Avenged Sevenfold, 29 mei 2005, 013 Tilburg
Elders op deze site staat een verslag van collega Mike die naar Avenged Sevenfold in Amsterdam is geweest. Enkele dagen hiervoor heb ik een bezoek gebracht aan een concert van deze zelfde band in het Tilburgse 013.
Voordat we toekomen aan het bespreken van de hoofdact, eerst maar eens wat over het allerminst onaardige voorprogramma. Allereerst was daar het Nederlandse Blindsight. Deze gasten deden mij in eerste instantie wel wat denken aan Machine Head. Ze hadden echter ook wel een eigen sound. Het geluid in de 013 stond oorverdovend hard, maar eenmaal daaraan gewend was duidelijk dat de mix zeker wel OK was. Ik heb niet de gehele set van Blindsight gezien, maar de band liet toch een redelijke indruk achter. De zanger was helaas echter niet in het bezit van een bijzondere cleane zangstem. Als hieraan wordt gewerkt kan het best wat worden met deze band.
De tweede band was voor mij de verrassing van de avond. Een Schotse(!) band met de niet al te veelbelovende naam Mendeed klom het podium op en knalde er me een set uit! De sologitarist en drummer eisten de meeste aandacht op. Dit waren zeer goede muzikanten. De muziek die ze speelden was een combinatie van bands als Killswitch Engage, Caliban en Shadows Fall. Veel melodie en regelmatig kwam er een vernietigend moshpart voorbij. Een echte ontdekking!
Deze maand komt het derde album van Avenged Sevenfold uit, maar ten tijde van deze tour had niemand deze plaat nog gehoord. Aanwezig waren dan ook veel fans van de eerste twee platen. De rest van de zaal was gevuld met bezoekers die vrijkaarten hadden gekregen voor dit optreden. Mojo Concerts bemoeit zich nu ook met deze band, sinds ze een contract bij een major label hebben getekend. De zaal moest schijnbaar hoe dan ook vol, want de weken voorafgaand aan de Nederlandse concerten van deze band regende het vrijkaarten op het internet. Het woord modepopjes is in het verslag van het optreden in de Melkweg ook al gevallen. Ik ben absoluut geen liefhebber van dit soort verkleed- en schilderpartijen, dus zal ik me toespitsen op de muziek.
Het geluid was meteen al minder dan bij de twee voorprogramma’s. Avenged Sevenfold begon het optreden met het enorm afgezaagde ‘O Fortuna’ als intro. Dat was al geen goed voorteken. Wat nog vervelender was, is het feit dat men geen enkel nummer van de eerste plaat speelde en van opvolger Waking The Fallen slechts een handvol nummers ten gehore bracht. De nadruk lag duidelijk op het nieuwe, nog te verschijnen City Of Evil. Geen slimme keus, omdat het publiek deze nummers niet kent en daarnaast was dit pas de eerste keer dat de band Nederlandse bodem aandeed. Het was dan ook vriendelijker geweest om de fans van het eerste uur te bedanken door wat meer ouder werk te spelen. Het moet gezegd worden, spelen kunnen deze gasten wel. De drum- en gitaarpartijen zijn van een zeer hoog niveau en de soms drie- of vierstemmige zang was prachtig, hoewel niet helemaal goed uitgemixt. De leadzanger was vaak niet goed te horen.
Waar ik me het meest aan stoorde bij dit optreden was het absolute gebrek aan emotie op het podium. Alleen de leadzanger onttrok zich hier af en toe aan. Maar de gitaristen stonden met verveelde gezichten te spelen en zagen er uit alsof ze liever niet hadden gespeeld. Natuurlijk is het ook een imago om met een bepaalde houding op het podium te staan, maar dat was het probleem: er was helemaal geen houding! Geen arrogantie, geen plezier, geen agressie, geen frustratie. Alleen iets wat overkwam als pure desinteresse. Daarmee overtuig je denk ik weinig mensen.