Black Breath en Fehler in Utrecht
dB’s, 27 november 2010
In het kader van het Le Guess Who? festival, dat het laatste weekend van november verspreid door heel Utrecht plaatsvindt, staan op zaterdagavond in dB’s optredens van Black Breath en Torche op het programma. Althans, dat is de bedoeling, ware het niet dat één van de leden van Torche zijn paspoort in Engeland is kwijtgeraakt en de band het land niet uitkomt. Op het laatste moment wordt ter vervanging het Bossche/Utrechtse Fehler opgetrommeld. Netjes geregeld door de organisatie, die ter compensatie tevens twee gratis consumpties uitdeelt aan het voor een deel toch wel teleurgestelde publiek.
De zaal zit aardig vol als Fehler aan zijn set begint. De band heeft recent een tweede gitarist aan de line up toegevoegd, wat de sound ten goede komt. Het vollere geluid zorgt ervoor dat de songs krachtiger klinken, en levert daarnaast meer ruimte voor dynamiek in de nummers op. Bijkomend voordeel is dat een man extra de band wat meer uitstraling geeft, iets waar het bij Fehler nog een beetje aan ontbreekt. Het geheel oogt wat statisch, iets meer (oog)contact met het publiek zou niet verkeerd zijn. Muzikaal zit het wel snor: de heren zijn goed op elkaar ingespeeld en de songs zitten goed in elkaar. Tegen het einde van de show wordt het wel wat eenvormig, maar dit kan in de toekomst met behulp van gitarist nummer twee natuurlijk verholpen worden.
Het uit Seattle afkomstige Black Breath heeft de wind in de rug. Eind vorig jaar bracht Southern Lord de oorspronkelijk in eigen beheer uitgebrachte debuut-EP opnieuw uit en op hetzelfde label verscheen eerder dit jaar de eerste full-length Heavy Breathing, een staaltje schaamteloze Entombed-worship met wat d beat-invloeden. Op plaat ben ik er niet heel erg van onder de indruk, maar live is het een ander verhaal, zo blijkt vanavond. Het is de laatste show van hun Europese tour, en de heren hebben er zin in. Het publiek is het grootste deel van het optreden tamelijk passief, maar dat weerhoudt de band er niet van vol gas te geven. Materiaal van de nieuwe plaat wordt afgewisseld met oudere songs, en de Sepultura-cover Desperate Cry is een aangename verrassing. Het strakke spel en het enthousiasme waarmee wordt gespeeld compenseren ruimschoots het gemis aan een eigen geluid waar de band op plaat enigszins onder lijdt, wat voor een uitstekend optreden zorgt. Ondanks de afzegging van Torche een uitermate geslaagde avond.
Links: