Carnifex in Gent
11 augustus 2009, The Frontline
Carnifex mocht vorig jaar de Never Say Die clubtour openen en wisten mij in de 25 minuten die ze kregen volledig te overrompelen. Ik ben dan ook nog steeds fan van de band gebleven en zowel het debuut Dead In My Arms als opvolger The Diseased and the Poisoned circuleren nog veel in mijn toerendraaisysteem. De band is intussen al veel populairder geworden en het verbaasde mij enorm toen The Frontline, dat kleine undergroundzaaltje in Gent, de eer kreeg om bezocht te worden door deze band. The Frontline?! Is dat niet veel te klein? De verbazing en het enthousiasme werden nog groter toen ik zag dat ze vergezeld werden door The Faceless, Crimson Falls en drie andere bands in hetzelfde genre. Dus… met trillende handen een ticket op voorhand kopen (in The Frontline mag slechts 125 man binnen, vrouwen meegerekend) en al springend de elfde augustus afwachten.
Het was aan de jongens van It Breeds No More om de avond te openen. Nog niet de gehele uitverkochte zaal was aanwezig en de band (met twee vocalisten) kreeg slechts twintig minuten tijd om hun kunstjes te vertonen. Dat weerhield hen er niet van om het publiek te overtuigen met brute deathcore en iedereen warm te laten lopen, springen, zwaaien en knallen. De sfeer zat er al goed in en de band speelde vol overtuiging. Vooral tijdens het nummer Isolophobia liet het vijftal zien dat ze meer zijn dan enkel een opwarmer. Belofte voor de toekomst!
De volgende band die het podium mocht bezweten was het eveneens Belgische Blood Redemption. Een band die het H-8000 principe in stand probeert te houden en vrij populair is in die regio. Muzikaal vertaalde zich dat in metalcore met de nodige melodieuze thrash metal. Helaas kon het mij niet echt weerhouden te luisteren naar mijn aldoor knorrende maag, waardoor ik toch maar even wat voedsel ging nuttigen. Volgende keer beter?
Zo, met een heerlijk gevulde maag kon het optreden van Rafflesia beginnen. Rafflesia, nog een H-8000 band. Deze was echter wel overtuigender dan de makkers van Blood Redemption, vooral omdat hun metalcore veel harder en rauwer is dan van die laatste. Dit zorgde af en toe voor een mini-slagveld en voor veel bewegende hoofden en petten. De band deelde mee dat ze aan het werken zijn aan een nieuwe plaat, bij deze is mijn interesse gewekt.
Bij Crimson Falls werd het duidelijk hoe heerlijk miniscuul de zaal is. De band is een trouwe Frontline-bezoeker en weten ook deze avond veel stof en lichaamsvocht op te doen waaien met hun technische deathcore, straatje Awaken the Dreamers van All Shall Perish. De mannen hebben onlangs ook een nieuwe plaat uitgebracht, die ze vol trots tentoonstelden. Niewe nummers als Sworn Persistence (met heerlijke gang shouts waar het publiek zo dol op is) werden afgewisseld met oude krakertjes als Control.Alt.Delete. Het microfoontormenterende duo van It Breeds No More en die van Rafflesia werden mee het podium opgetrokken en mochten elk een nummertje meeschreeuwen annex grunten. Goed staaltje podiummen!
De hardcorekids zetten enkele stappen naar achter en de metaalhoofden zetten trots wat stappen richting podium. Het was de beurt aan The Faceless, die een vorm van technische, progressieve death metal met hardcoretouch spelen, een beetje richting Beneath the Massacre of Born of Osiris. Het was tevens de eerste Belgische show van deze mannen, dus ze hadden wat te bewijzen. En de heren hadden er duidelijk zin in! De gitaristen vielen onmiddellijk op vanwege hun technische kunnen, net zoals de ritmesectie van de band. Ook de zanger wist te overtuigen met zijn diepe grunts, die live erg goed uit de verf komen. Er werd grondig afgewisseld tussen beide platen van het gezelschap, Akeldama en Planetary Duality, en het publiek leek het allemaal goed te slikken. Geen hardcorepit meer, maar lange rijen headbangende hoofden. Uiteraard kon het nummer An Autopsy niet over het hoofd gezien worden. Aan de tevreden gezichten van de fans te zien mag het zeker niet te laatste keer zijn dat deze band hier aanwezig is.
En dan de band waar velen reikhalzend naar uitkeken, sommigen met een glimlach op het gezicht terugdenkend aan de dag dat die band opende voor een krachtige death- en metalcoretrein in Hof Ter Lo, Antwerpen. Het was tijd voor dé headliner van de avond, Carnifex. Het duurde lang voor de band de eerste noten kon laten horen, omdat ze een veel te lange soundcheck aan het uitvoeren waren. Maar het was het wachten waard. Deathcore-minnend Gent en omstreken ontplofte en hield het enthousiasme vijftig minuten lang aan, net zoals de band zelf. Er werden enkel knallers het publiek in geslingerd. Nieuw werk als Answers in Mourning, The Diseased and the Poisoned en In Coalesce of Filth and Faith werd afgewisseld met erg oud werk, met name My Heart In Atrophy en Slit Wrist Saviour (Fine… fuck you then). Natuurlijk kon de binnenshuis-klassieker Lie To My Face niet achterwege gelaten worden (what the fuck?).
Jawel, de heren stonden enorm hun mannetje op het podium en in de zaal werd er gecrowdsurfed, gestagedived, meegebruld, geheadbangd en zwaar gepit op de hardcore-manier. Het einde kwam er veel te snel maar gelukkig werd er nog aan een toegift gedaan. We kregen ook nog vlug de mededeling dat ze in januari opnieuw in België zouden komen, dit keer samen met The Black Dahlia Murder. Ik kijk er al vurig naar uit.
Links: