In 2002 begonnen leden van de Belgische hardcore bands The Deal en Kingpin een wat hardere band, Rise and Fall. Al snel was dit geen side project meer, maar een vaste waarde binnen de Benelux hardcore-scene. Onlangs verscheen de tweede full-length Into Oblivion via Reflections Records, uitgeroepen tot plaat van het jaar 2005 door ondergetekende. Met de aankomende tour met Doomriders en November Coming Fire< voor de deur, werd het hard tijd dat ZwareMetalen zanger Björn aan een kruisverhoor onderwerpt. Zie hier het resultaat.
Jullie nieuwe cd “Into Oblivion” heeft tot een aardige ‘hype’ (als ik dat woord mag gebruiken) geleid binnen de hardcore scene in de Benelux. Hadden jullie dat verwacht?
We wisten eigenlijk niet zo goed wat we mochten verwachten na het uitbrengen van de nieuwe plaat. Het enige wat we wisten is dat we zelf heel tevreden waren over het resultaat, zowel qua nummers als qua sound en van de mensen die alles al hadden gehoord kregen we ook erg goede feedback… Maar het blijft toch altijd afwachten hoe de algemene respons zal zijn omdat je nooit echt weet hoe de mensen zullen gaan reageren op de evolutie die je als band hebt doorgemaakt. Tot nu toe is ie echter overweldigend positief en wordt er inderdaad veel over Into Oblivion gepraat, mede natuurlijk dankzij de hele goeie promotie door ons label Reflections.
We hoorden op Hellmouth voornamelijk invloeden van de bekende Clevo-bands Ringworm en Integrity. Op de nieuwe plaat zijn die kenmerken gebleven, maar er zijn een hoop invloeden bij gekomen. Hebben jullie gezocht naar een vernieuwing binnen jullie stijl of is het gewoon een natuurlijke ontwikkeling geweest?
Het was zeker en vast een natuurlijke ontwikkeling. Hellmouth werd eigenlijk heel spontaan en snel geschreven en opgenomen zonder er al te veel bij na te denken en het werd naderhand ook voor ons duidelijk waar de zwakke plekken van die plaat lagen, en daar hebben we doelbewust aan gewerkt. Het verschil qua sound en qua invloeden komt er echter grotendeels omdat Into Oblivion voor 90 procent werd geschreven door onze gitarist Cedric, terwijl z’n aandeel op Hellmouth een stuk kleiner was omdat hij toen nog niet zo lang in de band zat. Hij heeft zich ontwikkeld als volwaardig songwriter en de rest van de band is natuurlijk ook geëvolueerd zodat we meer als hecht team aan nummers werken en beter weten waar we heen willen. Ik denk ook dat we nu sowieso meer durven wat andere invloeden te laten terugkomen en ook beter weten hoe je die andere invloeden best integreert in je sound.
Met de nieuwe plaat blijken jullie een heel divers publiek aan te spreken. Zowel old school liefhebbers, mosh- en metalcore volk als meer postcore gericht publiek blijkt de schijf te waarderen. Binnen welke hoek voelen jullie je het meest thuis?
Dat is niet echt iets waar we bij stil staan eigenlijk. We gaan onszelf niet in een hokje stoppen, dat wordt al genoeg gedaan door anderen. Maar zoals je zegt merken we ook dat we hele goede reacties krijgen uit verschillende segmenten van het hardcore publiek en dat is natuurlijk wel heel cool. We zien onszelf ook gewoon als hardcore kids, die proberen een eigen draai te geven aan de muziek waar we van houden en mee opgegroeid zijn.
De deal met Reflections en in de US met Deathwish zal een flinke stap voorwaarts voor jullie zijn, wat verwachten jullie van de reacties in de US op “Into Oblivion”?
Als de reacties daar even positief zullen zijn als hier dan ben ik een tevreden man. Voor ons is het zowiezo al heel erg cool dat Deathwish onze plaat echt wilde gaan uitbrengen. We hadden er ooit wel eens over gegrapt, maar toen hun interesse concreter werd en dan nadien overstag gingen toen ze afgewerkte versie van Into Oblivion hoorden was dat echt wel onverwacht. We hopen dus dat de plaat ook daar zal aanslaan en we willen ook eindelijk daar gaan touren in 2006. Hopelijk komt er iets van in huis!
Jullie hebben jezelf ook in een nieuw muzikaal hokje gestopt: Punkmetal. Hoe dat zo?
PUNKMETAL is onze eigen manier om onze muziek en attitude te beschrijven. Een soort synoniem voor heavy hardcore… We hebben altijd gemerkt dat mensen ons allerlei labeltjes probeerden te geven, ook al is dat in ons geval niet zo makkelijk. Het ergste was dan meestal het etiketje “metalcore” waar we echt van gruwen. Ooit stond die term voor een nieuwe generatie bands die onder invloed van bands als Integrity, Cro-Mags en Judge een zwaardere, meer metal touch aan hun hardcore gaven, terwijl het nu een holle nietszeggende term is die meestal slaat op bands die riffs stelen van andere bands die riffs stelen van de één of andere band met strakke broeken, make up en een stapel herkauwde In Flames riffs. Dus we dachten, we noemen het PUNKMETAL, aangezien we de attitude, energie en woede van hardcore punk proberen te combineren met het donkere, ruige en zware van metal.
Dan de teksten, ze zijn pissed, zoals het een hardcore band betaamt. Maar ze gaan net even verder dan de standaard lyrics binnen de HC. Waar haal je je inspiratie vandaan?
De inspiratie voor de teksten komt grotendeels uit m’n eigen leven en leefwereld. Wat er zich afspeelt in m’n hoofd en wat ik elke dag om me heen zie. Ik ben een nogal stil en zelfs wat teruggetrokken persoon en ik krop veel dingen op, die ik enkel echt kan zeggen door middel van de teksten die ik schrijf. Ik denk dat binnen hardcore veel mensen een zelfde gevoel van ontevredenheid, woede en frustratie hebben… Een soort rebellie en een wil om dingen te veranderen, in je eigen leven en de wereld rond je. Als ik een nummer als Out Of Step (van Minor Threat, red) of My War (van Black Flag, red) hoor, dan voel ik een herkenning en daar draait het om. Pissed off zijn om gewoon pissed off te zijn omdat het zo zou horen zegt me niks, en slaat ook nergens op. Het is een gevoel in de onderbuik dat je niet perfect kan verklaren maar dat je wel herkent als je ‘t voelt.
Ik ben benieuwd wat jullie zoal luisteren. Kan je voor elk bandlid een persoonlijke top3 bands noemen (wat jullie op het moment het meest luisteren)?
Goeie vraag. Ik heb snel even de rest van de band gemaild om te weten waar ze de laatste tijd zoal naar luisteren. We hebben allemaal een redelijk verschillende smaak, met toch een hoop raakvlakken. Anyway, onze gitarist Cedric luisterde vooral naar ouwe shit als Pentagram – Day Of Reckoning en Relentless en Samhain – November Coming Fire, maar ook de nieuwe platen van Dead Stop, Cursed en Doomriders luistert ie veel. Onze drummer JP stuurde me de volgende top 3 door: Coliseum – s/t, Blacklisted – The Beat Goes On en Pig Destroyer – Terrifyer. Pit, onze bassist, luisterde de laatste weken de volgende platen het meest: Integrity – For Those Who Fear Tomorrow, High On Fire – Blessed Black Wings en Thin Lizzy – Bad Reputation. En ikzelf luister tegenwoordig veel naar deze albums: The Germs – GI, Mercyful Fate – Melissa, Bad Brains – I Against I en Cage – Hell’s Winter.
Dan over jullie live shows: Met slechts een gitarist weten jullie altijd een muur van geluid neer te zetten. De sound is bijna altijd prima in orde. Wat is jullie geheim?
Er is niet echt een geheim hoor, maar bedankt voor het compliment. Onze gitarist Cedric is dan wel enige gitarist, maar hij speelt wel op 2 versterkers op minumum 2 speakers. Hij probeert altijd het maximale uit z’n Marshall en Sunn te halen en zowel hij als Pit (bass) zijn niet bang om de volume knop goed open te draaien. Verder checken we gewoon altijd het geluid eens voor we spelen en gaan meestal door tot we tevreden zijn over de sound en het volume. Verder proberen we genoeg te repeteren zodat alles strak zit.
Jullie aankomende tour met Doomriders staat voor de deur. Denken jullie door deze tour nog een nieuw publiek te bereiken?
Ik kan moelijk voorspellen of we echt veel “nieuwe” mensen zullen aanspreken, maar zowiezo denk ik dat die Reflections Package met Doomriders, November Coming Fire en ons wel een goed idee is. Drie bands met een verschillende stijl, die toch raakvlakken hebben… dus ik hoop wel dat er veel mensen op de shows afkomen en dat we mensen kunnen overtuigen die misschien vroegers niet van ons kunnen overtuigd waren. Sowieso is het enige wat je kan doen er 110 procent voor gaan en het beste van jezelf geven, of er nu 30 of 300 mensen staan te kijken.
En wat kunnen we in de toekomst van jullie verwachten? Misschien is het daar nog te vroeg voor, maar zullen er op een nieuwe plaat weer nieuwe invloeden te horen zijn?
Momenteel zijn we nog niet bezig aan nieuwe nummers maar hopelijk binnenkort wel al weer. We repeteren nu vooral nog goed de Into Oblivion nummers zodat het live ook allemaal strak klinkt en we gaan hier en daar ook eens een covertje onder de loep nemen. Welke richting het nieuwe materiaal zal uitgaan valt dus moelijk te voorspellen.