Amorphis en Long Distance Calling in 013

Een avond waar ik lang naar uitgekeken heb: de show van Amorphis in Tilburg, waarbij het tien jaar oude Eclipse integraal zou worden gespeeld, aangevuld met nummers van de daarop volgende albums Silent Waters (2007) en Skyforger (2009). Hoewel ik Eclipse persoonlijk niet het beste werk van de Finnen vind, is het absoluut een mijlpaal en/of keerpunt in de carrière van de band. De plaat was de eerste kennismaking met frontman Tomi Joutsen, die met zijn combinatie van cleane zang en brute grunts de weg vrij maakte om live ook weer werk van de gevierde eerste drie platen ten gehore te brengen. Een gegeven dat Amorphis uit een diep, donker dal van zéér middelmatige rockplaten wist te trekken.

amorphis-013-1

Hoe groot is het contrast vanavond met een kleine twee jaar geleden? Toen stond het Finse sextet in een uitverkochte grote zaal van 013 met een integrale uitvoering van magnum opus Tales From The Thousand Lakes. Deze donderdag moet de band het echter doen met een slechts een voor driekwart gevulde kleine zaal. Als voorprogramma werd Long Distance Calling aangetrokken, waarvan ik het meest recente wapenfeit dit jaar mocht recenseren.

Als de band als instrumentaal viertal aftrapt verwacht ik dat de zanger na een intro wel het podium zal betreden. Dat gebeurt niet. Oké, het is wat onalledaags, maar wellicht dat de Duitsers graag instrumentaal aan hun show beginnen, denk ik nog. Maar als ook het tweede nummer geheel instrumentaal wordt gespeeld valt het kwartje dat we vanavond geen zang te horen krijgen, en het moeten doen met zeer sporadische aankondigingen van bassist Jan Hoffmann. Waarom de Noorse vocalist Petter Carlsen niet aanwezig was, is mij nog altijd een raadsel.

amorphis-013-2

Ondanks dat de progressieve muziek van Long Distance Calling retestrak wordt gebracht, gaat het gebrek aan zang na verloop van tijd toch wat vervelen. Gelukkig maken het loepzuivere geluid en het enthousiasme van de band een hoop goed. De technische, met elektronische klanken aangevulde metal valt goed bij het publiek en tegen het einde van de show waagt een enkeling zich zelfs aan een potje polyritmisch headbangen.

Na de ombouw klinkt een intro en knalt Amorphis het podium op met Eclipse-opener Two Moons, om vervolgens het doorgaans als afsluiter gebruikte House Of Sleep in te zetten. Het is gek om deze publieksfavoriet nu te zien worden gebruikt als opwarmer, maar met het steevaste meezingstukje vlak voor het einde van het nummer weet Tomi Joutsen de keeltjes tot achterin de zaal op te warmen, en wordt zichtbaar dat de band er zin in heeft. Met Leaves Scar, het derde nummer op Eclipse, breekt voor mij het eerste hoogtepunt van de avond aan. De grunts van Joutsen lijken in Tilburg bruter dan ooit zijn (met zijn eigen (afgeknipte) dreads versierde) microfoon in te worden gebruld, en drummer Jan Rechberger drijft zijn bandmaten op razend tempo door het eerste deel van de set heen. Het jubilerende album blijkt live nog vele malen beter te klinken, en naarmate de avond vordert vraag ik mij af waarom het catchy Brother Moon of het snoeiharde Perkele (The God Of Fire) niet wat regelmatiger de revue passeren tijdens concerten van Amorphis.

amorphis-013-3

Na het prachtige Empty Opening stappen de Finnen van het podium om na een korte intro terug te keren met het van Silent Waters afkomstige, akoestische Enigma. Het daarop volgende, eveneens akoestisch gebrachtte My Kantele (in het Fins gezongen dit keer!) is een vreemde eend in de bijt. Het nummer is vele jaren ouder dan de platen die vanavond het thema van de avond zouden vormen. Liever had ik nog een nummer van de plaat uit 2007 gehoord, bij voorkeur het groovy Towards And Against of het schitterende Her Alone. Met From The Heaven Of My Heart en Sampo, beiden van Skyforger afkomstig, besluit Amorphis haar reguliere set, om vervolgens nog terug te keren voor een laatste hoogtepunt in de vorm van Skyforger (de titelsong) en publieksfavoriet Silver Bride.

Met zestien nummers op de set, allen gebracht in razend tempo, werd het vanavond niet bepaald het langste concert van Amorphis dat ik ooit zag, maar wel een van de meest overtuigende. Het geluid op Eclipse mag soms misschien wat te wensen over laten, live wisten de Finnen dat in Tilburg ruimschoots goed te maken, en werd bewezen dat de eerste langspeler van Joutsen en Co. van kop tot staart een fenomenaal album is.

Datum en locatie:

1 december 2016, 013, Tilburg

Setlist Amorphis:
Eclipse

  • Two Moons
  • House Of Sleep
  • Leaves Scar
  • Born From Fire
  • Under A Soil And Black Stone
  • Perkele (The God Of Fire)
  • The Smoke
  • Same Flesh
  • Brother Moon
  • Empty Opening

Set 2

  • Enigma
  • My Kantele
  • From The Heaven Of My Heart
  • Sampo

Encore

  • Skyforger
  • Silver Bride

Links: