Normaal gesproken spelen bands als Arena in Nederland standaard in de Boerderij te Zoetermeer. Dat zullen de Britten eerdaags ook weer doen, maar voordat aldaar een DVD-opname zal plaatsvinden trad de band op in een goedgevuld Hedon. Onze ex-hoofdredacteur Dirk de Boer had na zijn bezoek aan Scorpions behoefte aan meer en daalde af naar Zwolle voor een gastverslag.
Voornamelijk mannen van middelbare leeftijd hebben de weg naar het cultuurpodium in Zwolle weten te vinden op de avond waarop het merendeel van Nederland de doden herdacht. Doordat Arena geen voorprogramma nodig acht gaat de zaal pas rond half negen open, waardoor een ieder vooraf gepast stil kan zijn. De tournee van Arena staat in het teken van het twintigjarig jubileum van het, naar velen vinden, beste album van de band: The Visitor. Deze wordt dan ook in zijn geheel gespeeld. Wat heet: de band start het optreden met de integrale vertolking van het album uit 1998. Voor een bescheiden backdrop (het zijn er eigenlijk twee) waarop sfeervolle beelden worden afgespeeld. Met een sobere lichtshow werkt de band zich geconcentreerd door het materiaal.
‘Nieuwe zanger’, en Nick Menza-look-a-like, Paul Manzi (toch alweer vanaf 2010 bij de band) is gehuld in het zwart en zal gedurende de nummers details aan zijn garderobe toevoegen en wijzigen. Belangrijker nog is dat hij niet alleen een charismatische frontman is, maar ook een prima zanger. Minder bereik dan The Vistor’s originele vertolker Paul Wrighton, maar de warme klankkleur van Manzi gecombineerd met zijn expressie doen niet onder voor het origineel. Op een enkel schoonheidsfoutje na (Manzi laat zijn microfoon donderen en gitarist John Mitchell gaat ergens gruwelijk de mist in tijdens één van de vele solo’s) hebben de aanwezigen weinig reden tot klagen. Oogjes dicht en smullen maar op de ritmisch eenvoudige, maar hypermelodieuze muziek.
We zouden het bijna vergeten, maar de tournee die Arena in Zwolle brengt, is ter ere van het nieuwe werkje Double Vision. Dat komt er vanavond met slechts twee songs wat karig af. Het nieuwe werk, getuige deze nummers, ligt geheel in lijn met wat we van Arena gewend zijn. Het zal zijn weg naar de fans wel weten te vinden, waarbij toetsenist Nolan de aanwezigen op het hart drukt het album vooral niet te uploaden zodat de bodem niet onder het verdienmodel (welk verdienmodel anno 2018?) wegvalt. Het is een sympathiek verzoek van een band die de interactie met het publiek voornamelijk opzoekt via de muziek en niet zozeer met praatjes tussendoor.
Het tweede gedeelte van de avond bevat vooral de, geheide, gouwe ouwen’s. Het leeuwendeel komt daarbij van het debuut, Songs From The Lion’s Cage. Het bijna een kwartier klokkende Solomon beëindigt de reguliere set. Persoonlijk had ik graag nog iets van het vorige album, The Unquiet Sky, willen horen. Bij voorkeur How Did It Come To This?, maar helaas: het meest recente dat Arena laat horen is The Tinder Box uit 2011. Maar goed, gelet op de publieksreactie is dat geen enkel bezwaar voor de aanwezigen. Al met al een vermakelijk optreden van een band die heel goed weet waar haar kracht ligt. De prog uit neoprog is ver te zoeken, maar Arena weet dankzij een combinatie van uitstekend songmateriaal en muzikaal vakmanschap toch een avond de wat oudere rocker te vermaken.
Datum en locatie:
4 mei 2018, Hedon, Zwolle
Links: