Concert verslag Apocalyptica
22 maart 2003 – het Patronaat, Haarlem
Een uitverkocht concert. De zaal stroomt vol terwijl de dj ons vermaakt met wat stemmige muziek. Vanaf het podium wordt er steeds meer rook de zaal ingepompt, waardoor er een dichte nevel hangt. Als ik goed kijk ontdek ik 4 stoelen op het podium in plaats van de 3 die je zou verwachten. Oud-bandlid Max Lilja staat (of beter gezegd zit), ondanks zijn vertrek bij Apocalyptica, de jongens weer bij tijdens deze tour. Achter de stoelen er staat nog een drumstel opgesteld. Dat beloofd wat…..
Dan dooft het licht, nog wat extra rook en Apocalyptica komt op.
Tijdens de intro (“Cortège”) breek Eicca een snaar en vervangt deze zo snel dat hij net op tijd is om “Whom the Bell Tolls” in te zetten.
Met een razend tempo beukt Apocalyptica door de setlist heen. Na “Fight Fire with Fire” verlaten de heren het podium om vervolgens terug te keren met drummer Mikka (vandaar dat lege drumstel). Het volgende gedeelte van de set bestaat uit nummers van het nieuwe album “Reflections” . Helaas vind ik dit wat tegenvallen, maar het publiek lijkt nu eindelijk een beetje los te komen. Erg leuk was wel de pianopartij die tijdens “Far Away” te zien was op een projectiescherm. Jammer dat het geluid tijdens het tweede gedeelte vreselijk hard stond en de bassdrum zo slecht was af gesteld. Dit maakte de van de bastonen van zowel drum als 1 van de cello’s een doffe, dreunende brei
Naar mijn mening zijn de bezoekers vanavond erg tam, zelfs tijdens de Metallicaknallers was het publiek vrij stil. De band zelf lijkt er niet veel van te merken, aangezien ze weinig oog lijken te hebben voor de zaal. De bandleden leggen weinig contact met het publiek, een paar keer staat Eicca aan de rand van het podium, maar dan nog kijkt hij de mensen niet aan. Dat vond ik wel een minpuntje. Persoonlijk hou ik er altijd wel van als een band het publiek meer betrekt bij hun show.
Tijdens de toegiften gaat iedereen los. Zowel de band als het publiek gaat volledig uit zijn dak. En als het publiek maar “We want more” blijft roepen, ondanks dat de cello’s het toneel al verlaten hebben, breken bij de leden van Apolcalyptica grote glimlachen door. Doodmoe, maar voldaan verlaten ze definitief het podium.
Ja, al met al was dit een zeer geslaagde avond.
Setlist:
Cortège
Whom the Bells Tolls
Pray
One
Refuse/Resist
Romance
Fight Fire With Fire
Heat
Toreador II
Far Away
Resurrection
Cohkka
Nothing Else Matters
Somewere Around Nothing
Creeping Death
Inquisition Symphony
Enter Sandman
Path
Peikko
Hall of the Mountain King
Met dank aan Patronaat voor hun gastvrijheid.
Links: