Interview met Zakk Wylde
Of we een praatje willen maken met Zakk Wylde? Wat een vraag, natuurlijk willen wij dat! Om hem ook daadwerkelijk te spreken te krijgen, bleek een kwestie van geduld. Het was een kort, maar aangenaam gesprek waarin de goedgehumeurde frontman van Black Label Society ons even bijpraat. Hij was soms openhartig en soms wat gereserveerd. Hoe dan ook, het is een bevlogen artiest die altijd wel wat te melden heeft.
Hallo Zakk! Nog gefeliciteerd met het meesterwerkje The Order Of The Black. Naar mijn mening het beste wat je tot nu toe met Black Label Society hebt voortgebracht! Vertel eens, waarom hebben we er zo lang op moeten wachten?
Yeah, bedankt man. Ach, weet je ik heb niet drie jaar lang op mijn reet gezeten hoor. Ik heb nog een plaat met The Boss (Ozzy Osbourne) gemaakt en ik toerde daar de wereld voor over. Verder heb ik mij bezig gehouden met de dagelijkse dingen. Ach, weet je ik kan niet stilzitten. Natuurlijk proberen we, zoals in de oude dagen van Black Sabbath en Led Zeppelin, om ieder jaar met een nieuw album te komen. Dit keer duurde het langer, maar toen de jongens en ik weer bij elkaar waren hebben we exact 94 dagen over het schrijven, opnemen en mixen gedaan.
En je hebt je eigen studio laten bouwen. Heeft dat nog invloed gehad op het opnameproces?
Nee, man dat maakt niks uit. Ik heb The Black Vatican in mijn gastenhuis laten bouwen, dus het is mooi op loopafstand van mijn huis. Weet je, ik heb 10 hectare grond met twee huizen erop, dus ik vond het wel een goed idee om een studio dicht bij huis te hebben. Ik houd ook helemaal niet van demo’s. Gewoon spelen en opnemen, man! (lacht) Kijk, wanneer je opneemt in studio’s als Abbey Road en Electric Ladyland dan is dat gewoon cool. Dat zijn broedplaatsen, weet je. Maar verder maakt het niet echt een verschil.
Maar ja, ik kan me best voorstellen dat je minder druk voelt in je eigen studio.
Nou, ja het scheelt je $1.000 voor iedere dag dat je een studio boekt. En ik heb Adam als vaste engineer rondlopen en dat is gewoon handig. Kijk, ik liep ’s morgens mijn studio in en dan nam ik wat riffs op. Later kwamen de jongens en dan probeerde we gewoon wat uit. Kijken wat werkt en wat niet. We hebben ook helemaal geen weekenden vrijgenomen. Waarom zouden we weet je. Het is niet zo dat we de hele dag zware stenen aan het sjouwen zijn, ”don’t sit down, when doing it!”
Zoals ik al eerder aangaf, beschouw ik het nieuwe album The Order Of The Black als het beste wat je met Black Label Society tot nu toe hebt gedaan. Op de vorige platen zaten altijd wel wat zwakke broeders tussen, maar nu knalt de plaat van voor naar achter. Heb je bijzonder veel inspiratie opgedaan of was er iets specifieks wat je op gang bracht?
Ach, toen in januari mijn vader overleed heb ik wat geschreven maar verder is er niets speciaals. Kijk, weet je wat het is. Het is maar net in welke stemming je bent. Zo zat ik ‘s nachts wat op mijn piano te spelen, terwijl ik naar de Rolling Stones en Neil Young luisterde. Toen bedacht ik me dat wij ook zulke nummers nodig hadden. Toen heb ik Darkest Days geschreven. Zo ging het ook met Godspeed Hellbound. We waren met wat zware riffs aan het kloten en zo ontstond het idee voor het nummer. Kijk, in de periode van No More Tears deden we niets anders dan alleen maar oefenen en oefenen steeds maar weer. We hadden echt zoiets van “dude, we know the songs already!” Wij nemen gewoon op en doen het Black Label-style, man! (lacht)
Even wat anders, je hebt het boek Bringing Metal To The Children samen met Eric Hendrikx geschreven. Het komt ergens in de zomer uit. Waar gaat het over?
Tja, eigenlijk over lol hebben en andere in de zeik nemen. Het gaat over absurditeiten en stompzinnigheid eigenlijk. (lacht) Kijk ik heb zoveel meegemaakt. Ik ben op mijn vijftiende begonnen in de muziekindustrie. Nu ben ik vierenveertig weet je. Ik heb heel wat dingen meegemaakt, waarvan je later zegt dat je ze eens op papier zou moeten zetten.
Is het dan bedoeld als fun reading of zit er toch wel een serieuze toon in?
Oh, ja zeker man. Zoals ik al zei, ik heb heel wat meegemaakt. In het boek beschrijf ik mijn ervaringen met het toeren, muziek maken en geef ik tips aan beginnende muzikanten over van alles. Het beslaat de periode van voor Ozzy, Ozzy en het heden. Mijn hoogtepunten, maar ook mijn dieptepunten worden beschreven. Zo beschrijf ik onder meer hoe ik als vijftienjarige tegen de muziekindustrie aankeek. En dan echt zo, van “oh, was dat het dan.” (lacht hard) Er komen heel wat mensen in voor en echt niemand wordt gespaard. En weet je wat het mooie ervan is, het is allemaal echt gebeurd!
Lol maken lijkt er belangrijk voor jou en de rest van Black Label Society. Wanneer ik op jullie website kijk, kom allerlei humoristische clips tegen. Onlangs hebben jullie een grappige clip opgenomen voor Overlord. Dat moet vast leuk zijn geweest.
Ah, dat was hilarisch man. Ik, als stoere rocker, in een Bruce Lee-pakje! (lacht) Ja, dat was echt leuk om te doen.
Ja, bang voor imagoschade ben je in ieder geval niet. Overigens over imago gesproken. Ik las laatst ergens dat een concert in Manchester was geannuleerd, omdat er dreigementen door Hells Angels waren geuit. Zij zouden niet blij zijn dat jullie een soortgelijk imago erop na houden?
Nee, welnee daar klopt niks van. We waren met een busje in de stad om geld in te zamelen voor St. Jude Childeren Research Hospital. Het geld was bedoeld voor kankeronderzoek. Die lui dachten dat wij van een motorbende waren en voelden zich daar wat ongemakkelijk bij. We hebben het uitgepraat en duidelijk gemaakt dat we donaties kwamen inzamelen. Er stond nota bene met grote letters kankeronderzoek St. Jude Childeren Research Hospital op het busje. Meer was het niet. En weet je die gasten van de Hells Angels staan geregeld bij onze concerten. Nee, het is allemaal goed.
Oké, ik kon me er al wat moeilijk bij voorstellen. Over concerten gesproken. Je staat op het punt om te beginnen met een Europese toer, waarbij Birmingham als eerste op de kalender staat. Voel je enige spanning of ben je er helemaal klaar voor?
Mwah, ik voel wel wat spanning hoor. Maar dat is niet erg. We doen wat dat betreft onze rek- en strekoefeningen en we zijn dan ook helemaal klaar voor het opvoeren van een lingerieshow! (lacht)
Zo, we kunnen dus wel wat speciaals verwachten. Hoe bepaal je tegenwoordig je setlist? Wordt het steeds lastiger?
Nah, niet echt. We hebben nu acht albums gemaakt dus we kunnen wel aardig kiezen. Kijk je moet altijd de juggernaughts spelen, maar voor de rest doen we gewoon waar we zin in hebben.
Je hebt onlangs het nummer Iron Man ingespeeld voor het coveralbum van William Shatner. Hoe kom je daar nu bij?
Ik werd benaderd door producer Adam Hamilton. Adam en ik kennen elkaar al jaren. William zocht nog iemand om het gitaarwerk te verzorgen en toen dacht Adam aan mij. Ach, ja weet je William Shatner. Die kerel is zowat een jeugdheld van me. Ik ben altijd een grote fan geweest van het oude Star Trek. Dus ik ben even langsgegaan en ik heb het nummer ingespeeld. Dat was wel cool weet je. Er zijn niet veel mensen die kunnen zeggen dat ze hebben samengespeeld met de Prince of Darkness én een Starfleet Commander. (lacht)
Je bent ook aardig actief als acteur. Zit er een carrièreswitch in of valt dat wel mee?
Ja, ik doe van tijd tot tijd wat. Ik heb laatst inderdaad een rolletje gehad in de serie Californication. Kijk, ik heb nooit acteerlessen gevolgd ofzo, maar iedereen op de set was echt heel aardig. Het was leuk om te doen. Je bent toch allemaal met iets creatiefs bezig. Je creëert iets en dat is goed. Met Black Label Society werken we momenteel aan wat maffe films. We zien wel wat dat gaat worden.
Goed, onze tijd zit er nu echt op. Heb je nog een laatste bericht voor onze lezers?
Aan alle Bezerkers: “Keep bleeding black” en ik zie jullie snel!
Zakk Wylde en zijn Black Label Society treden 26 februari aanstaande op in een uitverkochte Melkweg te Amsterdam.
Links: