Op 7 oktober vorig jaar bracht Sammath zijn meest recente album (Across The Rhine Is Only Death) uit. Reden voor Zware Metalen om de band hierover aan de tand te voelen. Een afspraak om langs te komen in de eigen oefenruimte werd met enthousiasme aangenomen. Echter… Covid19 en allerlei andere bijkomstige redenen zorgden voor roet in het eten. Van uitstel komt in dit geval geen afstel en uiteindelijk wordt het interview via de digitale weg afgenomen. De meeste vragen worden beantwoord door Jan Kruitwagen maar ook de andere bandleden (Ruud Nillesen en Wim van der Valk) doen een duit in het zakje.
Hey, hoe gaat het ermee?
Eigenlijk zoals altijd zeer goed tot geweldig. Onze bassist zegt altijd dat ik de rekening nog ga krijgen voor het geluk van nu. ‘Een lang sterfbed’, schreeuwt die altijd.
Eerst maar eens beginnen met een kwestie die het wereldnieuws domineert: wat merken jullie van de coronacrisis? Oefenen jullie nog?
We repeteren alweer een tijdje. Een jaar of zeven geleden heb ik het huis van mijn buren gekocht en later daarvan een repetitiehol gemaakt. Sammath klinkt als een enorme smerige goedlopende machine nu. Verder is corona de doodsteek voor veel zalen als dit zo doorgaat vrees ik. Op het coronafront is het allemaal ellende. Optredens regelen zonder booking agency ging ons wel goed af. Maar omdat nu alles doorschuift naar 2021 en wij maar vijf tot zeven keer per jaar optreden, en dan alleen in de wintermaanden, maakt dit het wel lastiger op het moment. Maar als alles weer mag, dan staan er wel wat leuke optredens in de planning.
Wat merk je er persoonlijk van?
Jan: de kinderen waren belachelijk lang thuis, zaak loopt geweldig.
Ruud: het staat allemaal stil, en met het perspectief van ‘wachten op een medicijn’ kan je niet veel als band.
Jullie zijn in december naar Roemenië geweest. Hoe kwam dat tot stand? Wat waren jullie ervaringen?
Het was een tour van een show in Boekarest haha. Alle shows die wij doen zijn via lui die Sammath een keer willen zien in hun land of via vrienden uit de scene. Het was geweldig. We waren er vier dagen. Veel gezien, het kasteel van Vlad (Dracula – CS) bijvoorbeeld. Gaaf optreden met een zeer fanatiek publiek. Vorig jaar Servië, Roemenië en Rusland, allemaal harde shows met gaaf volk en in Rusland was zelfs een handjevol Nederlanders op de show afgekomen tot onze verbazing.
Ruud: het was geweldig. We kennen veel gasten die er alles voor doen om ons naar hun stekkie te krijgen. Dus wie weet waar we de volgende keer terecht gaan komen.
Zijn er landen waarvan je weet dat je een grote fanschare hebt en graag (nog een keer) op wilt treden of speel je liever op plekken waar je zieltjes te winnen hebt?
We verkopen best veel in de U.S.A. en Oost-Europa. Zieltjes winnen is niet voor ons. Geen enkele interesse in. We doen dit al 25 jaar. Puur passie, niks meer en niks minder. Wij zijn een kleine undergroundband. De muziek is absoluut niet voor iedereen. Voor de huidige blackmetalgeneratie is het vaak te rauw. Te weinig emotie, te lomp. Alles is alleen maar passie voor extreme metal, de rest is bijzaak.
In sommige landen kan je, ondanks maatregelen, nog wel spelen. Ik geloof dat er in Tsjechië nog wel wat festivals doorgaan. Richten jullie je in deze tijden meer op die landen, of hoop je dat alles zo snel mogelijk voorbij is en wacht je rustig af?
Jan: Wij wachten rustig af. Niet alleen vanwege gezondheid, maar we hebben allemaal familie thuis. Dus ergens vast komen te zitten is geen optie. In november staat een optreden in Arnhem. Hopelijk is dat niet te vroeg.
Ruud: we zijn ook geen desperate tienerband meer die per se zoveel mogelijk moet optreden. Laat ze mekaar in Tsjechië eerst maar eens onderhoesten, komen we volgend jaar wel langs.
Sammath bestaat al 25 jaar. De laatste jaren volgen de albums zich met kortere tussenpozen op. Heeft dat me de stabiele line-up te maken of heb je meer inspiratie?
Ik heb eigenlijk altijd wel inspiratie maar sinds ik zelf een plek heb waar we kunnen opnemen en 24/7 kunnen repeteren gaat het veel makkelijker. De line-up speelt hier zeker een rol in. We repeteren vaak.
Wim, jij drumt al jaren bij Inquisitor. Die band speelt een heel andere stijl. Wat is voor jou het belangrijkste verschil tussen het spelen in beide bands? Gebruik je een andere kit of ander onderdelen (bekkens ofzo)?
Wim: ik speel sinds 1991 bij Inquisitor. Sinds 2016 bij Sammath en heb tussendoor in 1997 ook nog Centurian opgericht. Al deze bands hebben een andere stijl maar mijn drumstijl is over het algemeen dezelfde; voornamelijk snel en sneller en daardoor is m’n set-up over de jaren ook best wel gelijk gebleven. Af-en-toe een tommetje erbij of eraf, of de boel wat omhoog of omlaag. Maar geen grote veranderingen. Wel probeer ik van het volgende Sammath-album eindelijk eens een hard en snel album te gaan maken; dat wordt nou weleens tijd!!!
Across The Rhine Is Only Death heeft tekstueel gezien een bepaald concept. Wiens idee was dat en wordt er door de hele band aan teksten gewerkt of is dat Jan’s afdeling?
Alle teksten zijn altijd door mij bedacht. Dat gaat nooit veranderen. Het hele concept is bedacht ik toen ik een meter diep in een schuttersput stond en met een metaaldetector veel hulzen begon te vinden in het gebied rondom de Rijn. De Tweede Wereldoorlog is en blijft zeer boeiend en rondom mijn huis en in de buurt is flink gevochten. Daarmee iets doen met Sammath… Daar liep ik al jaren mee rond.
Leverde deze thematiek nog problemen op met betrekking tot optredens of distributie in Duitsland? Daar kunnen ze erg gevoelig reageren op deze thematiek.
Nee, geen enkel probleem. Wij hebben geen rechtse uitstraling en geen symboliek die wijst in die richting. Wij beschrijven oorlog. Aan de hand van oorlogsdagboeken en militaire verslagen heb ik de strijd vanaf de Duitse grens tot aan de oevers van de Rijn proberen te beschrijven. Wat me wel verbaasde is dat we geen problemen kregen met de wood box limited edition. Daar zat een huls bij. Die zijn de hele wereld rondgegaan en overal aangekomen.
Mijn collega gaf in zijn recensie aan dat de productie niet bepaald clean is en mede zorgdraagt voor een vunzige sfeer. Kun je je daarin vinden? Ik vroeg mezelf af of er überhaupt iets aan de productie gedaan is?
Ruud: hahaha! Het feit dat we niet klinken als de zoveelste clean omhoog geproduceerde blackmetalband wil niet zeggen dat er niks aan de productie is gedaan. Dan moet je toch echt eens beter luisteren naar de plaat.
Jan: de productie is een zorgvuldige afweging geweest. Sammath werkt al jaren met Peter Neuber van Mega Wimp/poser slaughter uit Berlijn. Die maakt altijd de master. Hij kan het precies laten klinken alsof het elk moment in elkaar gaat zakken. Schitterend!
Deze keer hebben we (omdat ik zelf een perfect klinkende oefenruimte bezit) de studio bij ons laten opbouwen voor de drums, gitaren en bas. De zang is ook hier gedaan. De studio kwam alles opbouwen, instellen, testen, checken en toen konden we met zestien mics de drums opnemen. De mix is door Marco Hartgens van Designed To Rock gedaan. Iedereen in de band heeft een hekel aan die cleane nette sound en producties van de laatste jaren. Het is black metal for fucks sake. De laatste tijd is zowat elke plaat die ik voorbij hoor komen zeer fijngevoelig, en is de muziek zeer zeer slap.
Omdat alles in een take ging was het zo opgezet dat we alles als amateur zelf konden opnemen en opslaan. Geen knipwerk in de drums dus. Ook al was enorm heftig voor Wim. Tot aan zowat overgeven van vermoeidheid en duizelig worden. Hij zou kost wat kost alles in een keer opnemen. Soms hoor je hem moe worden maar de kwaadheid en totale vernietiging hoor je zo wel terug in de sound. Met Sammath probeer ik zo primal mogelijk te klinken.
Schrijft Sammath alleen als er opgenomen moet worden of is dat een continue proces?
Meestal als een album af is val ik in een diep gat en kan ik een half jaar helemaal niks meer. Vanaf 2014 is dat wel anders. Een eigen hok is vanzelfsprekend erg goed voor de productiviteit. Normale mensen moeten richting oefenruimte gaan of zitten achter een bureau met een koptelefoon op riffs te bedenken en op te nemen. Ik sta gewoon vol gas via mijn versterker te blazen hier. Dat is altijd beter. Alles moet hard smerig en lomp. Niks geen feeling. Dat doen al die nieuwe bands maar.
Wat brengt de toekomst voor Sammath?
Als het aan ons ligt gaan we nog wel een paar albums door. Maar dat kan ik alleen maar hopen, als we goed klinkende albums kunnen blijven schrijven en vooral relevant blijven is dat goed. Als we maar kwaad blijven klinken en niet rustiger aan gaan doen. Dan kap ik ermee. Gelukkig zit ik met Ruud en Wim wat dat betreft wel goed, die lui zijn belachelijk fanatiek tijdens shows en repetities. Sammath zit in een flow. Shows spelen in de winter en daar een geweldig weekend van maken is ook wel iets waar ik altijd naar uitkijk. Dat blijft geweldig, ergens in een ander land lui horen die met een Nederlandstalig nummer als Drakenbloed meezingen. Bizar! Daarna over onze muziek kleppen en de lokale horeca een handje helpen, hahaha.
Heb je laatste woorden voor onze lezers?
Voor alle lezers van zware metalen hebben we een speciale actie. Bestel een shirt of cd en betaal 30% meer.
Links: