Black Sabbath meets Cro-Mags. Zo omschrijft Lifelong uit Arnhem de doom/slugdemetal met hardcore-invloeden die de band maakt. Debuut-EP Seul Contre Tous maakte eerder dit jaar indruk en de band was klaar om het plaatje mede als voorprogramma van Fleddy Melculy te promoten. Maar ja… toen kwam corona. Als een pleister op een hele dikke wond verschijnt 18 juni een speciaal voor de gelegenheid opgenomen stream. Bassist Juriën stelt de band die is voortgekomen uit twee hardcore-acts voor: “Wij zijn niet meer woedend, wij zijn vooral moe.”
2020 begon goed, want opeens was daar Seul Contre Tous. Een heerlijke EP die uit de lucht leek te vallen. Wat is de geschiedenis van de band tot nu toe? In 2016 brachten jullie al een aantal nummers uit dus Lifelong is er al even.
Lifelong is diep in de krochten van de Arnhemse undergroundscene ontstaan nadat onze vorige bands Strike First en New Morality gestopt waren. Als goede vrienden van elkaar die nog steeds vaak bij elkaar over de vloer kwamen en veelal dezelfde muzieksmaak hebben, vonden we het al snel een goed idee om een nieuwe band te beginnen. We vonden een schimmig oefenhok op het Arnhemse industrieterrein, waar waarschijnlijk ook Oost-Europese arbeiders sliepen als ze even geen zin hadden om tien uur naar huis te rijden. Hier begonnen drummer Ferdinand, gitarist Joel en ik samen wat covers van de metalplaten van Cro-Mags te spelen Best Wishes en Alpha and Omega. Het werd al snel duidelijk dat RJ hier de zang op moest gaan verzorgen. Daarna duurde het ook niet lang tot Mike erbij kwam om ook gitaar te spelen.
Al snel hadden we een aantal nummers geschreven en onze demo opgenomen. Nadat we de demo hadden uitgebracht, werden we vaker gevraagd voor optreden. Het bleek dat de gitaristen niet altijd konden. Daarom hebben we Emiel gevraagd of hij af en toe wilde invallen. Omdat we zelfs nog wel meer gewoon een vriendengroep dan een band zijn, groeide dit eigenlijk zonder overleg al snel uit tot een situatie waarbij Emiel ook altijd kwam repeteren en evenveel shows speelde als de andere twee gitaristen. Zodoende groeide hij al snel uit tot volwaardig bandlid. Eerst riepen we nog weleens als grap dat we dan maar gewoon met drie gitaristen moesten gaan spelen, maar we vonden het eigenlijk ook wel gewoon serieus een vette toevoeging aan de muur van geluid. Soms spelen we dus met drie gitaristen en dat is een leuke extra toevoeging. De meeste shows doen we met twee gitaristen. De nummers zijn ook niet zo ingewikkeld dat we dan inleveren aan kwaliteit. Welke twee gitaristen er ook zijn, we kunnen altijd een kwalitatief sterke show spelen.
Dit zorgde er wel voor dat we met het schrijven van nummers weer allemaal even onze plek moesten vinden, want dat is bij ons echt een groepsproces. Omdat de samenstelling van de groep bij repetities ook nog weleens kan verschillen, zorgt dit ervoor dat het nummers schrijven soms wat langzamer gaat. Inmiddels was onze oefenruimte op het industrieterrein er ook niet meer en zijn we verhuisd naar Popcentrum Jacobiberg in Arnhem. Ook zij zijn in de tussentijd nog een keer van locatie veranderd, dus dat bracht verdere vertraging. Zodoende heeft het even geduurd voordat we onze eerste EP uit konden brengen.
De leden van Lifelong hebben een verleden in hardcore/punkbands, waar het bij Lifelong veel meer richting doom/slugde gaat. Vanwaar deze overstap? Of is het niet meer dan logisch omdat je doom tot op veel latere leeftijd kunt spelen?
Ik denk dat hardcore een muziekstijl is die je met de volle honderd procent aan overtuiging moet brengen. Hardcore bevat vaak een boodschap en als dat niet met overtuiging gebracht wordt is het al snel lachwekkend of ongeloofwaardig. Ik denk niet dat leeftijd daar een rol in speelt. Je ziet in de hardcorescene jonge gasten die het niet menen en oudere lui die soms fanatieker zijn dan de meeste jongeren. Als het maar oprecht wordt gebracht. Wij zijn zelf allemaal nog liefhebbers van het genre, maar wilden muzikaal graag wat anders doen. Toen wij nog in hardcorebands speelden stonden er al vaak metalplaten op in de tourbus en we zijn allemaal een groot fan van zo’n beetje alles wat Roadrunner in de jaren ’90 uitbracht. Ik weet zelf nog dat ik riep dat ik een band in de stijl van Life of Agony wilde beginnen, die we met Strike First ook nog gecoverd hebben. Ook met die band hoorde je op de laatste plaat Gospels for the Deceived veel metalinvloeden. Ik denk dat Lifelong daar op een logische manier een antwoord op is. Toen we in de tijd dat we de demo aan het schrijven waren ook meer interesse in doom/sludge/stoner begonnen te krijgen, bleek al snel dat die sound er ook prima in te verwerken was en hebben we ons daar ook door laten beïnvloeden. Een bewuste keuze of overstap is het echter nooit geweest.
Het fijne aan Seul Contre Tous is dat de hardcore-invloeden nog wel aanwezig zijn, hetgeen het plaatje lekker pit geeft. Hoe zorgen jullie ervoor dat die combinatie blijft werken en je niet doorschiet naar teveel doom/slugde of juist teveel hardcore?
Dat gaan we bij onze volgende release merken, haha. Tot nu toe gaat het schrijven allemaal vrij natuurlijk en er is geen alarm dat er afgaat als er teveel hardcore of doom inzit. Als ik zie hoe het schrijfproces nu gaat dan ben ik zeker niet bang voor de kwaliteit en loopt het allemaal aardig vlot en vanzelf.
De nummers op Seul Contre Tous zijn aan de korte kant. Speelt het hardcore-verleden daar op?
Dat zou zeker nog mee kunnen spelen. We zijn het natuurlijke gewend om korte, energieke beuknummers te schrijven en dat is wat we nog steeds doen. Maar volgens mij komt dat vooral omdat we bijna allemaal ADHD’ers met een mega korte spanningsboog zijn. En het is natuurlijk een ander uiterste, maar wanneer heb jij Dopesmoker voor het laatst helemaal afgeluisterd?
Ik denk niet dat deze korte en bondige manier van schrijven ooit nog veranderd, door welke genres we ons ook laten beïnvloeden. Zowel in onze nummers als live-shows laten we de luisteraar liever omver gebeukt door de energie maar hongerig naar meer achter, dan dat ze zich zijn gaan vervelen en tien minuten voor het einde maar bier gaan halen omdat ze het inmiddels wel gezien hebben.
In mijn review schreef ik te vrezen dat jullie tussen wal en schip zouden vallen en dat zowel fanatieke doom/slugdefanaten én hardcoreliefhebbers het niet oppakken. Hoe kijk jij daar naar?
Dat zou goed kunnen. We merken het ook wel een beetje in de shows die we spelen. Het is soms een beetje lastig op welk publiek we ons moeten richten. We richten ons wat meer op de stoner/doom/metalscene omdat daar op dit moment veel meer bands in zijn om samen shows mee te spelen die bij ons passen. Ik weet dat we het onszelf niet makkelijk maken en de puristen die een pure hardcore of doomband zoeken om naar te luisteren zullen ons misschien beter links kunnen laten liggen. Onze maatstaf is echter dat we muziek willen maken die we zelf tof vinden in plaats van ons aan zogenaamde regels van een genre te houden. Als mensen ons daarna nog steeds tof vinden is dat voor ons een stuk waardevoller. Ik denk dat er in beide scenes ook voldoende mensen rondlopen die wel wat invloeden van buitenaf kunnen waarderen.
Uiteindelijk zie ik onszelf vooral gewoon als een metalband. Het lijkt erop dat er in de metalscene minder op trends en hypes wordt ingegaan waardoor er meer ruimte is om te groeien en een eigen geluid te vinden. Mensen haken dan niet direct af als je even evalueert als band.
New Morality en Strike First waren geen kinderachtige bands en hebben jarenlang meegedraaid. Hoe reageren liefhebbers van die bands op Lifelong?
Ik ga hier eigenlijk een beetje hetzelfde antwoord geven als op de vorige vraag. De pure hardcoreliefhebber die fan was van onze vorige bands zal Lifelong wellicht links laten liggen. Daarnaast zijn de reacties die we krijgen vaak van vrienden of bekenden bijna allemaal positief, maar je weet niet hoe gekleurd hun mening is aangezien het bekenden zijn. Ik heb echter nog nooit iemand horen zeggen dat hij Lifelong echt een kutband vindt.
Wat zijn de verschillen tussen spelen en optreden met Lifelong en met New Morality/Strike First?
Bij Lifelong wordt nooit gemosht. Maar dat kan overigens prima. Misschien komt dit omdat agressie niet meer de hoofdmoot is, maar we meer een sfeer willen neerzetten. Bij New Morality en Strike First ging het vooral over woede. Wij zijn niet meer woedend, wij zijn vooral moe. Het is allemaal wat donkerder dan onze voorgaande bands en daarnaast hebben we nu ook wat meer mogelijkheden qua licht en podiumpresentatie dan onze vorige bands. Daarnaast heeft RJ het kotsen op het podium ingeruild voor bloeden door zijn eigen kop in te slaan.
Life of Agony, Type O Negative, Cro-Mags en Down zijn zo snel de eerste namen die in mij opkomen, omdat dit allemaal bands zijn die invloeden vanuit diverse andere – harde – genres samenvoegen tot een eigen geluid. En Black Sabbath natuurlijk. En Black Sabbath.
Met een prima EP op zak waren jullie klaar de nieuwe band in het daglicht te zeggen. En toen kwam corona. Hoe is het er nu mee?
Tja, qua timing kon het eigenlijk niet slechter. We hebben in januari met onze releaseshow de Willemeen uitverkocht wat echt supervet was, maar door vertraging bij het leveren van de CD was die op dat moment nog niet op de show zelf te koop. Een paar weken daarna kwam hij alsnog binnen en hadden we gave shows op de planning staan met Dopelord en Fleddy Melculy. Daar hadden we gehoopt om hem eindelijk te verkopen, maar we weten allemaal wat er toen gebeurde. De show met Fleddy Melculy is voor nu verplaatst naar 1 oktober, maar of dat doorgaat vraagt iedereen zich natuurlijk hardop af. Laten we het hopen. Ook ben ik benieuwd hoe hoe makkelijk het straks zal zijn voor een beginnende band zoals wij aan optredens te komen als alles weer een beetje op gang komt. Alle organisatoren hebben hun line-up naar 2021 verplaatst en we sluiten geduldig aan in de lange rij van artiesten die graag weer willen optreden.
Er is dus nog steeds geen show geweest waar de CD te koop was, maar gelukkig merkte je dat je via de social media toch aan promotie kon blijven doen. We hebben dus nog best wat kunnen verkopen, maar toch nog niet zoveel als je hoopte. De CD is nog steeds te bestellen via onze Bandcamp, of gewoon met een berichtje op onze social media. Op dit moment zijn de shirts helaas uitverkocht maar we zijn bezig met een nieuwe design wat nu niet lang meer op zich zal laten wachten.
Popcentrum Jacobiberg en Luxor Live hebben Arnhem Live opgezet: een online livestream-platform. Op 18 juni wordt een set van Lifelong uitgezonden. Waar en wanneer is dit opgenomen en hoe was om op te treden zonder publiek?
Dit is vorige week opgenomen in de Jacobiberg. Luxor Live heeft er een gave studio ingericht, met lampen die zo fel in je gezicht schijnen dat je niet ziet dat er geen publiek staat. Toch blijft het vreemd, maar na het eerste nummer denk je daar niet meer aan en sta je gewoon lekker te spelen.
De stream begint donderdag 18 juni om 20:00 en is te zien via onze Facebook-pagina en die van Arnhem Live, of via de website. Daarnaast kan er gedoneerd worden en gaat alles wat wij aan inkomsten krijgen volledig naar Stichting Poezensnuitjes: een organisatie die katten helpt op zoek naar een nieuw thuis. Neem even een kijkje op hun website om te zien wat voor goed werk ze allemaal doen.
Wat heeft de toekomst voor Lifelong in petto en zijn de dagen van New Morality en Strike First echt voorbij?
Als Strike First of New Morality een reünie doet, dan is dit meteen de eerstvolgende grote crisis na corona. Misschien dat er weer wat gebeurt als heel Nederland om 20:00 uur voor ons gaat klappen op het balkon, maar dat een van deze bands op structurele basis weer bij elkaar komt is sowieso uitgesloten.
Van Lifelong zijn jullie voorlopig nog niet af. We hebben niet de ambitie om een veel tourende band te worden die superveel optreed, maar wat mij betreft gaan we op ons eigen tempo nog jaren door en staat de kwaliteit van onze releases boven de kwantiteit. We hebben op dit moment nog geen concrete plannen voor een volgende release. We hopen nu vooral dat we snel weer een keer kunnen optreden. Tot die tijd schrijven we verder aan nieuwe nummers. We zien rustig wat de toekomst brengt.
Links: