Apocalyptica in 013
(23 Maart 2003, 013, Tilburg)
Zoals jullie weten heeft de Finse band Apocalyptica, bekend van hun diverse metal
covers uitgevoerd op cellos, pasgeleden het album Reflections uitgebracht.
Ter promotie van dit album gingen zij uiteraard ook weer op tour en natuurlijk was
Tilburg een van de plaatsen die zij daarbij aandoen. En natuurlijk was ondergetekende
er bij.
Toen we, vlak voor het aangekondigde tijdstip van aanvang, de zaal in
liepen was het al behoorlijk druk. Hoewel het optreden van vanavond bij
mijn weten niet uitverkocht was stond de zaal aardig vol. Gelukkig bleek
bij het zoeken van een plekje dat er nog genoeg ruimte was en dus hoefde
je niet opeengepakt te staan. Op het podium staan een viertal stoelen te
wachten op de band en onzichtbaar achter een scherm wacht de grote
nieuwe toevoeging aan Apocalyptica, een drumstel. Gedurende deze tijd
worden we vermaakt met sfeervolle (Dark) Ambient a la Sephiroth en
dat was maar goed ook.
De band liet behoorlijk op zich wachten en ongeveer een half uur na
geplande aanvang kwamen de heren (Max Lilja heeft, ondanks dat hij
gestopt is bij Apocalyptica, besloten deze tour toch nog mee te gaan)
onder luid applaus op om van wal te steken met het sfeervolle nummer
Cortège. Tot mijn grote schrik kwamen twee van de welbekende
toppers, For whom the bell tolls en het met een anti-oorlogsbesef
aangekondigde One, al direct aan bod, terwijl het publiek helaas nog
niet helemaal warm geworden was.
Het publiek van Apocalyptica wordt per album diverser en dat komt de
sfeer naar mijn mening niet echt ten goede. De covers waar Apocalyptica
mee groot geworden is hebben nog altijd de zwakte dat de zang niet te
vervangen is door cello en waar vroeger menig metalfan de overbekende
Metallica en Sepultura teksten stond te scanderen blijft het nu stil op
een enkele enthousiasteling na.
Na Fight Fire with Fire last de band een korte pauze in om vervolgens
terug te keren met drummer Micca. Op het nieuwe album was de toevoeging
van drums aan de muziek al een aangename verrassing, maar op het podium
kwam het geheel nog beter tot zijn recht. Helaas slopen er een paar
foutjes in de muziek (ontbreken van strijkstokken, foutjes in de
afstelling van het volume e.d.), maar over het algemeen was het geluid
van goede kwaliteit en voor de verandering niet te hard afgesteld. De
heren zijn continu bezig met het publiek en deze interactie neemt
alleen maar toe naarmate de avond vordert. De nieuwe nummers gaan er zeer
goed in bij het publiek, maar duidelijk is dat de klassiekers met de meeste
enthousiasme ontvangen worden.
Tegen het einde van de
setlist gaan bij zowel het publiek als de band de remmen er af bij het
nummer Creeping Death en in de ijzersterke toegift met daarin Enter
Sandman en Hall of the Mountain King. Het publiek blijft roepen om
meer, maar de nummers zijn op en de heren van Apocalyptica komen nog een
keer terug om te genieten van een overweldigend applaus.
De setlist vertoont helaas weinig variatie met voorgaande optredens:
- Cortège
- Whom the Bells Tolls
- Pray
- One
- Refuse/Resist
- Romance
- Fight Fire With Fire
- Heat
- Toreador II
- Far Away
- Resurrection
- Cohkka
- Nothing Else Matters
- Somewere Around Nothing
- Creeping Death
- Inquisition Symphony
- Enter Sandman
- Path
- Peikko
- Hall of the Mountain King
Meer informatie: