Autumn – The Wounded
Brogum Zierikzee 31 mei 2003
In mijn eigen stadje een metalpackage in de vorm van de Nederlandse bands
Autumn en The Wounded. Een doomy gothic metal avond dus. Daar ik met beide bands
niet heel erg vertrouwd was was het een verrassing wat ik te horen zou krijgen.
Wel had ik Autumn de week ervoor al wel gezien, en had me daar al wat kunnen
overtuigen.
Dit dubbelconcert werd geopend door The Wounded, ik had deze band nog nooit
live mogen aanschouwen. De band moest zich voor mij nog bewijzen. En dat heeft
de band zeker gedaan. Een waanzinnige set met betoverende muziek, de stem van
zanger Marco is echt ongelofelijk mooi en weet een diepe emotie over te dragen
aan het publiek. De man heeft me geen moment met rust gelaten, en de doomy sfeer
die de band produceert is van zo’n kaliber dat je bij de strot pakt en niet meer
los laat. Echter is de extra toegevoegde zangeres voor mij niet voor herhaling
vatbaar en doet alleen maar af aan de geweldige sfeer, die me aan onder andere
Anathema doet denken, af. Een extra zangeres moet wat mij betreft iets van een
toevoegende waarde hebben, wat deze beste dame niet heeft, integendeel. Daar ik
de beide oude CDs van de band niet in huis heb kan ik helaas niet vertellen wat
de set was. Wel heeft de band een nummer van het aankomende album “Atlantic”
laten horen, en dat klonk net zo goed als de rest, dus de fans hoeven zich
nergens druk om te maken. Ook speelde de band een verbluffend trage doomy versie
van Nirvana’s “Smells Like Teen Spirit”.
Autumn is altijd een wat moeilijk probleem voor mij. De aandacht is sowieso
altijd 100% op het podium gericht, en dan heb ik het nog niet eens over de
muziek. Een aangename podiumpresentatie zorgt ervoor dat niet één beweging of
noot mij onopgemerkt blijft. De band speelde een lange set, en wist net als de
vorige keer weer overtuigend over te komen, en met het publiek te spelen. De
Iron Maiden poses en de bossen haar vliegen om de oren, en zangeres Nienke zorgt
voor de rest van de set. De muziek valt te omschrijven als de zoveelste ‘Belle
en het Beest’-act, maar weet ondanks het afgezaagde concept (ach, afgezaagd,
hoeveel heavymetal bands zijn er wel niet die op Symphony X lijken om maar een
voorbeeld te noemen!) kan de band het hele concept wel overtuigend en
daadkrachtig neerzetten. Dus, hoewel de verrassing er voor mij er een eind af is
blijft het nog wel een avond van fijn vermaak en een set goede metal van
enthousiaste muzikanten.
links: