Het is een doodnormale dinsdagavond in Utrecht. Op Hoog Catharijne treffen we zoals gewoonlijk een wirwar aan mensen, onderweg naar huis of een andere bestemming die voor uw anonieme verslaggeefster van deze avond simpelweg niet ter zake doet. Zij is namelijk onderweg naar bus 8, die haar – als alles volgens plan verloopt – keurig en op tijd zal afleveren aan de poorten van De Helling. Het is tijd voor een avondje grensverleggende, snoeiharde muziek met achtereenvolgens Teethgrinder, VVOVNDS en Anaal Nathrakh.
Black Swan doet verslag voor Zware Metalen, met dank aan Rinse Fokkema voor het sprekende beeldmateriaal.
Aan het Zwolse Teethgrinder de eer om het publiek op te warmen. En dat blijkt nodig, want een groot aantal mensen heeft de kou getrotseerd op deze eerste donkere novemberavond en kan zodoende wel een dosis pepmiddel gebruiken. Laten we daarvoor bij Teethgrinder nu exact aan het juiste adres zijn.
Voor een voorprogramma is de opkomst ronduit uitstekend en de vier heren belonen de vroege vogels met een uiterst brute, daadkrachtige show. Op het podium is sprake van een energie-uitbarsting die zijn weerga niet kent; alsof de Vesuvius in een constante staat van eruptie verkeert en met alle geweld zijn puimsteen in alle mogelijke denkrichtingen kwijt moet. Zanger Jonathan Edwards beweegt zich als een bezetene over het podium en schreeuwt zijn longen welhaast binnenstebuiten. Dit is niet alleen grindcore, maar een compromisloze mix van hardcore, death en hier en daar ook blackmetalinvloeden. Elk stukje ruimte wordt opgevuld met geluid, het kruipt in alle hoeken en gaten van De Helling en niet in de laatste plaats: onder de huid van de aanwezigen.
Twee albums en een EP hebben de Zwollenaren nu op hun naam staan en zowel van Misanthropy, als het fonkelnieuwe Nihilism wordt werk gespeeld vanavond. Desolation, Isolation, Sicarius: alle nummers klinken even meedogenloos en het optreden is steengoed. De mannen geven alles tot aan de laatste snik en net als je je begint af te vragen of we mogelijk op een natuurramp afstevenen, komt er dan toch een einde aan al dat geweld. Tijd om af te koelen met bier dan maar.
Nadat het publiek pakweg een half uurtje op adem heeft kunnen komen, beklimmen de heren van VVOVNDS de bühne. Vanuit alle windhoeken klinken lovende geluiden over deze Belgische hardcore-formatie, zoals over het optreden tijdens Roadburn, eerder dit jaar. De verwachtingen rond VVOVNDS zijn dus hooggespannen, maar worden vanavond helaas niet ingelost.
Wat er precies loos is, is moeilijk te zeggen, maar het lijkt er simpelweg niet in te zitten. Ligt het aan het feit dat de zangtechnieken van frontman Jenci te wensen overlaten? Hij weet qua stemvolume nauwelijks boven het instrumentale geweld van zijn bandleden uit te komen. Ook tussen de nummers door mompelt hij steeds zó zachtjes in de microfoon, dat het onduidelijk is of hij het nu tegen zichzelf of tegen het publiek heeft.
Los van het feit dat het vanavond misschien niet zo wil lukken als anders, is wel duidelijk dat dit een band is die intensiteit brengt en een hoge potentie in zich bergt. De gebogen, enigszins mysterieuze houding van Jenci, opgeteld met zijn priemende blik, waarmee hij het publiek tussendoor in ogenschouw neemt, heeft iets magisch. Evenals de wijze waarop hij zijn lichaam heen en weer wiegt tijdens de instrumentale stukken. De maniakale herrie die deze band produceert is snel en agressief, meedogenloos haast, en van de betere soort. Kenners van deze band hebben evengoed van het optreden genoten – blijkt als uw verslaggeefster een paar woorden wisselt met andere bezoekers na afloop – en de hier beschreven dwaling is VVOVNDS dus direct alweer vergeven.
Rond kwart voor tien is het podium aan de Britten van Anaal Nathrakh. Er klinkt een niet nader te specificeren noise, de heren bestijgen de planken en worden met luid gejuich en groot enthousiasme onthaald. Vrijwel direct daarna barst het extreme muzikale geweld los met In The Contellation of the Black Widow en Bellum Omnium Contra Omnes.
Bij aanvang van de show zijn er helaas problemen met het geluid, tot ergernis van sommigen, maar naarmate het optreden vordert lijkt het gelukkig iets beter te worden. Niets kan deze geestdriftige, sympathieke Engelsen echter uit hun element halen. Het optreden is daverend, de grappen en grollen zijn ad rem en komisch. Terwijl zanger V.I.T.R.I.O.L. nog bekijkt of hij ‘er wat beweging in kan krijgen op een dinsdagavond’ staan de eerste vrijwilligers bijkans al naast hem op het podium om te stagediven.
Meerdere keren bedankt de sympathieke en goedlachse V.I.T.R.I.O.L. de aanwezigen voor het feit dat men in grote getalen is verschenen op een doordeweekse avond (‘and I genuinely mean that’), een dinsdagavond nota bene. Tussendoor doet hij nog een paar rake observaties: ‘The person standing next to you hates you. It’s the same as on the stage. You think it’s not, but it is true.’ En een stagediver naast hem die iets te enthousiast van stapel wil lopen geeft hij te verstaan: ‘I haven’t finished yet. You might be big, but you are not in charge.’
Hold Your Children Close and Pray for Oblivion (van het twee dagen eerder verschenen The Whole of the Law) komt voorbij, evenals The Lucifer Effect, Idol en Unleash. V.I.T.R.I.O.L. toont zich vocaal ijzersterk, hij brult, haalt uit in ijzige en langgerekte hoge gillen en ook zijn cleane zang is prima te verstouwen. Overal zwaaien er vuisten in de lucht, er komen crowdsurfers voorbij en er vliegen stagedivers door de lucht. Het is, kortom, een gekkenhuis vanavond in de Utrechtse Helling.
Als laatste nummer wordt The Joystream gespeeld, maar het publiek zal niet uiteengaan voordat er een toegift is gegeven. V.I.T.R.I.O.L. stelt voor dat de aanwezigen mogen kiezen uit twee nummers, maar het is van meet af aan duidelijk: Between Shit and Piss We Are Born is de gedoodverfde kandidaat.
Met trilhaartjes die nog hevig na protesteren ondanks gebruik van oordoppen – die boden simpelweg geen soelaas tegen het geweld van deze avond – baant men zich vervolgens een weg naar de uitgang. En de optredens van vanavond? Die zullen nog lang naklinken in de hoofden van velen.
Foto’s:
Datum en locatie:
1 november 2016, De Helling, Utrecht
Link: