Concertverslag DORO
15 dec 2002
Hengelo – het Metropool:
Na wat onenigheid of we wel of niet op gastenlijst staan konden we uiteindelijk dan toch naar binnen. Elke keer verbaas ik me weer over de mentaliteit van de medewerkers van het Metropool. Ook deze avond lijken ze compleet ongeintreseerd in de bands en het publiek dat vandaag aanwezig is.
Tegen 21:00 is het eindelijk zover… de deuren van de zaal gaan open en Crystal Ball komt op. Als er 100 man in de zaal staan is het veel, maar de band gaat te keer alsof ze voor een uitverkochte zaal staan. Ze zijn heerlijk enthousiast en zwepen het publiek op.
Crystal Ball is zeker een band om in de gaten te houden. Ik heb echt staan genieten. Deze band uit Zwitserland speelt onvervalste jaren 80 heavy metal. De zanger heeft een stem die lijkt op een combi tussen Sebastian Bach (Skid Row) en Dave Mustaine (Megadeath). De 2de gitarist is tevens toestenist en andersom en gaat helemaal op in de muziek. De drummer heeft het gehele optreden een smile van oor tot oor op zijn gezicht gehad. Ja deze heren gaan er voor en genieten met volle teugen.
Klein minpuntje vond ik dat alle aankondigingen in het Duits gingen. “Domkopje” was het enige woord dat de zanger in het Nederlands kende.
Na bijna een uur was de koek op en maakte Crystal Ball plaats voor DORO.
Tijdens het ombouwen van het podium viel het me op dat er een jongen uit het publiek werd gehaald door iemand van de crew. En al snel werd duidelijk waarom. Groot Doro-fan Danny mocht het optreden aankondigen en dat deed ie vol overgave.
Het weinige publiek ging massaal uit zijn dak toen de ongekroonde koningin van de metal het poduim betrad en damn wat ging ze te keer.
Er werd geopend met “Earthshaker”, waarbij er iemand het poduim op klom om te stagediven (!). Tijdens het 2de nummer “Always Live to Win” probeerde deze kerel het weer, maar werd hij door de crew van het podium gehaald. Dit ging nog niet zo eenvoudig en terwijl Doro Pesche haar longen uit haar lijf stond te zingen onstond er een klein opstootje achter op het podium.
Vlak voor dat Doro begon had ik me af staan vragen hoe ze zou reageren op zo weinig publiek, want na het voorprogramma waren er niet veel mensen bijgekomen. Maar ook Doro en de haar band waren even enthousiast als Crystal Ball en gaven 100%.
We werd getrakeerd op alle hits zoals “Fur Immer”en “East Meets West”. En verast door “White Wedding”, een cover van de jaren 80 hit van Billy Idol en een fantastische drumsolo.
De songs bleven elkaar snel opvolgen en voor ik er erg in had waren we al toe aan “Fight”. Het leek alsof iedereen hier op had gewacht want the growd went wild om het maar even in het engels te zeggen. “Fight” ging naadloos over in “All We Are”. Iedereen zong uit volle borst mee en zelfs na bijna een week zit dit nummer nog in mijn kop.
En hiermee kwam een geweldig optreden tot een einde. Maar niet voordat de band terugkwam voor 3 toegiften.
Hoogtepunten: het enthousiasme van beide bands. En het uitzinnige publiek dat echt overal vandaan gekomen was.