Concertverslag No Return, Sinister en Nile
Zondag 13 okt. W2 in Den Bosch
De zaal was klein, heet en rokerig. De boel zat afgeladen vol. Zelfs in de gang was het dringen, zo druk was het in W2. De bill van vandaag had veel bezoekers getrokken.
Vanwege het interview met de heren van NILE heb ik de eerste 2 bands gemist (resp EKTOMORF en MYRKSKOG).
Ik heb wel een stukje meegekregen van het uit Frankrijk afkomstige NO RETURN. En zoals het bij een deathmetal band behoort te klinken waren de drums oorverdovend, de gitaren snel en strak en de grunt lekker agressief.
Omdat ik maar 2 nummers van deze band gezien heb, kan ik verder weinig over het gehele optreden van zeggen.
Na NO RETURN was het de beurt aan SINISTER. Deze Nederlandse deathmetal band is al bezig sinds 1989 en maakte met frontvrouw Rachel een goede indruk.
Een groot nadeel was echter het geluid. Dit stond zo hard afgesteld dat de muziek in een brij van herrie leek te veranderen. Het was voor mijn ongetrainde deathmetal oren moeilijk de verschillende instrumenten te onderscheiden.
Wegens de grote drukte was ook een biertje halen onmogelijk, wat het geheel er niet aangenamer op maakte. Maar te zien aan de uitbundige pit voor het podium, hebben de fans zich uitstekend vermaakt.
SINISTER bewees een prima opwarmer te zijn voor de band waarvoor de meeste mensen waren gekomen. Namelijk NILE !!!
Voor de band zou beginnen stond de zaal al bomvol. Bewegen was niet echt mogelijk. En toen ging het doek omhoog…….
NILE opende de show met “Smashing the Antiu” afkomstig van het album “Amongst The Catacombs of Nephren-Ka” uit `98. Meteen gevolgt door “Execration Text”.
De heren houden het tempo hoog en verwelkomen even kort het publiek om daarna door te gaan met “The Blessed Dead”.
Zoals je van een band met de reputatie als NILE mag verwachten zit alles strak in elkaar. De riffs zijn vet, bruut en soms met het blote oog haast niet te volgen en de drums staan als een huis. Maar het bijzonderste waren natuurlijk de grunters. Er was een duidelijk onderscheid te ontdekken tussen de stemmen van de 3 heren.
Helaas staat ook tijdens NILE de muziek veel te hard, waardoor ik na “Sarcophagus” op zoek ga naar een plekje wat meer achter in de zaal. De sterkte van het geluid laat de fans zich echter niet weerhouden zoveel mogelijk vooraan te staan en uit hun dak te gaan in de pit.
In tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten speelde de band tijdens de set maar 4 nummer van “Black Seeds of Vengeance”. En bestond de rest uit een goede mix van de beide voorgaande albums.
Setlist:
Smashing the Antiu
Execration Text
The Blessed Dead
Serpent Headed Mask
Chaper For Transforming Into a Snake
Sarcophagus
Churning the Maelstrom
Stones of Sorrow
Ramses Bringer of War
Kheftiu Asar Butchiu
Barra Edinaziu
Howling of the Jinn
Black Flame
Defiling the Gates of Ishtar
Black Seeds of Vengeance
Destruction of the Temple
Kortom het was een enerverend dagje vol bruut muziek geweld.