De Antwerpse Trix is hopeloos uitverkocht voor de passage van Cult of Luna. De band neemt A.A. Williams en Brutus mee op Europese tournee. En dan kreeg het laatste album van de maangodinaanbidders, A Dawn To Fear, ook nog eens een meer dan lovende recensie van Zware Metalen. Michiel Jorissen nam een kijkje en raakte bepaald niet teleurgesteld.
Het avondprogramma is op z’n minst eclectisch te noemen. A.A. Williams opent en de duistere singer-songwriter of death gospel – zoals ze het zelf noemt – is wel een hele verre sprong van de post-metal van Cult Of Luna. Daarbuiten vind ik het ook straf dat een artieste die eigenlijk nog maar vijf nummers, waarvan één cover, heeft uitgebracht op zo’n grote tournee mee kan. Het atmosferische aspect, imago en act zitten zeker snor, maar het is een beetje een contrast met wat deze avond zal volgen.
Brutus, het driekoppige, niet te categoriseren project van Stijn Vanhoegaerden (gitaar), Peter Mulders (bas) en Stefanie Mannaerts (drums, zang) is razend populair. De band heeft er net een eerste Amerikaanse tournee opzitten waar ze onder andere met Deftones speelden en waar ze bijzonder veel lof voor ontvingen. Die positieve vibe is vanavond duidelijk merkbaar. De band speelt met ongeziene bravoure en staat nog sterker in de schoenen dan voorheen. Het grootste mysterie voor mij is hoe de bas elke keer nog lekkerder kan klinken dan voorheen. Peter draagt de bandsound volledig en wat er op gitaar en bas gebeurt is zo verfrissend. Stefanie weet nog echt de organische rauwheid en het pure naar voren te brengen en dat doet wat in de hedendaagse muziekwereld. De setlist laat alle kanten van de band zien. Justice De Julia II blijft het beste nummer, ook in uitvoering, maar Baby Seal blijf ik gewoon niet cool vinden. Die tekst… Verrassend is wel dat All Alone het niet tot de negen nummers heeft geschopt.
Bij Nightwalkers worden gitaren in de lucht gehouden alsof er feedback bezweert moet worden voor de maangodin. Maar bij I: The Weapon barst het pas echt los. Het publiek ontvangt het nummer met open armen en de hoofden van een uitverkochte Trix schudden gretig mee. And With Her Came The Birds zorgt voor een eerste ademmoment. De zware brul wordt ingeruild voor een breekbare of misschien zelfs gebroken countryachtige tenor en is verder ondersteund door een klokkenspel. Dit wordt later nog eens herhaald met het beste nummer van de band en misschien wel het genre, In Awe Of. Allesverpletterend. Passing Through decompresseert hierachter, weer bijgestaan door klokkenspel. Tijdens het a capella einde is het muisstil in de zaal. Geen kraak of piep. Antwerpen geniet intens en intern. Respect.
Afsluiter The Fall laat toch nog een beetje op de honger zitten en ik hoop op Eternal Kingdom, maar de lichten gaan aan en het is over. De band kiest ervoor om A Dawn To Fear in de schijnwerpers te plaatsen, maar ook om twee kalmere nummers in de set te verwerken. Dat laatste was niet verwacht. De lichtshow was onberispelijk, bij elk nummer was er één kleur die de hoofdrol speelde. Het geluid was goed maar kon iets beter. De band klinkt bombastisch. De gitaren zijn in balans, zo erg zelfs dat als er één pauze neemt dat dit een enorme impact heeft op de totaalsound. De toetsen stonden vrij hard. Ook was het moeilijk om de verschillen tussen de twee drums duidelijk te horen. Zeker als één drummer hard speelt en de andere daar met een shaker of tamboerijn tegenin moet. Maar de echte ster van de avond is het publiek. Er was géén gelul, een gemoedelijke en positieve sfeer en bij de stille momenten was het ook echt stil. Respect.
- War
- Cemetery
- Horde II
- Drive
- Space
- Justice De Julia II
- Techno
- Baby Seal
- Sugar Dragon
Setlist Cult Of Luna:
- The Silent Man
- Finland
- Nightwalkers
- I: The Weapon
- And With Her Came The Birds
- Lights On The Hill
- In Awe Of
- Passing Through
- The Fall
Datum en locatie:
27 november 2019, Trix, Antwerpen, België
Link: