Luistersessie God Dethroned
Zaterdag 28 augustus, ergens middenin Drenthe.
Collega Robert en ik waren uitgenodigd om de luistersessie van de nieuwe God Dethroned plaat bij te wonen. Eerder die middag zouden de heren band plus eventuele genodigden gaan paintballen en vervolgens zou dan later de sessie plaatsvinden onder het genot van een biertje en een barbecue.
Wegens omstandigheden hadden Robert en ik besloten de schietpartij te laten voor wat het was en zouden we om een uurtje of vijf verschijnen om precies op tijd te zijn voor de sessie en de barbecue. Groot was dan ook onze verbazing toen we het terrein opliepen en het hele gevolg daar klaar zagen zitten in gevechtstenue en we de vraag kregen “Ah, we hadden net pauze, doen jullie ook nog mee?”. Laf als we waren besloten we niet meer mee te doen en het gebeuren van een veilige afstand onder het genot van een biertje te aanschouwen.
Na een uurtje was het dan tijd voor de luistersessie. Op fors volume werd de plaat een keertje of drie op ons afgevuurd, dus om op basis hiervan al een eindoordeel te vellen is vanzelfsprekend wat te voorbarig. Maar ik durf wel te stellen dat het geheel absoluut niet teleurstelde. Integendeel.
Allereerst de tracklist van Lair of the White Worm, zoals nieuwe bassist Henk die voor mij noteerde (waarvoor mijn dank):
1. Nihilism
2. Arch Enemy Spain
3. Sigma Enigma
4. Lair of the White Worm
5. Rusty Nails
6. Loyal to the Crown of God Dethroned
7. The Grey Race
8. Last Zip of Spit
9. Salt in Your Wounds
[update] En het artwork:
Zowel Robert als ik waren het er over eens dat de plaat qua sound en stijl weer wat dichter bij The Grand Grimoire is komen te liggen met heerlijke dubbelstemmige riffs over erg strakke blastbeats, de bitse herkenbare strot van The Serpent King Henri Satler en de veelvuldige melodieën. Ondanks dit veelvuldige gebruik van melodie is de band zeker niet softer geworden, het blijft snoeiharde death/thrash-metal, al heeft de sound minder dat van Amerikaanse, dat lompe. In vergelijking met het vorige werk Into the Lungs of Hell is de productie wat feller en daardoor komt het geheel wat krachtiger over. Overigens is het nummer Rusty Nails naar onze mening het zwakste nummer van het album. Het kwam een beetje over als een verplicht midtempo nummer om het geheel wat te breken. Helaas is het (op het eerste en tweede gehoor) een iets te gemakkelijk en voorspelbaar nummer geworden. Maar hoogtepunten waren er gelukkig veel meer met de nummers Nihilism, Sigma Enigma, Salt in Your Wounds en het geweldige titelnummer.
Hebben de bezettingswisseligen de band schade toegebracht?
Nee, absoluut niet. Nieuwelingen Henk “Henke” Zinger en Isaac Delahaye doen geen moment hun voorgangers missen, en met name Isaac schittert middels enkele fantastische solo’s. En Ariën van Weesebeek toont zich één van de beste metaldrummers van Nederland, zo bleek vooral uit het intro van het zesde nummer. Al met al lijkt dit een consolidatie van hun vaderlandse toppositie te worden. De plaat moet half november gaan verschijnen via Metal Blade.
Gedurende de derde luisterronde heb ik nog even kort gebabbeld met Isaac. Ik vroeg hem onder meer hoe het was om in een gerenommeerde band als God Dethroned te spelen. Hij meldde mij dat het vooral erg snel gegaan is. Begin juli kwam hij door de audities heen, drie weken later zat hij al in Malmö, Zweden voor de opnames van de plaat. Ik vroeg hem of hij nog enige invloed heeft gehad op het songmateriaal, waarop zijn antwoord was dat de nummers al klaar waren voordat hij erbij kwam, zeven waren van de hand van Henri Sattler, en twee zijn geschreven door drummer Ariën. Alleen heeft hij een aantal solo’s ter plekke moeten verzinnen. Voorts kwam ik nog te weten dat hij van origine uit Ieper (België) komt, tegenwoordig woonachtig is in Rotterdam, alwaar hij aan het Conservatorium studeert. Na dit korte informele gesprek, wat eigenlijk nauwelijks een interview genoemd kan worden, zat de luistersessie er alweer op en reden we weer huiswaarts onder het genot van The Grand Grimoire.