Interview Slayer
Vandaag ben ik niet alleen op weg naar een tof concert, maar ook nog eens op weg naar een interview met Slayer! In eerste instantie zou het een interview worden met een bandlid maar dat werd later omgezet in een persconferentie met Kerry, Jeff en Dave. Tom doet sowieso geen interviews vanwege zijn stem. Op deze perconferentie zijn ook een collega van Metal Rage en Kindamuzik aanwezig. De band stond in de file vanwege de vertrekkende herfstvakantiegangersstroom en was zodoende te laat in Den Bosch. Het plan wordt weer veranderd. Geen persconferentie met drie bandleden maar een interview dat we met z’n drieën gaan doen met gitarist Kerry King. Na een uur of twee wachten is het dan zover en stapt Kerry binnen. Na kennis te hebben gemaakt, schuift de kleine brede, goedlachse onder de tattoos zittende gitarist aan.
Hoe was je reis?
De rit was klote. Het duurde zo lang voordat we hier waren. Als ik dat had geweten, was ik eerder vertrokken.
Kijk je ernaar uit om weer in Europa te spelen?
Ja we hebben laatst Zuid-Amerika, Mexico en Singapore (voor de eerste keer) gedaan en nu zijn we terug in Europa: ons tweede thuis. We spelen hier vaker dan waar dan ook ter wereld.
Hoe zit dat met de politieke lading van het nieuwe album?
Het enige dat ik heb geschreven met betrekking tot politiek is Consfearacy. Ik schrijf erg algemeen. Ik heb maar één keer uitgehaald naar Bush, omdat ik weet dat de wereld hem uitlacht. Je ziet hem op het nieuws en je hoort hem weer van alles verzinnen dus ik schreef:”I can’t relate to your verbal idiocy”. Dat slaat op Bush. De rest van de song gaat over dat je een hekel hebt aan de economie van je eigen land. Het maakt niet uit waar je woont. Jullie hebben waarschijnlijk ook een hekel aan die van jullie en wij aan die van ons. Wat zeg ik nog meer in dat nummer? “Politics that fail from a president derailed”, dat zijn wij en “I hate the shit economy. It might as well be sodomy”, is iedereen. Ik probeer er iets in te stoppen zodat iedereen er wel iets in kan vinden. Jihad is zoiets als Angel Of Death: een soort documentaire, die mensen liever niet willen zien. Het is geschreven vanuit een persoon waarvan men het bestaan liever niet wil weten. Misschien vinden mensen daarom dat het album een meer politiek karakter heeft? Fleshstorm gaat over oorlog. Het is een beetje geschreven vanuit het oogpunt van de media. Het tweede couplet is helemaal vanuit dat oogpunt geschreven maar verder is het gewoon een Slayer album, hahaha.
Heb je een verklaring voor het feit dat jullie er tegenwoordig minder in slagen om te shockeren dan dat jullie vroeger deden?
Ik denk dat de wereld is veranderd. Toen wij begonnen waren we voor velen behoorlijk eng. Mensen waren toen banger om die dingen te zeggen of over te zingen, waar wij het wel over hadden. De wereld is ongevoeliger geworden voor de verschrikkelijke dingen die je in de krant leest of op het nieuws ziet. Wat kan ik nog doen om de realiteit te overtreffen? Wat ga ik verzinnen dat angstaanjagender is dan wat er nu allemaal gaande is?
Hoe gaat het met Tom zijn stem?
Niet slecht. Hij heeft besloten om geen interviews meer te geven. Ik heb tegen hem gezegd dat hij gewoon moet stoppen met dat hangen aan die telefoon, hahaha. Indien je geen interviews meer kan doen, stop dan helemaal met praten en spaar je stem voor de show. Het moet trouwens iets met Europa te maken hebben want altijd wanneer we deze kant op komen, verneukt hij zijn stem, hahaha.
Van welke periode geniet of genoot je het meest: de beginperiode, de periode toen het begon te lopen of de periode waarin je, je nu bevindt als soort van metalgoden?
Waarschijnlijk de eerste periode. Ondanks dat het zware tijden waren en ik niet meer op die manier zou willen touren, is het meeste me bij gebleven uit die periode. Ik sta er versteld van hoe bands tegenwoordig denken. Ze denken dat ze van alles bezitten. Niet hun fans maar omdat ze een album hebben uitgebracht, moet iemand maar een bus voor ze regelen! Wij hebben daar voor gewerkt. We reden onze eerste twee tours in Amerika rond in Tom’s camaro. Tijdens de daaropvolgende tour zaten we met z’n allen in een busje met een aanhanger en iemand reed dat kolere ding. Ik weet haast wel zeker dat we onze eerste echte truck pas hadden toen we Reign In Blood maakten. We hebben dus zogezegd onze offers gebracht. Nu blijven we natuurlijk qua niveau bussen enzo minstens op hetzelfde niveau zitten en gaan niet meer terug naar iets minder dan wat we nu hebben. Zo werkt het ook met hotels. In het begin slaap je in een motel en nu rijd je die voorbij en je denkt:”In geen miljoen jaren ga ik daar ooit weer slapen”.
Mis je het spelen in de kleine zaaltjes niet?
Soms, maar het hoeft maar één keer te gebeuren dat je voor een rot publiek staat te spelen en je wilt dat niet meer doen. Laatst speelden we een show in Osaka voor 2000 man. Dat is het kleinste optreden dat we hebben gedaan in de afgelopen vijf jaar en dat is een goed aantal om voor te spelen. Het is groot genoeg maar ook intiem genoeg om er een gekke toestand van te maken.
Hoe komt het dat jullie altijd later beginnen dan gepland?
Dat doen we niet. We zijn altijd op tijd. We beginnen vanavond om kwart voor tien. Check je horloge maar. Het zou ook nergens op slaan want je hebt overal te maken met een eindtijd. Te laat beginnen betekent dat je moet snijden in je set en dat doen we niet. Op festivals moeten we veel meer reizen van stad naar stad maar tijdens het doen van onze eigen tours, zijn we gewoonlijk op tijd.
Jullie namen ooit Undisputed Attittude op. Zijn jullie ooit van plan om nog eens zoiets te doen?
Dat album hebben we opgenomen omdat we wisten dat Paul zou gaan stoppen. Wij hadden geen nieuw materiaal en ook nog geen nieuwe drummer dus we vroegen hem om nog even te blijven zodat we toch een album konden uitbrengen.
Het zijn allemaal nummers waar Dave ook naar luisterde toen hij jong was en hij baalt er behoorlijk van dat hij niet meespeelt op dat album, hahaha. Misschien dat we voor Dave ooit nog eens zoiets doen. Het ligt niet in de planning. We hadden Dave Sardy ook wel als producer voor dit album willen hebben maar hij had het te druk.
Hoe kwamen jullie dan bij Josh Abraham uit?
In eerste instantie dachten we dat Rick Rubin het album zou gaan doen. Hij nam geen duidelijk contact met ons op. Dit zorgde voor de nodige vertraging. Uiteindelijk zei hij dat hij het niet wilde doen. We hadden verwacht dat Rubin wel interesse zou hebben om ons album te produceren omdat Dave weer terug in de band was dus moesten we op zoek naar een ander. Josh was beschikbaar en kwam langs. Hij hoorde ons en voelde de kracht van onze muziek goed aan en ging ervoor.
Wil je nog steeds met een producer werken dan?
Ja, ik presteer beter met iemand die af en toe zegt dat het het niet helemaal is. Anders heb ik sneller zoiets van:”Dit is wel goed genoeg”. Natuurlijk heb je zo je trots en naam maar na drie weken in een studio ben je het wel zat. Josh heeft goed werk verricht en als hij weer beschikbaar is wanneer we een volgend album op gaan nemen, is hij eerste keus.
Wat vind je er dan van dat Rick Rubin nu Metallica gaat doen?
Dat motiveerde me. Ik had zoiets van:”Prima”. Met ons heeft hij al geschiedenis geschreven en ik weet zeker dat aan het einde van de dag wanneer ik mijn album onder zijn neus schuif, het een beter album is dan het album waar hij aan bezig is geweest. Misschien kan hij ze uit dat hoekje halen waar ze nu in zitten maar ik denk dat ze niet meer in staat zijn om metal te maken. Ze kunnen popmuziek maken en ermee weg komen maar we wat ze hebben gedaan op St. Anger is verschrikkelijk. Je kan niet 10 a 12 jaar iets anders gaan doen en dan ineens terugkomen en verder gaan als die band die je was. Dat hebben ze wel bewezen
Denk je dat Slayer daardoor ook meer fans heeft gekregen?
Ik hoop het, hahaha.
De Slayer sound is toch wel vermoderniseerd. Is dat bewust gedaan?
Nee, we staan erom bekend dat we niet te veel nadenken. We zorgen gewoon dat we genoeg songs hebben en gaan ervoor.
God Hates Us All kreeg toch wel wat kritieken van de die hard fans vanwege sommige gitaargeluiden.
Je bedoelt de 7-snarige? Die hebben we op dit album niet gebruikt. De reden hiervoor is dat ik er geen nummer op heb geschreven. Had ik dat wel gedaan, had het nummer zeker wel op het album gestaan, hahaha.
Bestaat er tussen jou en Jeff een soort van gezonde competitie waardoor je elkaar scherp houdt bij het schrijven van songs?
Tijdens het schrijven spelen we meer soort van politie-agentje over elkaars ideeën. Wanneer hij of ik aan komt zetten met een zogenaamde ‘happy riff’, mikken we die er bij elkaar uit. Wij zijn een band, die daar erg voor oppast. Neem een band als The Haunted. Ze hebben goede riffs maar ook stukken waarop je dit (Kerry schudt zijn hoofd van links naar rechts met een vrolijke lach op zijn gezicht) kan doen. Indien je dit kan doen op een Slayer song, gooien we het er gelijk uit! Het elkaar uitdagen zit vooral in het spelen van solo’s. Soms hoor ik hem iets bizars doen. Dan ga ik proberen iets te verzinnen wat nog bizarder is. Dat is ook leuk voor de fans want zo halen we het beste in elkaar naar boven en krijgen ze meer waar voor hun geld.
Sommige solo’s verschillen wel behoorlijk van wat je normaal gesproken doet.
Ik heb geprobeerd om betere solo’s te spelen op dit album. Sinds dat Dime hiervandaan is weggehaald, missen de fans een held. Ik weet dat ik niet in zijn voetsporen zal treden maar als ik wat meer aandacht besteed aan mijn solo’s, kunnen fans misschien toch wat meer uit de muziek halen. Ik kreeg jaren geleden een advies van Dime. Ik denk dat dat is geweest toen we met Seasons In The Abyss bezig waren of misschien wel Divine Intervention. Hij zei dat ik gewoon moest doen waar ik goed in was en niet te veel over van alles moest nadenken. Ik gebruik dus veelvuldig de tremolo, en schraap met de plectrum over de snaren en creëer gewoon chaos maar ik houd me niet meer alleen vast aan die trucjes. In de begindagen speelde ik geen eens solo’s. Ik pakte gewoon die tremolo en begon eraan te rukken.
Toch zijn sommige solo’s wel te herkennen als zoals ze op de plaat staan.
Indien ik een solo goed genoeg vind om op de plaat terecht te komen, speel ik die live ook nagenoeg na. Ik zoek uit hoe ik die solo ongeveer heb gespeeld: welke soort van ladder gebruikte ik of wat voor een dive-bomb ik daar deed. Als ik het goed genoeg vind om op het album terecht te komen, zullen de fans die solo’s ook wel zo willen horen. Ik houd er zelf als muziekliefhebber ook niet van wanneer er ineens een totaal andere solo gespeeld. Ik ken dat nummer zo en zo wil ik het horen. Priest deed dat een keer op een video en ik had zoiets van:’Kap daarmee en speel gewoon die riff’.
Wat motiveert je om bands als Chimaira, Killswitch Engage en Mastodon mee op tour te nemen?
Je moet iemand meenemen dus dan kan je net zo goed iemand meenemen die je goed vindt, hahaha. Je wilt ook geen bands meenemen waar je zelf weinig mee hebt dus ik regel dat zelf want wat krijg je anders mee? Het is wel grappig dat je soms iemand meeneemt waarvan je in eerste instantie denkt dat het toffe gasten zijn en op tour kom je erachter dat dat tegenvalt. Zo ging dat bij ons en Killswitch Engage. Het was een geweldige band toen ze Jesse nog in de band hadden. Howard had ik wel eens ontmoet en ik vond hem ook wel oké. Toen zag ik ze live spelen. Ik zag Adam over het podium rondrennen als één of andere gestoorde. Ik vind dat hij een parodie maakt van heavy metal. Je staat hetgene wat ervoor zorgt dat je kan eten belachelijk te maken! Ik luister nog wel naar sommige nummers van hen maar ik neem ze nooit meer mee. Toen ik Demiricus voor het eerste hoorde, wilde ik ze gelijk meenemen. Ze lijken alleen zo erg op ons dus dat zou weinig nut hebben gehad. Indien ze op de plek van Thine Eyes Bleed zouden staan, kan het wel. Dan zitten er twee bands tussen voordat wij gaan spelen. Anders hoor je ons namelijk twee keer achter elkaar.
Is het voor sommige bands echt zo zwaar om voor jullie te openen?
Dat is wel zo geweest. Killswitch had het zwaar. Fans zien ook dat zo iemand zich belachelijk gedraagt. Een beetje rondrennen in een korte broek met rare dingen op je kop. Hij heeft tijdens onze tour geen konijnenoren gedragen! System Of A Down was een vergissing. Soms luisteren we naar onze manager en denken dat het wel een goed idee kan zijn. Ik zeg niet dat ze niet goed zijn maar het is geen geschikte opener voor ons. Onze fans willen zo’n band het liefst vernietigen. In Italië zijn de fans nog het aggresiefst ten opzichte van de bands die voor ons spelen. Ze zijn daar behoorlijk vijandig. Ergens in de afgelopen vijf jaar speelden we op een festival. Wij waren er nog niet en Tommy Lee’s band Methods Of Mayhem speelde daar. Die hebben het zwaar te verduren gehad. Flessen, batterijen, geld, alles werd richting het podium gegooid. Ze hebben twee nummers gespeeld en toen moesten ze wel stoppen. Iemand uit onze crew zei tegen me dat we het hadden moeten filmen, hahaha.
Spelen jullie van de zomer nog op festivals in Europa?
Ik kan me zo voorstellen dat, dat gaat gebeuren. Afgelopen zomer waren we hier niet. Ik denk dat we de grote festivals gaan doen. Waarschijnlijk headlinen we With Full Force. Ook zullen we wel op graspop te zien zijn maar niet als headliner denk ik. Hoe heet dat festival in Eindhoven ook al weer?
Dynamo Open Air maar dat is er niet meer.
Oh. Hmm… dan moeten we ergens anders spelen, hahaha.
Is het niet moeilijk om nieuwe songs te schrijven na zoveel jaar?
Het hangt ervan af. Het is een soort van vicieuze cirkel. Je denkt dat je geen goede songs meer kan schrijven en een maand later schrijf je vijf van je beste songs. Het is een soort van achtbaan. Als je ervoor gaat zitten zo van:”Nu ga ik een song schrijven”, is de kans groot dat het niet gaat lukken. Ik kan dat in ieder geval niet. Ik zit meestal gewoon een beetje te spelen op mijn gitaar en heb opeens een toffe riff. Daar bouw je dan op verder en zo maken we meestal onze songs. De manier van schrijven is hetzelfde gebleven.
Ik las in een interview dat het de bedoeling was geweest dat er nog een nummer op het album zou zijn gekomen. Is dat nummer Final Six inmiddels wel afgerond?
Het nummer had op een re-release moeten komen. Platenmaatschappijen brengen overal altijd re-releases van uit met extra shit erop dus dat was het idee. Tom heeft echter nog steeds niets ingezongen. Ik zit er nu aan te denken om het nummer maar te bewaren voor een volgend album. Of we noemen het over een aantal jaar The Final Three, hahaha. We wachten af.
Kom je hier ook nog eens een guitar abuse clinic geven?
Ik heb er één in Engeland gedaan. Dit jaar volgens mij nog niets. Ik was nog in onderhandeling met B.C. Rich. Ze wilden graag dat ik er een paar zou doen maar ik heb gezegd dat ik niets zou doen totdat de zakelijke kant was afgehandeld. Daar zijn we sinds een maand of vier a vijf mee klaar en als ik weer wat tijd tussen twee tours door heb, bel ik ze weer op. Het is best leuk om te doen. Ik deed er ooit één in El Paso en daar kwamen 600 mensen op af! Zoveel mensen voor één persoon die een beetje gitaar gaat spelen en niet eens echt gaat optreden! Dat was dus aardig bizar.
De dame van de platenmaatschappij komt zeggen dat het tijd is, helaas.
Veel succes met het optreden.
Bedankt en jullie veel plezier.
Links: