Dead By April in Amersfoort
De Kelder, 23 mei 2013
Beyond All Recognition vind ik sinds ik de debuutplaat Drop=Dead recenseerde en een interview met ze deed een meer dan aardig bandje. De kans de gasten live te zien binnen afzienbare afstand greep ik dan ook graag aan. Oh ja, er was ook nog een hoofdact: Dead By April. Daar was ik iets minder enthousiast over, maar als er iemand weet dat een show leuk kan zijn, ook wanneer de muziek minder is, dan ben ik het.
Beyond All Recognition begint geen minuut te laat, dus de eerste minuten moest ik noodgedwongen missen. De zaal staat op mijn moment van entree tot mijn verrassing al aardig vol, en het publiek lijkt zich erg te vermaken met de metal-dubstep-combi, waar de meeste dubstep uit weggelaten is ofwel amper te horen is. Het geluid is namelijk niet best. Vooral de drumpartijen zitten vol galm en zitten de gitaren behoorlijk in de weg. Jammer, het weerhoudt het optreden er een beetje van echt goed te zijn, in plaats van gewoon aardig. Het enthousiasme is er gelukkig wel om te voorkomen dat het optreden een verplichting wordt, en met flink wat interactie met het publiek wordt er toch nog een leuk feestje gebouwd. Verrassen doet de band met een cover van Swedish House Mafia’s One, in een bijzonder eenzijdige uitvoering die het vanwege het idee metalband-covert-dancenummer toch goed doet. Na een half uur is het alweer afgelopen, en wordt het podium klaargemaakt voor Dead By April. De bandleden stappen nog net niet direct het podium af, en zijn na het optreden gewoon zo aanspreekbaar voor foto’s, handtekeningen en praatjes. Niets mis mee.
Het was mijn eerste concert in De Kelder in Amersfoort, en ik moet zeggen dat ik positief verrast ben. Door de creatieve manier waarop een niet al te mooie ruimte is omgedoopt tot een leuke zaal en bar, door de sfeer die er hangt en door de vriendelijke medewerkers. Ook is er een levendige scene, met voornamelijk jonge (vijftien tot twintig jaar, een ruwe schatting) liefhebbers. Metal is in ieder geval hier nog niet dood!
Een gezellig half uurtje in de bar komt ten einde wanneer Dead By April begint. Meteen maakt de band duidelijk wat een verschil een goed geluid kan maken, want aan het einde van de avond kijk ik toch met meer plezier terug op Dead By April dan op Beyond All Recognition. Alle instrumenten worden goed naast elkaar weergegeven, en alles klinkt vol en goed. Wel komen de keyboardpartijen en de akoestische gitaarpartijen allemaal uit de computer, maar de strakke uitvoering en geluidsweergave maakt de beleving van aanstekelijke nummers als Dreaming, Losing You en Incomparable gewoon een heel stuk beter. En laat ik niet vergeten dat de cleane zangpartijen zo goed klonken dat ze zo ook uit de computer hadden kunnen komen. Het moet maar net je smaak zijn zo gelikt klinken ze, maar een compliment lijkt me toch zeker op zijn plaats.
Dead By April is natuurlijk één van de laatste bands die je live bezoekt als je op zoek bent naar harde metal, maar ook in de hardere stukken doet de band het alleraardigst. Een pit ontstaat zo nu en dan, maar zwakt meestal even snel weer af. Sommigen hebben er wel zin in, en roepen ook luid om een wat harder nummer. Op het volgende Stronger ontstaat inderdaad een pit, maar bij het cleane refrein lijkt de twijfel al op te treden, en aan het einde van het nummer staat iedereen er weer heel normaal bij. Op de wat meer Backstreet Boys-achtige nummers (What Can I Say?) wil het helemaal niet, en bij die nummers is ook te zien dat het merendeel van het publiek gekomen is de cleane stukken mee te schreeuwen, en zich niet zo goed een houding weet te geven wanneer er een death- of thrash-element in de muziek naar voren komt. Wel is men blij met twee nieuwe nummers die gespeeld worden, Freeze Frame en Down With Broken Hearts, die als het goed is zullen verschijnen op het nieuwe album.
Pakweg een uur is verstreken wanneer Dead By April met Within My Heart afsluit en het podium afloopt. Geen toegift, dus al met al een kort avondje. Gelukkig was de prijs daar ook naar, en het zag er tevens naar uit dat geen fan te klagen had met de welwillendheid van de bandleden zich gewoon tussen de mensen de begeven voor handtekeningen, foto’s en het maken van praatjes. Toch de soort dingen die bezoekers met een goed gevoel naar huis laten gaan, en een goede reden geven nog eens terug te komen.
Met dank aan Irene Vaartjes voor de foto’s.
Links: