Interview met Unearthly Trance
Unearthly Trance heeft een tijdje geleden wederom een erg sterk
album afgeleverd. Deze vierde full-length laat zien hoe goed een band zichzelf
kan ontwikkelen en toch trouw kan blijven aan zijn einge identiteit. Frontman
Ryan Lipynsky geeft wat meer informatie over Electrocution, Unearthly Trance en
de verrotte maatschappij.
Gefeliciteerd met jullie nieuwe album, een werkje welke ik diverser en
gebalanceerder vind dan zijn voorganger. Hoe zijn de reacties op
Electrocution?
Veel mensen zijn erg enthousiast over ons album. We hebben veel beluisteraars
die erg enthousiast zijn over wat we doen, we hebben veel goede pers gehad en
alles is eigenlijk overwegend positief. Er zijn een aantal diehards die ons
alleen van Season of Seance, Science of Silence kennen en die ons nu
afschrijven omdat we geen doom meer zouden spelen. Dat maakt mij eigenlijk niks
uit. Ik zie muziek maken als een het afleggen van een reis, daarbij wil je toch
ook maar dan één locatie zien?
Ik vind Electrocution wat meer de sludge kant op gaan dan The
Trident, is dat een bewuste keuze?
Er is nooit een bewuste keuze gemaakt om de sludge invloeden te verhogen, ik
denk dat het gewoon een weergave is van de nummers die we op dat moment
geschreven hebben. Het bevalt me altijd wel als mensen iets horen in onze muziek
wat ik eigenlijk niet hoor, het duurt sowieso een flinke tijd voordat ik zelf
een album van onszelf volledig begrijp. The Trident introduceerde een
nieuwe periode voor Unearthly Trance en Electrocution is weer een
duik in een ander bepaald geluid en een ander nivo. Ik denk dat ik het wel eens
kan zijn dat er riffs in Electrocution zitten die ietwat bluesy zijn die
ook wel door sludge bands gebruikt worden.
Hoe was de Europese tour ("optreden" in Hoogeveen daarbuiten gelaten) met
Ramesses?
Hoogeveen was inderdaad niet de beste show van de tour, ik geloof dat we
tegen twee uur ‘s nachts een keer konden spelen. Maar overall gezien was de tour
super. We hebben een aantal geweldige avonden gehad, de chaos die ontstaat als
we op tour zijn buiten de VS is voor mij persoonlijk altijd erg intens. Ik denk
ook dat we een aantal van de beste shows ooit gespeeld hebben. Ramesses
zijn goede vrienden van ons en elke keer als we met hen op stap zijn hebben we
een geweldige tijd.
Hoe zijn de nummers voor Electrocution ontstaan?
De nummers zijn allemaal in dezelfde periode geschreven. De nummers horen bij
elkaar en hebben een feeling die uniek is voor dit album. Ik heb veel thuis
geschreven en heb een aantal complete nummers mee de studio in genomen. Andere
nummers zijn in de oefenruimte ontstaan door te jammen en gewoon doorgaan op een
goed initieel idee. Daarvandaan zijn we de nummers gaan aanpassen en bijwerken
van met name de complexere nummers. Op het moment dat we de studio betreden zijn
de nummers helemaal af en proberen we een nummer het liefst de eerste keer goed
op band te zetten.
De teksten van dit album hebben een rode draad en zijn door drie mensen
geschreven. Ikzelf heb de meeste teksten geschreven, onze drummer Darren heeft
twee nummers geschreven en mijn maat James heeft ook een nummer geschreven. Het
is een vrij los concept over controle en de langzame dood van mind control
tactieken. Het is bedoeld als een om de luisteraar aan te zetten tot
ontdekkingen en het vormen van een mening.
Is het Amerika van vandaag een goede plek om te zijn als muzikant? Zijn de
Amerikaanse maatschappij en politiek van invloed op de muziek die jullie maken?
De Amerikaanse maatschappij en met name de politiek zijn zo verrot dat de
stank ervan zelfs in de teksten van Electrocution is gekropen. In de
teksten van Diseased en Religious Slaves komen enkele passages
voor die hier over gaan of naar verwijzen. Ik denk ook dat dit album het
dichtste bij een "politiek" album komt. Ik heb een hekel aan muzikanten die zijn
beelden spuit over zijn omgeving.
Het is geweldig om in Amerika een muzikant te zijn, maar het is absoluut geen
vetpot. Je verdient er alleen aan als je op één of andere manier erg groot wordt
en massa’s merchandise verkoopt per show. Combineer dit met de dalende dollar,
de stijgende olieprijzen en het zal niet lang duren voordat Amerikaanse bands
straks niet eens meer door de VS gaan touren, ik zie dat wel gebeuren. Een
depressie zie ik echt wel gebeuren! Unearthly Trance zal altijd wel een
underground band blijven en we willen het eigenlijk ook niet anders. Wij
overleven op de occulte energie die we hebben, we zijn geen typische band. Het
is een ambacht en iets wat we voor onszelf doen en we zijn er nog steeds
tevreden mee.
Opmerkelijk is dat de kleuren van het artwork vaak overeenkomen met de
sound/onderwerp/titel van een UT-album. Electrocution is hoofdzakelijk
grijs, vanwaar deze kleur en dit artwork?
De toekomst is nu en de lucht is grijs. De kleuren van de hoes gebeuren
meestal gewoon eigenlijk, dat plannen we niet echt. Het artwork is aan de hand
van de feeling van het album opgesteld door Orion Landau. Ik vind dat hij dat
erg goed gedaan heeft en hij heeft het artwork met een duidelijk visie
opgesteld. Nu ik dat zeg wist ik eigenlijk wel dat het artwork grijs met een
klein beetje groen moest zijn. Dat is gewoon een gevoel wat ik krijg als ik
zoiets probeer te visualiseren. Ik handel gewoon naar wat in me opkomt en ik
volg dan die richting die ik ingeslagen ben. Het create, discover, repeat
proces.
Ik heb het idee dat de sfeer van album wat bozer is dan voorgaand werk.
Klopt mijn idee en zo ja, waar komt die boosheid vandaan, zo nee, wat is het
verschil met The Trident?
Ik denk dat als je bekijkt wat er met de wereld en met Amerika gebeurd dat je
wel woedend moet zijn. De "Man behind the curtain" moet maar eens mee naar
buiten genomen worden en een nekschot krijgen. Amerikanen moeten maar eens
bereid zijn om deze criminelen uit te drijven, maar in plaats daarvan laten ze
zich afleiden door charlatans en imbeciele reality shows op TV.
Welke verschillen zie je zelf tussen dit album en de voorgangers?
Als ik het vanuit mijzelf bekijk en ook luisterend naar de reacties die we
ontvangen hebben denk ik dat de beste ontwikkeling zich in de vocals bevindt en
we hebben onze sound verbreed door meer tijd te steken in het zoeken van
specifieke geluiden en soundwaves. Er is veel meer denkwerk in gestoken wat denk
ik komt als je al acht jaar bezig bent met een band.
Gaan jullie Electrocution nog promoten op de Europese podia?
Als we gaan touren, zal dat in Europa zijn.
Links: