Interview Officium Triste
Het plan van onze immer overijverige redactie was om op de laatste editie van het ZwareMetalen Festival, dat plaatsvond op 11 mei in de Baroeg te Rotterdam, alle bands even aan de tand te voelen. Hier is dus alvast mijn bijdrage, m’n slachtoffers waren Pim (zang) en Lawrence (bas) van Officium Triste, het plaatselijke doomgezelschap, ook wel eens aangeduid met ‘Rotterdoom’.
Als ik het goed voorheb dateert jullie laatste full album van 2001… vanwaar die lange stilte? Zit er intussen al een nieuw album aan te komen?
Wel we zijn nu bezig met het schrijven van nummers voor de nieuwe CD, maar dat duurt gewoon allemaal heel erg lang bij ons.
En jullie krijgen nog altijd aanvragen voor optredens ook al is jullie laatste album toch al een tijdje uit?
Ja, nog redelijk veel zelfs, soms is het zelfs zo dat we dingen moeten afzeggen. Onze drummer woont in Duitsland, dus om te oefenen is het ook vrij lastig, we repeteren maar eens in de twee weken, en dan gaat het nu eenmaal allemaal wat langzamer. Als het allemaal wat meezit hopen we toch binnen een jaar ofzo de CD af te hebben, tegen april (’04) zou hij toch kant en klaar moeten zijn.
Kan je ons de evolutie beschrijven die jullie muziek heeft doorgemaakt sinds jullie eerste demo in 1994?
Nu moet ik toch even denken hoor… laten we zeggen dat de nummers zelf, de composities, gewoon een stuk volwassener zijn geworden… We weten meer welke richting we uitwillen, en tegenwoordig zijn we ook veel kritischer geworden naar onze eigen muziek toe. We willen echt wel proberen het beste uit onszelf te halen. Qua stijl echter, volgen we nog steeds dezelfde stijl, jaren ’90 doommetal dus, geïnspireerd op de oude Anathema en My Dying Bride, die stijl willen we echt wel vasthouden.Wat misschien ook wel als een ‘evolutie’ kan gezien worden is het feit dat ons laatste album het eerste is waarop we ook synthesizers gebruiken, daarvoor deden we dat niet. We gebruiken vaak dubbele gitaarpartijen in onze muziek, en de synth’s versterken de gelaagdheid, laten hetgeheel wat voller klinken.
Ik neem aan dat jij als zanger ook verantwoordelijk bent voor de teksten? Kan je ons vertellen wat de belangrijkste inspiratiebronnen zijn voor de band? Inspireert de muziek de teksten, of omgekeerd?
Dat is een beetje tweeledig, vroeger had ik vaak de teksten al klaar, en werd de muziek ernaar aangepast, maar de laatste tijd is het vaker zo dat we de muziek eerst klaar hebben en ik daarop de teksten schrijf. Dan is het echter ook wel steeds zo dat ik de sfeer van het nummer probeer te vertalen in een tekst. De inspiratie voor de teksten zelf kan vanalles zijn, bijvoorbeeld een boek of een film… of gewoon over bepaalde dingen nadenken en je er een beeld van vormen. Soms gaat het ook wel over eigen gevoelens, maar het is wel altijd zo dat ik een tekst probeer te schrijven vanuit het perspectief van een ander personage. Dus het verhaaltje waar het op dat moment over gaat, dat kan ook over iemand anders gaan, dat hoeft niet steeds persé mezelf te zijn. Bijvoorbeeld als ik een tekst schrijf over iemand met een klote leven die zelfmoord wil plegen, wil dat niet zeggen dat ik zelf suicidaal ben.
En een paar concrete onderwerpen die steeds terugkeren, waar je dikwijls over schrijft?
Wat heel vaak terugkeert is de mentale gesteldheid van mensen, depressiviteit, relaties die slecht lopen en waardoor je misschien wel moordgedachten krijgt ofzo, ik noem maar wat. Vooral relaties komen steeds terug, in de put zitten, de mentale gesteldheid van mensen, en daaruit het negatieve aspect. Geen blije en vrolijke teksten dus, maar eerder zwaarmoedig, met af en toe toch een sprankje hoop erin. Ongeveer zoals Anathema’s ‘Eternity’, een album dat ook een grote inspiratiebron is geweest voor ons.
Hoe gaat het schrijven van de muziek? Komen de songs spontaan? Zijn ze van één bandlid afkomstig of schrijven jullie er allemaal aan mee?
Onze drummer is ook verantwoordelijk voor de synthpartijen, want we hebben in de band niemand anders die deze zou kunnen inspelen, en hij is ook degene die meestal met de ideeën komt aanzetten. Daar maken we dan uiteindelijk met z’n allen een nummer van, met aanvullingen erop, uiteindelijk is het wel een heel groepsproces om een nummer helemaal af te werken, maar in negentig procent van de gevallen komt dus onze drummer met het basisidee af.
Hoe situeren jullie jezelf in de hedendaagse doom scene? Denk je dat er zoiets bestaat als nederlandse doom? Wat is jullie plaats daarin?
Nederlandse doom?! Dan zijn wij de grootste! Nee, het zit zo dat doom een heel klein segment is van de metal, dat is altijd zo geweest, en dat zal altijd zo blijven, doom zal nooit superpopulair worden, behalve dan misschien My Dying Bride en Candlemass, die nu terug zijn. Binnen doom heb je ook verschillende stijlen, zeg maar de jaren ’70 Black Sabbath achtige muziek. Dan heb je verderin de jaren ’80 de bands die meer vanuit de heavymetal kwamen, zoals bijvoorbeeld Candlemass en Solitude Aeternus. In de jaren ’90 kreeg je de echte doom/death, en in die richting zitten wij. In Nederland zijn er altijd best wel veel band geweest ja, maar de meeste bestaan intussen niet meer, zoals Celestial Season onder andere. Dus nu heb je ons, en Whispering gallery, beide meer doom/death georiënteerde bands. De markt voor doommetal in Nederland en ook wereldwijd is erg klein, je mag al blij zijn als je 2000 exemplaren van je CD verkoopt. We voelen ons ook niet verwant met de meer gothic gerichte bands uit Nederland, zoals After Forever, Within Temptation en de nieuwe band van die jongen van After Forever, Epica. Wij hoeven er geen zangeressen enzo bij, daar willen we zelfs niks mee te maken hebben, nee wij gaan echt wel voor het zwaardere, slepende werk.
Veronderstel dat ik nog nooit iets van jullie heb gehoord, hoe zou je je eigen muziek omschrijven?
Sowieso als zware, melodieuze doom/death metal. Qua invloeden moet je denken aan My Dying Bride, oude Anathema, oude Paradise Lost en oude Katatonia, die richting uit dus. In vergelijking met nieuwere bands kan ik misschien Novermber’s Doom noemen.
Wat maakt Officium Triste dan anders dan andere doombands?
Dat wij uit Nederland komen! De vier voorgenoemde bands zijn onze grote inspiratiebronnen, maar uiteindelijk hebben we toch wel onze eigen weg weten te vinden. We proberen namelijk niet iemand na te doen, deze bvands zorgden voor inspiratie, maar we hebben er toch ons eigen ding mee gedaan, en dat kan je ook goed horen. Dat hoop ik toch.
Foto door KVh @ ZMfest Baroeg.
Het meest gehoorde Officium Triste praatje is dat jullie live beter zijn dan op CD…
Ja, dat is ook zo! Wij zijn live een stuk overtuigender dan op CD, en dat komt voornamelijk door de productie, waar we zelf ook helemaal niet tevreden over zijn.
Officium Triste is een rare bandnaam, eerst noemden jullie je band Reincremated, waarom die naamsverandering, en waarvoor staat Officium Triste?
Ik zal even bij het begin beginnen, onze drummer en gitarist zijn broertjes, en die zijn toen muziek beginnen maken. In 1992 kwam ik er dan bij als zanger, en toen speelden we eigenlijk nog vrij simpele deathmetal. Op een gegeven moment voelden we echter dat dat niet meer de stijl was die we met de volle 100% wilden spelen, op dat moment had Paradise Lost hun eerste twee CD’s uit, en daarvan waren we dusdanig onder de indruk dat we besloten om iets in die richting te gaan spelen. Dus meer melodie erin, wat langzamer, en toen hadden we zoiets van ‘Reincremated’ is gewoon een suffe naam voor zo’n band, laten we een andere naam zoeken, en gewoon helemaal overnieuw beginnen. Toen hadden we ook een nieuwe gitarist erbij, want ervoor speelden we maar met één gitarist, en die kwam dus op een gegeven moment met de naam Officium Triste, dat had hij gewoon uit een latijns woordenboek geplukt geloof ik. Het betekent zoiets als ‘laatste eerbetoon aan een dode’. Dus dat kan bijvoorbeeld een begrafenis zij, of een crematie.
De line up van Officium Triste is n aantal keer veranderd… denk je dat deze line up de defintieve zal blijven?
Dit is wel even de definitieve line up ja, in principe bestaan we al vanaf het begin uit dezelfde line up, we hebben alleen enkele keren een andere bassist genomen. Eerst hadden we er eentje die gewoon qua techniek niet kon meekomen, de nummers werden ingewikkelder, en het duurde echt zo lang voordat hij ze onder de knie had. Toen hebben we dus een andere bassist genomen, maar dat werkte ook niet helemaal zoals het hoorde, en nu zijn we dus uiteindelijk bij Lawrence terechtgekomen. Lawrence: Eigenlijk ben ik afkomstig uit de blackmetal scene, ik zit nog niet zo erg ver wat doom betreft. Ik heb de rest van de band toevallig leren kennen, onder andere hier in de Baroeg. Zij zochten een nieuwe bassist, en van het één kwam het ander… Het is ook belangrijk dat je als band teven een hechte vriendenkring vormt, zodat je weet wat je aan elkaar hebt.
De band hield ook even op te bestaan, hoe kwam dat?
De precieze reden waarom we toen even uit elkaar zijn geweest ga ik niet vertellen, want het is echt een belachelijke reden. We hadden gewoon even gezeik, en toen hebben we besloten ermee te kappen. Er waren ook nog wat zakelijke problemen, maar ik heb geen zin dat allemaal naar buiten te brengen, dat gaat in feite ook niemand wat aan. Maar toen hadden we dus na zeven maanden met z’n allen een keer afgesproken, samen naar de kroeg gegaan, een biertje gedronken, en toen vroegen we ons dus af waarom we eigenlijk waren gestopt. Dat hadden we nooit moeten doen, we hadden alles meteen moeten uitpraten op het moment dat het even mis zat. Maar alles zit goed nu, we bestaan volgend jaar al tien jaar!
Heeft iemand uit de band nog een ander project?
Johan, onze gitarist, Marten onze drummer en ik (Pim – zanger) hebben samen nog een project. Het is ook doom, alleen toch wel een andere stijl, wat meer in de richting van Winter zou ik zeggen? We hebben nog geen opnames, we zijn nu gewoon bezig met het schrijven van enkele nummers. Dit project heeft ook helemaal geen prioriteit, Officium Triste blijft het belangrijkste.
Kan je de doomliefhebbers onder ons enkele van jouw eigen favoriete albums aanraden?
Ja hoor, alles van Solitude Aeternus is de moeite waard, My Dying Bride ook uiteraard, ook bijvoorbeeld Mirror of Deception, een band uit Duitsland. Of de laatste van While Heaven Wept, ‘Of Empires Forlorn’.
Als laatste vraag… is doom metal volgens jullie zo goed als dood, dus is er geen publiek meer voor, of is doom net terug aan zn opmars begonnen en meer levend dan ooit…?
Het laatste! Ik ken best wel heel veel mensen uit de doomscene, maar feit is dus dat die nooit supergroot zal worden, da’s één ding dat zeker is. Doom zal altijd het kleine broertje van de metal blijven. Blackmetal is heel groot geweest, deathmetal is ook heel groot geweest en wordt nu terug groot, maar ik merk ook dat de aandacht voor doom weer meer terugkomt. Het heeft er ook mee te maken dat Candlemass weer bij elkaar is en goede optredens geeft denk ik. Dit jaar hebben we zelfs in Duistalnd op een tweedaags doomfestival (Doom Shall Rise, nvdr.) dit is de eerste keer dat zoiets wordt georganiseerd, enkele weken geleden is er in New York ook een festival geweest met alleen maar doombands, in België, in Zottegem was er pasgeleden ook een doomnight… Op zich is er dus zeker wel weer animo voor, maar het zal nooit echt groot worden. Voor ons hoeft dat ook niet, we doen het niet voor het geld, maar voor onszelf, en voor de mensen die het wel goed vinden, ook al staat er maar tien man op een optreden van ons. Het is wel belangrijk dat er mensen zijn die de moeite nemen om iets te organiseren, zo heb je bijvoorbeeld Heiko van doommetal.com. Die doet echt heel veel, en er zijn gelukkig nog een paar mensen die het hart op de goede plek hebben zitten en zich inzetten. Van hieruit kan je dan als band ook een stuk verder werken, het punkprincipe van ‘Do it yourself’ zie je in het doomwereldje vaak terugkeren, dus bands nemen de moeite om zelf iets te organiseren, en te investeren. Op tour hoeven we niet op hotel, als we bij mensen thuis kunnen slapen of in de zaal zelf is dat ook allang goed. Officium Triste wordt nog steeds regelmatig gevraagd, maar tegenwoordig moeten we meer en meer mensen teleurstellen omdat we met het nieuwe materiaal aan de slag moeten, maar dat zegt toch wel dat er vraag naar is. Doom is niet dood, zeker niet.
Website: http://www.officiumtriste.com/