Dream Theater in Koninklijk Theater Carré
Koninklijk Theater Carré, 22 februari 2016
De laatste keer dat ik Dream Theater live heb mogen aanschouwen was in 2009. Black Clouds & Silver Linings was de naam van hun laatste album en Mike Portnoy zat toen nog achter de drums. Het leek wel of alles wat de band uitbracht van hoge kwaliteit was. Toen kwam plotseling de mededeling dat Mike Portnoy uit de band was gestapt. Zijn plek werd, na een via YouTube te volgen zoektocht, ingenomen door Mike Mangini. De volgende albums, A Dramatic Turn Of Events en Dream Theater werden aanzienlijk minder positief ontvangen door de luisteraars. Er leek iets te missen in het geluid van de band zonder dat daar nu direct de vinger op gelegd kon worden.
En dat brengt ons in 2016 The Astonishing, zo heet het nieuwste album van Dream Theater, naar het schitterende Koninklijk Theater Carré: de plek waar ik dit album in zijn geheel mag gaan bekijken en beluisteren. Carré is niet een standaard locatie voor rock/metal concerten, met zijn zitplaatsen, pluche, loge’s en alle kenmerken van grandeur en oude allure. Voor het opvoeren van een rockopera is het echter meer dan geschikt en uiteindelijk is The Astonishing natuurlijk gewoon een rockopera. Bij binnenkomst treffen we op het podium alleen een uit de kluiten gewassen drumstel, het uitgebreide keyboard van Jordan Ruddes en enkele schermen aan, waarop we de landkaart zien van de plaats waar het verhaal zich afspeelt. Gedurende de avond kregen we op deze schermen steeds animaties te zien die het verhaal ondersteunden en een gezicht gaven. De animaties helpen je als toeschouwer om je meer betrokken te voelen bij het verhaal. Ze geven het verhaal een gezicht.
Technisch gezien weet Dream Theater natuurlijk donders goed wat ze moeten doen. Muzikaal zit het ook vanavond weer goed in elkaar. De zwakste schakel in het geheel is de stem van James laBrie. Ook vanavond laat die stem het zo af en toe ietwat afweten, maar gelukkig nooit echt storend. De muziek is zo strak dat het bijna klinkt alsof je de cd aan het beluisteren bent. Bovendien wordt er veel gebruik gemaakt van bandopnames die het idee dat je naar een opname zit te luisteren nog eens goed versterken. Gedurende de avond is het een komen en gaan van bandleden op het podium. De heren zijn in het zwart gekleed zodat ze zo weinig mogelijk opvallen waardoor de nadruk nog meer op de muziek en vooral het verhaal komt te liggen. Uiteindelijk lijkt het alsof ik meer naar een voorstelling kijk dan dat ik naar een concert luister. Dat ik in Carré ben en er uitsluitend zitplaatsen zijn versterkt dat gevoel alleen maar.
Het totale plaatje van deze avond klopt aan alle kanten en zou, wat mij betreft, zelfs nog een stapje verder doorgevoerd mogen worden. Het zou mij niet verbazen als er ooit een concert komt waarbij echt alle registers geopend worden en er gebruik gemaakt wordt van een compleet orkest inclusief doedelzakken en alle andere aanwezige geluiden op The Astonishing. Na een ietwat overbodige toegift, er misten nog drie nummers namelijk, zit het er dan op voor vanavond. De band neemt een staande ovatie in ontvangst en het publiek verlaat tevreden de zaal. Alle aanwezigen hebben vanavond een unieke ervaring opgedaan. Voor dit album is Carré een uitstekende locatie gebleken. Dat het alleen bij dit album is gebleven vanavond zal niemand verbaasd hebben. Maar wat je mening ook is over The Astonishing, Dream Theater heeft hier in Carré een onvergetelijke indruk achter gelaten.
Setlist:
- The Astonishing (integraal)
Links: