Venom Inc. speelde op 24 mei op Pitfest te Erica. Naast een verslag probeerden we namens Zware Metalen ook enkele bands te interviewen. Een daarvan is Venom Inc. Enkele uren voor het optreden doet Tony “The Demolition Man” namens de band het woord. Op zijn verzoek gaan we buiten in het zonnetje zitten, maar niet voordat hij een kop koffie voor de interviewer haalt en minutenlang aan de bar zeurt om whiskey. Zonder resultaat trouwens… Tony is in een opperbest humeur, praat honderduit en laat me zijn nieuwe tattoo zien: het log van Pitfest staat voor altijd op zijn rug. De livefoto’s zijn gemaakt door Frido Stolte.
Oké Tony, ik ben er klaar voor. Hoe gaat het met je?
Goed! Fijn dat je de tijd neemt om te praten op deze mooie, zonnige dag.
Is Venom Inc. momenteel op tour of doen jullie losse optredens en hier en daar een festival?
We doen vooral losse optredens. We hebben een hectisch en waanzinnig schema: we zijn net anderhalve maand in Zuid-Amerika geweest. We speelden overal behalve in Venezuela. We hebben erg ons best gedaan maar we kwamen dat land gewoon niet in. Even leek het te lukken en we wilden zelfs gratis spelen, maar de autoriteiten hielden het tegen. Maar we deden zo’n dertig optredens in anderhalve maand. Na een korte rustpauze gingen we door naar Noord-Amerika, Canada en eindigden in New York waar we met The Misfits speelden in een enorme hal waar zo’n tienduizend mensen in passen. Dat was een geweldige ervaring! En nu doen we festivals, het is tenslotte de tijd van het jaar ervoor. We doen onder andere Hellfest en zouden ook nog naar Tokio, Australië en Nieuw-Zeeland gaan maar dat hebben we af moeten zeggen omdat ik een nieuwe heup krijg. Ik heb die operatie al een keer uitgesteld en het Engelse ziekenhuissysteem is dermate rommelig dat zij het ook een paar keer hebben uitgesteld. Maar het kan niet langer worden uitgesteld dus ik zal er binnenkort aan moeten geloven. Gelukkig kan het na het festivalseizoen worden gepland zodat deze door kunnen gaan. De operatie staat gepland voor september, daarna zullen we ons gaan focussen op een nieuw album en zullen we wel weer gaan toeren.
Ik wilde je vragen wat je van Pitfest vindt, maar aangezien je me net je nieuwe tattoo liet zien, kan ik het antwoord wel raden.
Weet je, we zitten zoveel in Amerika. Het is een geweldig land, hetzelfde geldt voor Canada. Ik ben opgegroeid in Windsor (Ontario). Ik heb daar nog veel familie wonen en heb het daar altijd naar mijn zin. Maar terugkomen op het Europese vasteland is ook te gek. Het is alweer even geleden dat we hier speelden. Vorig jaar speelden we op Bloodstock Open Air en Alcatraz. In Nederland heb ik ook veel vrienden en het eten is hier bekend en goed. Het voelt als thuiskomen en spelen op Pitfest is een grote eer. De sfeer in Nederland is altijd goed. Ik moest dus gewoon deze tattoo laten zetten.
Heb je ook tijd gemaakt om een paar bands te zien?
Ik wil het wel heel graag, maar er is zoveel te doen vandaag. Ik ga na dit interview wat eten en drinken en ga dan wel even kijken wat er speelt.
Waar gaat je voorkeur naar uit, spelen op festivals of een clubshow?
Ik doe liever clubshows. Toen ik begon, zo rond 1979, waren er alleen clubshows. Ik vind het geweldig om in een club te staan en door de rest van het publiek half verrot geslagen te worden in de pit. Optreden draait ook om interactie met het publiek. Dat lukt in een club vaak beter. Je slurpt de energie van het publiek op en geeft diezelfde energie weer terug. Dat wil ik altijd bereiken. Festivals zijn ook leuk omdat het eten er vaak geweldig is en je geweldige mensen ontmoet. Soms zie ik echter een band op een festival spelen en lijkt het haast of ze een act opvoeren. Tot op zekere hoogte is dat wel cool maar als ik een film wil zien, ga ik wel naar de bioscoop. Sommige bands zijn er echter wel goed in als ze op een festival spelen. Exodus bijvoorbeeld. Hoe zij een wall of death weten te creëren…Alhoewel ik daar nu wel iets te oud voor ben! Als ik op een festival ben, wil ik me ook echt verbonden voelen. Ik loop dus vaak rond, drink een biertje, check de merchandise en kijk naar wat bandjes.
Sommige bands komen aan op een festival, blijven in de kleedkamer of het hotel zitten, doen de show en gaan dan weer weg. Voor hen werkt dat misschien maar ik heb de connectie met de mensen nodig. Als het eten goed is: prima. Als de vibe goed is: mooi. Als er geen whisky is: dan niet. Haha. Maar wij zijn hier voor de fans en de muziek. Weet je wat het is, ik vind het soms leuk als er geen kleedkamer is in een club. Dan moeten we als band door het publiek heen lopen om op het podium te geraken. Ik houd van die interactie met het publiek. We speelden onlangs in Amerika, volgens mij in Minneapolis. De kleedkamer was ondergronds dus we moetsen door het publiek heen. Onze drummer ging voorop en was het eerst op het podium. Mantas en ik stonden nog in de zaal. Wij begonnen te roepen: “you’re shit, fuck off!” Na een tijdje had het publiek in de gaten wat er aan de hand was en hadden we samen de grootste lol, haha.
Jullie hebben op festivals echter maar een uurtje op het podium. Wat kunnen we verwachten? Een mix van oude en nieuwe nummers?
Precies! Dat is nog een reden dat ik niet zo van festivals houd. Als je mag headlinen gaat het nog wel. Maar zoals vanavond of bij ons optreden als support-act voor The Misfits, moet je soms voor korte nummers kiezen of een keuze maken uit je catalogus. Iedereen weet dat de catalogus van Venom groot is en een aantal klassiekers bevat, je moet dan keuzes maken. We proberen tussen de nummers door niet teveel te praten en zoveel mogelijk te spelen. We spelen nu een aantal nummers van het nieuwe album en wat oude nummers tegen het einde van de set. We proberen ook wat nummers te spelen die we normaal niet doen.
Wie van jullie bepaalt er dan welke nummers er gespeeld worden?
Soms bepaalt Mantas dat. Voor de laatste paar optredens was ik dat. Ik zei dat we er wat nieuwere nummers in moesten gooien. We speelden ooit in Maleisië. Iemand zette toen de setlist online. Toen we even daarna in Frankfurt speelden, wisten ze daar al wat we mogelijk zouden gaan spelen. Echter, we begonnen dat rijtje optredens in Frankfurt en mensen hebben dan geen verwachtingen meer. Ik baal er soms van dat iemand de setlist online gooit omdat de mensen die nog naar onze shows moeten gaan precies weten wat we gaan spelen. Dat laat geen ruimte voor verrassingen en dat is jammer. We proberen dus voor de setlist altijd wat opties open te houden.
Betekent dit dat er ook ruimte is voor last minute beslissingen?
Soms wel ja. Dat kan zelfs op het podium gebeuren. Het brengt ons weleens in tijdnood, maar dat is dan maar zo. Iedereen die naar een Venom Inc. show komt, wil de klassiekers horen. Daar hebben ze geld voor betaald. We willen ze graag alles geven en wat maakt die extra tien minuten dan nog uit? Soms beslissen we op het laatste moment dat een nummer beter past op een ander moment in de setlist of we besluiten een nummer te spelen welke we al lang niet hebben gedaan. Dan passen we dat op het podium aan.
Kunnen jullie vanavond ook een vuurwerkshow neerzetten?
Ik heb het wel gevraagd, maar we staan in een tent. Dat gaat dus niet lukken. Ik zag net dat Slayer tegenwoordig veel vuur op het podium gebruikt en wij willen dat ook graag doen. Helaas lukt dat niet. We hebben vandaag niet eens een backdrop of merchandise bij ons. Maar wat maakt het uit? Er schiet me net iets te binnen: een jaar of twee geleden kwamen we van het podium en iemand schoot ons aan en zie dat we een geweldige show hadden gespeeld. Hij vond het alleen jammer dat we geen backdrop hadden. Ik reageerde door te zeggen dat als je door had dat we geen backdrop hadden, wij als band iets verkeerd doen. Snap je? Het gaat uiteindelijk om de muziek en hoe je die over brengt. Het is ook makkelijk om de mensen op de eerste rij te bereiken maar het gaat erom dat je de mensen achterin de zaal bij je show weet te betrekken. Als je die gast achterin bereikt die een beetje verveeld voor zich uit staat te staren dan weet je dat je het goed hebt gedaan. Zeker in deze tijd waarin social media een grote rol spelen. We krijgen zoveel informatie op ons af en klikken zoveel sites aan, dat gaat allemaal heel snel en is ook vergankelijk. Vroeger lazen we een boek of zetten we een LP op. Tegenwoordig is het allemaal snelle hap geworden. Mensen zijn dus ook sneller verveeld. Wij, als Venom Inc., moeten er dus harder voor werken om iedereen de volledige tijd bij het optreden te betrekken. Dat gevoel heb ik altijd willen hebben als ik een band bekijk en dat wil ik ook overbrengen. Weet je, soms bekijk je een band en spelen ze een uur of twee terwijl het voelt alsof ze tien minuten op het podium spelen. Dat zijn vaak de beste optredens.
Welke apparatuur gebruik je op het podium?
Een Nederlands bedrijf (Bo-El) maakt mijn basgitaren. Het zijn geweldige instrumenten en het voelt alsof deze gitaren een deel van mezelf zijn geworden. Ik heb er drie, twee blondjes en een paarse. Het zijn behoorlijk zware gitaren, mede doordat ze een extra lange nek hebben. Daarnaast gebruik ik in de studio de Sands effecten. Ik gebruik ook veel effecten van Boss. Een bedrijf in Chicago heeft onlangs een aantal effectpedalen speciaal voor mij gemaakt. We hadden via de mail al een tijdje contact hierover en ze hebben op een gegeven moment een prototype gemaakt. Dat ding klonk fantastisch! Na een paar kleine aanpassingen werd het aan mij gepresenteerd toen we in Chicago speelden. Ik heb hem die avond nog niet geprobeerd maar de volgende avond wel en vanaf dat moment wil ik niets anders meer. Het ding is gebaseerd op de live-sound van Lemmy.
Als het gaat om versterkers gebruik ik meestal een Ampeg. Ik houd ook erg van het warme geluid van een Orange versterker. Ze hebben ook zo’n lekkere diepe toon en kunnen lekker ‘grommen’. Maar meestal staat er een Ampeg op het podium als we ergens komen waar we onze eigen versterkers niet mee kunnen nemen. Ampeg is trouwens wel prima in combinatie met de rest van mijn spullen dus dat doet het goed.
Gebruik je in de studio dezelfde apparatuur als live?
Het enige verschil is dat ik in de studio nooit een Ampeg versterker gebruik. Meestal plug ik mijn apparatuur direct in de mengtafel in. De effecten die speciaal voor mij zijn gemaakt gaan de volgende keer ook zeker mee de studio in. Het is alleen nog de vraag of dat gaat lukken in de studio van Mantas in Portugal. Live heb ik een woest en rauw geluid en het zal lastig zijn dat in de studio te creëren. We gaan het zeker proberen want de combinatie van mij Bo-El, de effecten en een goede versterker geeft een geweldige sound. Ik benader mijn basgitaar trouwens eerder als een ritmegitaar, een beetje zoals Lemmy dat deed. In de studio hoor je natuurlijk elk klein nootje en kun je zowel ritmisch als meer sologericht op de basgitaar spelen.
Nu we het toch over de studio hebben, zijn er plannen voor een nieuw album?
Ja, het plan is er zeker. We schrijven bijna constant, maar door de tours en mijn geplande operatie wordt het nieuwe album wat vooruitgeschoven. We kunnen tussendoor al wel aan de slag gaan in Mantas’ studio en we richtten ons in eerste instantie op maart van dit jaar. Dat hebben we duidelijk niet gehaald… Ons label pusht ons gelukkig niet. Ze geven aan dat we pas op moeten gaan nemen als we er klaar voor zijn en niet eerder. Het plan is nu om in augustus geopereerd te worden en in september aan de slag te gaan in de studio. We hebben nog nooit rond de kerstdagen een album uitgebracht, misschien gaan we dat deze keer wel doen.
Zijn alle nummers al klaar dan?
Eigenlijk wel ja. Mantas en ik hebben allebei een pak nummers geschreven en daar zijn we best tevreden over. We zijn nu bezig om de structuur van de nummers optimaal te krijgen. Hetzelfde geldt voor de teksten. Er zijn ook al wat drums opgenomen. Maar we moeten dus nog wel alles goed in elkaar zetten. Voor Avé hebben we ons een beetje laten pushen en dat willen we niet nog een keer laten gebeuren. We hebben voor dat album besloten dat ik me zou richten op de teksten, de lay-out en het artwork en de rest bemoeide zich meer met de muziek. Dat was toen de snelste manier van werken. Nu hebben we alle tijd en we laten ons niet meer pushen. Mantas en ik willen ons daarbij niet richten op wat anderen doen, maar zijn constant bezig onszelf te verbeteren. Een zekere tijdsdruk helpt daarbij wel. We kunnen dan het beste uit onszelf halen. Het volgende album zal dan ook beter zijn dan Avé, daar gaan we in ieder geval voor. Daarnaast willen we niet aan zelfplagiaat doen.
Zo is Venom Inc. ook ontstaan. Cronos wilde niet dat we bepaalde nummers zouden spelen. Maar daar gaat het niet om. We brengen datgene wat de fans willen horen, het is niet aan hem om dat te bepalen. Bovendien zijn er zoveel Venom-nummers, waaronder een aantal die de fans nog nooit live hebben gehoord. Ook omdat we er de laatste jaren veel fans bij hebben gekregen. Wat is het nut van het feit dat die oude nummers ooit zijn opgenomen als ze niet live gespeeld mogen worden? Het feit dat er nu twee bands zijn die zich beiden Venom noemen is voor de fans uiteindelijk alleen maar gunstig. Als een van beiden nummers speelt die de fans niet willen horen, blijven ze wel weg of gaan naar de andere incarnatie van Venom. Venom Inc. staat niet voor rivaliteit met het Venom van Cronos, dat is nooit de bedoeling geweest. Het gaat allemaal om de fans en het feit dat zij de alle nummers live kunnen horen. We hebben onlangs in Amerika Manitou gespeeld. Hoe gaaf is dat? Juist omdat er veel fans zijn die dit nummer nog nooit live hebben gehoord. We willen de catalogus van Venom zo uitgebreid mogelijk belichten. Om op je vraag terug te komen: toen we aan Avé begonnen te schrijven, zeiden we dat dit album minstens net zo goed moest worden als de oudere Venom-nummers zonder onszelf te kopiëren. We willen niet teruggaan naar 1982, want we leven nu in 2019, simpel zat. Zoals gezegd hopen we dat het album rond de kerst in de winkel ligt, maar het zou ook zomaar maart 2020 kunnen worden. Tegenwoordig is het niet raar als er meerdere jaren tussen twee albums zit. Zeker omdat we zoveel toeren en daarbij constant schrijven. We kiezen daarbij het beste om uit te brengen en dat kost nou eenmaal tijd.
Heb je al een titel voor het nieuwe album?
Nee, nog niet. Ik kan je helaas geen primeur geven.
Ah, kom op. Ik ruil een primeur met een fles whiskey. Hoe klinkt dat?
Haha, verleidelijk maar: nee.
Oké, ander onderwerp. Tegenwoordig is het heel gewoon om een volledige show op te nemen en op YouTube te zetten. Wat vind je daarvan?
De show die we straks gaan geven staat waarschijnlijk morgen al op YouTube. Of in ieder geval staan er dan nummers van deze show online. Dat is allemaal prima. Ik heb zelf ook veel live tapes, thuis slingert nog ergens een tape van een Sex Pistols-optreden uit 1979. Hetzelfde geldt voor optredens van Anvil en Megadeth. Wat ik bedoel te zeggen: als ik deze tapes mag hebben, dan mag iemand ook onze show online zetten zodat anderen ervan kunnen genieten. Waar ik wel mee kan zitten is het volgende: we speelden op Bloodstock Open Air en kochten daarna de gemaakte livebeelden en bijbehorend geluid. We wilden dat uitbrengen als extraatje in een speciale box ofzo. Iemand anders was ons echter voor en heeft het als DVD uitgebracht. Tot op zeker hoogte vind ik dat nog oké, het is waarschijnlijk van YouTube gehaald en geremasterd dus het ding klinkt wel prima. Wij wilden het echter zelf uitbrengen als cadeautje voor de fans die de speciale box zouden kopen. Dat is ze hierdoor niet gegund.
Ik kan me nog herinneren dat een zekere Lars de discussie aanzwengelde over het stelen van zijn muziek. Iedereen was pissig op hem omdat hij een geldwolf zou zijn. Nu, twintig jaar later zien mensen in dat hij gelijk had. Natuurlijk had hij gelijk! Het ging hem er niet om dat de muziek gratis werd weggegeven maar vanuit artistiek oogpunt waren niet alle nummers die gratis beschikbaar kwamen al klaar. Zij werden van de kans beroofd om het album af te maken en dan de kritieken te ontvangen. Hetzelfde geldt voor T-shirts die worden nagemaakt. In Zuid-Amerika kwamen we iemand tegen met een Venom-shirt aan met een design waarvan wij er niet eens een hebben. We vroegen hoe hij eraan kwam en hij vertelde dat deze buiten de club werden verkocht. Het bleek dat er een organisatie was die deze maakte en ons achterna reisde om ze te verkopen. En dat terwijl wijzelf bijna geen merchandise bij ons hadden. We hadden er een punt van kunnen maken omdat wij er geen cent aan verdienen, maar wet je wat? Het is wel te gek dat er iemand met een Venom-shirt rondloopt, zo wordt onze naam toch verspreid. Zeker in die contreien hebben mensen weinig geld en ik begrijp het wel dat ze dan voor een goedkoper shirt gaan in plaats van de officiële bandmerchandise te kopen. Prima toch? Ik zou alleen willen dat mensen onze setlist niet halverwege een tour online zetten. Zo zijn er geen verrassingen meer voor mensen die ons op die tour nog willen zien. Ik snap dat ze het uit enthousiasme doen, maar toch… Ik check zelf ook weleens een livestream van een optreden als ik me verveel. Het is toch geweldig dat je dit waar ook ter wereld kan zien, terwijl het gebeurt! Vroeger kon je, als je zoals ik in Londen woont, nooit naar een band in bijvoorbeeld Berlijn gaan kijken. Nu kan je dat wel, super toch. Toen wij een tijd geleden op tour waren, was Suffocation met Nervosa op tour. Ik ging elke avond na het optreden naar mijn hotelkamer en keek hun hele show via een stream. Op die manier kunnen er mensen van over de hele wereld als het ware bij een optreden aanwezig zijn. Dat vind ik zo mooi aan deze tijd.
Jij gaat al mee sinds eind jaren ’70…
Ik voel me ineens heel oud als je dat zo zegt, haha.
Ik vroeg me alleen af of je nog ambities hebt of dingen wilt bereiken?
Volgens mij ben je nooit klaar met leren en zijn er nog veel dingen om te zien en te ontdekken. Daar ben je nooit klaar mee. Toen ik een klein mannetje was van een jaar of zestien, vroeg een leraar aan de klas wat iedereen wilde worden. De ene wilde bij de brandweer, een ander wilde politieman worden enzovoort. Mijn antwoord was: ik wil iedereen op deze planeet ontmoeten. Hij zei: maar welk beroep wil je gaan doen? Ik reageerde door te zeggen dat ik iets wil doen waarbij ik zoveel mogelijk mensen kan ontmoeten en van hen kan leren. Ik wil zoveel mogelijk culturen ontdekken, al het voedsel proeven wat er is en zoveel mogelijk meemaken. Die leraar maakte me uit voor ‘loser’. Ik zou hem vandaag de dag graag nog eens tegenkomen om te zeggen dat ik precies datgene heb bereikt wat ik als zestienjarige wilde doen. Wie is de ‘loser’ nu…?
Zijn er ook dingen die je hebt gedaan waarvan je ze nooit meer wilt meemaken?
Nee, ik wil juist zoveel mogelijk meemaken en juist naar die plekken gaan waarvan mensen zeggen dat je er niet heen kan gaan, zoals naar Syrië bijvoorbeeld. Het oude Mesopotamië was een prachtige beschaving. Zij waren de eersten die dingen op schrift vastlegden. Dat zou ik graag eens met eigen ogen willen zien. Ik geef dat ook aan mijn dochter van zeventien door: deze planeet is van jou en je kunt zoveel mogelijk zien als je dat wilt. Er zullen zat mensen zijn die je daarbij ontmoedigen maar er zijn altijd kansen. Grijp ze! Je zult zien dat er fantastische plekken op deze wereld zijn en je kunt ze allemaal ontdekken. Natuurlijk zijn er regels maar je kunt zo een vliegtuig pakken en binnen no-time ben je in een hele andere wereld. Gelukkig kan ik, door het feit dat ik in een band speel, veel meemaken en reizen. Ik wil niet eindigen als een oude man die op zijn veranda zit te mijmeren en denkt: wat als… Als iets kan, dan ga ik ervoor. Ik heb parachute gesprongen, ben van een brug af gedoken en heb alles gedaan wat ik wilde en kon doen. Je moet zoveel mogelijk uitdagingen aangaan en meemaken. Zo kom je erachter wat je allemaal kan en waar je goed in bent.
Dat is een mooie afsluiting. Of heb je nog laatste woorden voor ons?
Mijn laatste woorden spreek ik waarschijnlijk vlak voordat ik de pijp uitga: “Goodbye”. Wat ik nog kwijt wil is het volgende: muziek is een combinatie van de maker ervan en van de luisteraar. Er zijn zoveel kunstvormen: muziek, tekst, poëzie en schilderkunst. Alles vloeit samen als het wordt uitgebracht en zijn weg vindt naar degene die ervan gaat genieten. Een prachtig proces! Hoe mooi een schilderij bijvoorbeeld ook is, als niemand het kan zien, is het waardeloos. Als artiest wil je dus dat je werk wordt gezien. Veel artiesten gaan er prat op dat ze niet commercieel willen zijn. Ik vind dat onzin. Als er iemand naar je concert komt of je album koopt en ze komen daarna nog een keer naar je concert, dan ben je commercieel geworden. Niets mis mee! Je wilt toch voor een publiek staan? Geniet daar dan van. Ik ben dan ook enorm dankbaar voor alle support die wij van de fans hebben mogen ontvangen door de jaren heen. Dat kunnen we allemaal doen dankzij onze muziek, de mensen die er artwork bij maken, de platenmaatschappij en een journalist zoals jij zelf. Ik ben jullie allemaal dankbaar!
Links: