Een fraai pakket in 013 op de laatste zondag van januari: Arch Enemy meldde zich aan het front met hun melodieuze deathmetal en werd vergezeld door een internationaal gezelschap, bestaande uit Wintersun, Tribulation en Jinjer.
Jinjer uit Oekraïne was compleet nieuw voor mij en eigenlijk best wel een verrassing. De blikvanger van de groep is Tatiana Shmailyuk, een strak in het pak zittende frontvrouw met een stem die doden kan opwekken. En fotografen, want wat was die Jurgen enthousiast nadien! Zoals iemand opmerkte: ‘als deze dame uithaalt is Poetin zo weg uit de Krim’. Dat er hier en daar aardig gejat is van de hoofdact van vanavond is iets dat je er wel bij moet nemen. Maar Jinjer brengt het toch nét iets anders en dat werkt wel. Alleen stonden de drums erbarmelijk slecht afgesteld, wat een geluid gaf alsof men op plastic emmers zat te meppen. Laat het ons maar aan te weinig soundcheck wijten. Ondanks de beperkte speeltijd zat de sfeer er toch al aardig in. Niet slecht dus, nu alleen nog goeie nummers.
Tribulation dan. Werd hun laatste cd op Zware Metalen al met ietwat twijfel onthaald, live overtuigen ze absoluut niet. De band hoort een soort gothic death metal te brengen maar wat ze laten horen vanavond is een veredeld soort gothic rock/radiopop met een gitarist die nu maar eens moet kiezen: gitaar spelen of verwijfde poses aannemen. Als dat ding al ingeplugd was, want echt te horen was hij niet. Het imago van de band staat ook haaks op dat hairmetal-achtige geposeer. Het sloeg nergens op. Bovendien speelt de man op ritmegitaar en om dat nu zittend en achterovergeleund te gaan doen? Aanvankelijk was het nog grappig maar wat later werkte het al behoorlijk op de zenuwen. Hij leek er ook niet helemaal bij te horen. Terug naar de muziek echter. Dit was niet meer dan een rommeltje met heel veel fouten en heel veel op tape. Nog één stap verder en het wordt een klucht voor deze jongens. Er zullen dus keuzes gemaakt moeten worden want anders loopt dit verhaaltje heel fout af.
Dat dergelijke keuzes ten goede komen van een band bewees Wintersun ten overvloede. Hun laatste worp The Forest Seasons was een voltreffer van formaat en heeft ertoe geleid dat de groep zijn geluid aangepast heeft. Nog wel synthesizers maar niet meer allesoverheersend. De gitaarpartijen staan veel meer op de voorgrond nu en dat geeft een veel vollere en zwaardere sound. De groep is er blijkbaar ook blij mee want het speelplezier spat er van af. Nu is Jari Mäenpää ook wel de ideale frontman. Geweldig sympathieke vent die het publiek bespeelt en betrekt vanaf de eerste minuut. Aan bondigheid doen deze heren niet, slechts zes nummers lieten ze op ons los, maar wàt een nummers! Heerlijk uitgesponnen lappen symfonische metal, hier en daar gekruid met zowat elk genre dat je kan verzinnen. Heel epische meebrulstukken worden afgewisseld met beukende gitaarpassages en symfonische syntesizer-partijen. En alles klopt! Ze brengen het met zoveel overtuiging en présence dat ze dan ook geen enkele moeite hadden om het publiek mee te krijgen in hun leefwereld van diepe wouden en wonderwezens. Een meer dan geslaagd en schitterend optrden was het. Hopelijk komen we dit Wintersun deze zomer ook nog ergens op een festival tegen.
Men houdt zich vanavond poepstrak aan het tijdsschema dus al snel is het tijd voor de headliner van vanavond: Arch Enemy. Een veelbesproken groep met een toch al wel bewogen geschiedenis. Dus eerst toch even dit. Er zijn al vele bladzijden gevuld met discussies over wie nu beter is: de vorige zangeres Angela Gossow die er in 2014 mee stopte of deze Alissa White-Gluz. Het is een beetje een onzinnige discussie, vermits Gossow nauw betrokken was bij de keuze en de aanstelling van Alissa. Ze is trouwens nog steeds business manager van de band. En ja, dit Arch Enemy klinkt ietwat anders dan vroeger, maar daarom zeker niet slechter. Groepen evolueren en dit is hier ten goede gebeurd. En hey, ze is nu al vier jaar bij de groep, deal with it. Dat de aanhang nog steeds heel groot en toegewijd is bewijst de bijna volledig uitverkochte Will To Power-tournee. Merkwaardig was dat zowat alleen de 013 dat niet was. Of toch niet aan het begin van de avond, want gezien de enorme wachtrij aan de toegang is dat waarschijnlijk toch nog in orde gekomen. Kortom, de band is zeer populair en dat was aan alles te merken vanavond.
Wanneer als intro Ace of Spades weerklinkt gevolgd door Set Flame tot the Night (beiden op tape) stond alles en iedereen op scherp. Als opener werd, redelijk voorspelbaar, The World Is Yours op het publiek losgelaten, meteen gevolgd door Ravenous (van de eerste plaat) en The Rage. Die mix van oud en recenter werk blijft men het hele concert volhouden. Zeggen dat de nieuwe nummers geen standhouden ten opzichte van het oude werk is dus onzin, want dat deden ze zeker wel. Tenminste toch de drie nieuwe worpen die ze gespeeld hebben. Zowat alle periodes komen aan bod en alles wordt met evenveel overtuiging gebracht. Het speelplezier spatte er gewoon af, ondanks het ziek zijn van Alissa, iets wat we pas na het concert vernemen. Niets van gemerkt trouwens. Dit Arch Enemy draait als een goed geoliede machine met als motor Michael Amott op gitaar. Niet dat hij constant de troepen staat aan te vuren, maar hij leidt wel alles muzikaal in goede banen.
Het geheel dendert vrolijk verder, met af en toe een iets rustiger stuk, waarin heel soms te horen is dat Alissa naast dat grunten ook wel heel andere toonhoogten aankan. Iets wat bij deze band nauwelijks aan bod komt, maar wat tijdens de vele gastoptredens die ze ondertussen al deed al wel vaker bleek. Als frontvrouw is ze zondermeer de spil van dit gezelschap en die rol speelt ze met verve en overgave.
Het publiek blijft het hele optreden lang lekker meedoen, onze huisfotograaf Jurgen zijn batterijen zijn al heel snel leeg. Van zijn toestellen welteverstaan (op andere gebieden is die man een beest!). Het komt de sfeer allemaal zeer ten goede. Deze band stààt er terug, zoveel is duidelijk.
Ondertussen is bekend geraakt dat Arch Enemy is toegevoegd aan line-up van enkele festivals in de buurt, zoals Graspop en Fortarock. Wie zich dus wil vergewissen van het bovenstaande weet waar naartoe.
Fotografie:
Jurgen van Hest (jvh013photo)
Datum en locatie:
28 januari2018, 013, Tilburg
Setlist:
Wintersun:
- Awaken From The Dark Slumber (Spring)
- Winter Madness
- Sons of Winter and Stars
- Loneliness (Winter)
- Battle Against Time
- Time
Arch Enemy:
- The World Is Yours
- Ravenous
- The Race
- War Eternal
- My Apocalypse
- You Will Know My Name
- Bloodstained Cross
- Dead Eyes See No Future
- The Eagle Flies Alone
- As the Pages Burn
- Intermezzo Liberté
- Dead Bury Their Dead
- We Will Rise
- Avalanche
- Snow Bound
- Nemesis
Link: