Wat een mooie dag voor een avondje stoner, spacerock en psychedelica in de Baroeg, georganiseerd door de heren van D&ESR. De zon schijnt nog uitbundig, maar de bezoekers zijn er al mooi op tijd bij. Dat mag ook wel met zo’n affiche natuurlijk, hoewel er vandaag afgetrapt wordt met het mij geheel onbekende Belgische The Fur.
Dit Belgische trio maakt onvervalste instrumentale psychedelische rock en bedwelmt de zaal al snel met de rockende en hypnotiserende riffs. De gitarist lijkt zo weggelopen uit de jaren zeventig, met een grote gitaar ten opzichte van zichzelf en de wapperende band hieraan die doet denken aan Hendrix in zijn beste dagen. De performance is behoorlijk uitbundig, en hij loopt en danst over het podium. Gelukkig geven de overige twee hem voldoende ruimte. Ondanks alle beweging klinkt de boel als een klok en staan de heren te musiceren of ze dit al jaren doen. Ondanks een gebrek aan microfoon wordt er toch af en toe wat de zaal in geroepen. Het optreden kan na afloop dan ook rekenen op een behoorlijk applaus en dat voor de eerste band van de avond: dat belooft nog wat.
Groter kan het contrast haast niet zijn: waar The Fur geen microfoon op het podium heeft, hebben de heren van Spaceslug er maar liefst drie, ofwel één voor ieder bandlid. Ondanks dat de heren pas in 2015 zijn begonnen, hebben ze al twee albums uitgebracht, die beiden zeer goed ontvangen zijn door de liefhebbers van flinke fuzzy stoner. Ook deze avond bewijzen de heren enorm kundig te zijn en weten het aanwezige publiek flink met de hoofden te laten knikken. Langzaam krijgen ze iedereen mee en staan alle aanwezigen vanavond wel in de zaal. Smet op het geheel is hier helaas wel de zang, want het is haast niet te horen, waarbij de samenzang ook niet synchroon loopt.
Als het drietal er dan voor het afsluitende nummer, de titelsong van het nieuwe album, Sander Haagmans (bekend van Sungrazer) bij haalt en de microfoon geeft, heeft dit bijna geen toegevoegde waarde. Iedereen is het er achteraf wel over eens, muzikaal te gek, maar zonde van de zang.
Gelukkig gebruikt Radar Men From The Moon geen zang, maar wel een berg elektronica die prominent op het podium wordt aangestuurd door Bram van Zuijlen. Speciaal hiervoor heeft hij vanavond zijn blouse met ganzen erop aangetrokken. Dat de band zich eigenlijk nergens iets van aantrekt was al bekend, met zijn eigenwijze muziek die het experiment niet uit de weg gaat. Er is voor gekozen om een vrij donkere set te spelen, die wel enorm meeslepend is. Hier is duidelijk te horen waarom de band in dit genre in Nederland een voortrekkersrol heeft.
De ritmesectie staat heel geconcentreerd te spelen en ook de gitaar weet je steeds verder de muziek in te trekken. Wel duidelijk is dat dit geen muziek voor iedereen is, aangezien er toch een deel van het publiek voor heeft gekozen om tijdens dit optreden een pauze in te lassen. Degenen die wel in de zaal stonden, waren echter zo enthousiast dat ze bij de aanwezige merch bijna over elkaar heen vielen om iets te bemachtigen.
En dan als afsluiter, een band waar toch behoorlijk wat mensen naar hebben uitgekeken, Toner Low. Gitarist/zanger Daan zit al uren in een hoekje zichtbaar bij te komen van de avonturen van een eerder optreden. En dan te bedenken dat de beste man nog op moet, maar gelukkig worden we niet teleurgesteld. Door het uitlopen van de voorgangers komt band iets later dan gepland op. De muziek gaat hard en laag, zo laag dat buiten het pleisterwerk haast van de muren komt en ik met enige regelmaat mijn oren moet klaren vanwege het drukverschil. Op het podium hebben ze gedacht aan presentatie: de ritmesectie heeft matchende kapsels en de drummer een dikke zonnebril tegen de beamer die de hoes van het laatste album projecteert.
Ook staat er nog een kleine beamer op het podium die een vloeistofdia projecteert op de basdrum van het drumstel. Uiteraard staat Daan vanwege de aandoening aan zijn oor met zijn soundbarrier op, wat juist de reden is dat de band niet meer zo vaak speelt. Het optreden wordt dan ook echt beleefd en geabsorbeerd door het aanwezige publiek, dat behoorlijk uit haar dak staat te gaan.
We kunnen na deze vier bands absoluut praten van een meer dan geslaagde avond. Zeker omdat bij de wegstervende klanken van Toner Low het publiek blijft vragen om meer, terwijl de drummer alweer merch staat te verkopen. Het publiek krijgt dus helaas niets extra’s en moet het stellen met de herinnering en een extra drankje aan de bar.
Foto’s:
Vitus-Frank
Datum en locatie:
Zaterdag 20 mei, Baroeg, Rotterdam
Link: