Interview met This Ending
This Ending is goed bezig. De nodige fans, een plaatsje bij Metal Blade, en veel poeha. Gerechtvaardigd of niet, ik wou wel eens te weten komen wat daar achter zit.
Dui(f)veltje van dienst was Leo Pignon, de gitaarbezweerder van de band.
Goeiedag mijn beste.
Is het leven een beetje dragelijk voor jullie de laatste tijd?
Hello (Leo Pignon, gitaar).
Ach, je weet wel. Het leven heeft nu eenmaal de neiging goed klote te zijn. Maar ondertussen heb ik wel de indruk geleerd te hebben hoe me te laten meevoeren op de golven. Hoe je het ook draait of keert, de realiteit haalt je toch in. Eenmaal je daarmee hebt leren omgaan, ben je al een eind op de goede weg.
Proficiat met weer maar eens een klassebak van een plaat. Kun je nog genieten van de reacties?
Super, bedankt! De meeste reacties waren lovend, al nemen de reviews ondertussen wel af natuurlijk.
Hoe zou je het geluid van jullie jongste worp omschrijven?
Een indrukwekkend klomp goede metal dat vraagt om LUID door de boxen te loeien!
Gewoon goede death metal met iets meer diepgang dan meestal het geval is. Dead Harvest is zowel een uitloper van, als een evolutie op wat we hebben gestart met Inside the Machine. Het geluid is een ietsje anders, maar blijft scherp en helder.
Qua promotie krijgen jullie veel mogelijkheden. Metal Blade houdt jullie immers in de spotlights. Wie hebben jullie moeten bevredigen om dit soort aandacht te krijgen?
Gelukkig is er geen pervers gedrag voor nodig geweest om de deal met Metal Blade rond te krijgen (lacht). De demo die we hen in 2005 stuurden bleek voldoende. Het is gewoon knettergoede muziek en ik ben er van overtuigd dat Metal Blade het ook als dusdanig herkende.
Dat begrijp ik wel, maar A Canarous Quintet viel nooit dezelfde aandacht te beurt als This Ending. Enig idee hoe dat komt? Zou het hier om 100 % muzikale redenen gaan of zit er meer achter?
Nee, we zitten nu onder dak bij een label dat promotie ook echt serieus neemt. De muziek heeft ons natuurlijk geholpen om te staan waar we nu staan. Veel mensen houden ook meer van This Ending dan van A Canarous Quintet . Ik veronderstel dat we gewoon beter geworden zijn in wat we eerder deden. Iedereen in de groep is nu ook meer betrokken met hele gebeuren, en professioneler. Daar zien we nu de resultaten van, lijkt me.
Zijn jullie collega’s, of vrienden? Staat vriendschap immers niet in de weg bij het maken van agressieve muziek, badend in een atmosfeer van harde en gespannen energie?
Natuurlijk zijn we vrienden. Ik kan me niet voorstellen in een band zonder vriendschap te spelen. Elkaar echt kennen is zeker geen obstakel, integendeel zelfs. Je comfortabel en ongeremd voelen bij elkaar maakt het net makkelijker je extremere gevoelens en ideeën uit te drukken.
Inhoudelijk gezien lijken de nummers een harde confrontatie met de realiteit, alle positieve vooruitzichten uitwissend. Zijn jullie de Dellusionists?
Ja, zo zou je wel kunnen stellen. De lyrics verkennen de meest duistere hoeken van de menselijke psyche. Dat is geen bullshit, dat is gewoon hard. Zoals reeds aangehaald, de realitiet wint toch, wij openen je de ogen ervoor.
Zijn jullie, als groep, afhankelijk van de platenverkoop, of hebben jullie een contract voor enkele albums bij Metal Blade?
Platen verkopen is verschrikkelijk moeilijk vandaag de dag. Om wat geld te verdienen moet je dus optreden en touren. Maar om geboekt te worden, moet je al heet wat albums verkocht hebben… Leven van onze muziek is dus nog niet meteen voor morgen. Ook aan This Ending verdienen we slechts een habbekrats. Ik geloof dat ik ooit eens een electriciteitsfactuur heb kunnen betalen van de royalties, maar dat zal het zo wel zijn.
We hebben een contract met Metal Blade voor nog een album na deze, wat daarna komt, zien we dan wel weer. Ik hoop echt dat we voor Metal Blade kunnen blijven werken. Dus als je onze muziek goed vindt en ons wilt zien groeien, koop dan ons album. Zo simpel is het eigenlijk. Platenmaatschappijen kunnen immers geen onderdak en promotie blijven bieden aan groepen als die geen platen verkopen.
Hoe zou je het succes van This Ending omschrijven? Wat zijn jullie streefdoelen, of gaan jullie gewoon door tot niemand jullie nog kan (aan)horen (bij manier van spreken natuurlijk)?
Succes voor ons is: muziek kunnen (blijven) maken. Als je enkel muziek speelt om succesvol te worden, en dat succes afmeet aan de mening van anderen, dan maak je muziek om de verkeerde redenen volgens mij. Ik zal muziek spelen tot op mijn sterfbed, zelfs al ben ik de enige die ervan houdt.
Natuurlijk zou het super zijn te kunnen leven van muziek. Wees eerlijk, wie wil nu elke dag op kantoor doorbrengen als je kunt leven van je gitaar?
Wat is je favoriete album van de laatste maanden?
Hmm, even denken. Momenteel luister ik naar de nieuwe Funeral Mist, superalbum! Ik hou ook van Natascha, de nieuwe van Pig Destroyer. Deze morgen heb ik ook enkele keren Crack the Skye van Mastodon opgelegd. Ik weet nog niet goed wat ervan te maken, maar ik heb toch reeds de neiging het een redelijk subliem album te noemen. Keep of Kalessin‘s Kolossus is misschien niet meer zo nieuw, maar die beluister ik ook nog regelmatig. Vermoedelijk mis ik veel nieuwe platen, maar ik ben dan ook een negerende kloot (lacht)!
Als afsluiter een woordje voor de fans?
Steun This Ending op elke mogelijke manier! We hebben het nodig godverdomme!
Klaag en zaag steen en been om ons on tour te krijgen, en misschien kunnen we dat samen realiteit laten worden.
Godverdomme! The end(ing).
(Met dank aan Dark Mystica voor de linguïstieke ondersteuning)
Links: