Tussen het reizen naar verschillende festivals door, kwam Brujeria er opeens achter dat er een gat in de kalender zat. En wat doe je dan als groep muzikanten? Je gaat spelen. En dus vond het gezelschap gemaskerde Mexicaanse drugslords zich opeens terug in het kleine zaaltje bij oefencomplex dB’s in Utrecht, met een opmerkelijk voorprogramma: de Engelse doom/sludgemetalband Mage. De interesse van schrijversduo Black Swan en Ghostwriter was gewekt. De eerste was alert bij Mage, de tweede bij de hoofdact.
Op de website van dB’s staat: ‘Mage live by the mantra sometimes fast, sometimes slow.’ En dat is een treffende omschrijving van wat deze band ten gehore brengt. Mage bestaat sinds 2010 en heeft in de tussenliggende jaren een EP, drie studioalbums en een compilatie uitgebracht. Het is nog niet erg druk, maar desalniettemin zijn er toch enkele tientallen bezoekers die zich graag laten meevoeren op de klanken van nummers van het nieuwste album Green, dat in maart van dit jaar is verschenen. Het album is opgedragen aan voormalig gitarist en bandlid Ben Aucott, die plotseling overleed in 2015.
Maze start met Nowhere to Nothing en Heroic Elegy. Ook Green en The Wheel komen aan bod. De muziek heeft een aangename cadans. Deze wordt alleen zo nu en dan onderbroken door een melodische gitaarsolo, om daarna weer terug in het ritme te schieten. De enigszins rauw geschakeerde stem van zanger Tom, die zich tijdens het optreden met een zonnebril op achter de microfoon verschanst, past er goed bij. Als slotnummer spelen de Britten uit Leicester nog een nummer van het album Last Orders uit 2014, getiteld Dark Matters. Het optreden van vanavond blijkt de eerste internationale show ooit voor de band. En we mogen wel concluderen: het was de oversteek waard.
Bassist Hongo heeft vandaag vrij, want Brujeria treedt aan met slechts Fantasma op bas en El Criminal op gitaar. Voor het geluid maakt het niet veel uit. Wie komt voor complexe songstructuren en filosofische teksten moet zijn heil elders zoeken. Het is dom beuken wat de klok slaat. Macho deathmetal, met Juan Brujo en El Sangron die de testosterenbinken op zang uithangen. De heren worden zo nu en dan ondersteunt door de bevallige Pititis, maar haar vocalen zijn nauwelijks hoorbaar. Geen man in de zaal die het in zijn hoofd zalen daar iets van te zeggen overigens, daarvoor ziet ze er veel te fel uit.
In een uur speeltijd krijgen we een lekkere dwarsdoorsnede van oud en nieuw Brujeria-materiaal. Met Brujerizmo trapt de set lekker venijnig af en favoriet van uw anonieme oorgetuige Raza Odiada (Pito Wilson), komt ook al snel voorbij. Tussen de nummers door hebben de heren hele verhalen in het Spaans met een vleugje Engels, maar hun politieke overtuigen zal zelfs door doofblinde Eskimo’s nog begrepen worden: het gezelschap is geen fan van Donald Trump. Voordat Viva Presidente Trump! (*sarcasmealert*) wordt ingezet moet dB’s eerst massaal ‘fuck Donald Trump’ schreeuwen. Hoe begrijpelijk ook, het blijft toch altijd een apart gegeven dat Amerikanen de neiging hebben hun binnenlandse politiek aan complete buitenstaanders op te leggen.
Maar ach, als Brujeria het wil doen we toch lekker mee? Brullen we daarna mee met 666 en bij Satongo is de boze buitenwereld alweer ver weg. De arme hoofdpersoon in het nummer is namelijk half man, half champignon. Het trio zangers beeldt het op het podium uit door de armen gebogen op het hoofd te houden en rondjes te draaien. Wordt het daarna toch weer politiek met Anti-Castro. Maar Fidel, tientallen jaren de ondemocratisch gekozen leider van Cuba, is dood. Dus is het nummer omgedoopt in Castro Muerte, al heeft Juan Brujo het aan het einde toch nog over Fidel’s broer Raúl.
Bij Consejos Narcos houdt Pititis heel handig een bord omhoog met daarop ‘Si’ of ‘No’. Handig om te weten als er moet worden meegescheeuwd: ‘Marihuana si!, La migra no!’. No Aceptan Imitaciones is één van de betere nummers van het laatste album, Pocho Aztlan: de eerste plaat in zestien jaar en met het lekkere Matando Güeros sluiten we de set na een uur brullen en baldadig doen af. De krankzinnige parodie op jaren ’90-hit Macarena, Marijuana, wordt door de zangers meegebruld over een tape heen. Raar en het is ook jammer dat de rest van de band alvast begint met opruimen. Het is slechts een klein smetje op een gek avondje. Brujeria verstopt in een zaaltje in een buitenwijk van Utrecht. Hoe raar is dat?
Datum en locatie:
4 augustus 2017, dB’s, Utrecht
Link: