz Hard Rock & Metal Festival in Kortrijk om precies te zijn.
Datum en locatie:
5 december 2019, The Crossover Music Pub, Gent
Links: