Interview met The Dillinger Escape Plan
In 1999 verscheen het album Calculating Infinity, dat zowel de metal- als de hardcore-wereld op z’n grondvesten deed schudden. The Dillinger Escape Plan veroorzaakte met de release van dit album een enorme opmars van bands die net als hunzelf de uiterste extremen der muziek opzochten. Elke band die ook maar een beetje rare gitaarloopjes, vreemdsoortige maatsoorten of onverwacht explosieve uitspattingen in hun muziek verwerkt, wordt tegenwoordig vergeleken met deze band uit New Jersey, USA. Toen Zwaremetalen werd aangeboden deze band te interviewen tijdens hun Europese tour (zie live-verslag van het optreden in Eindhoven, 24 juni jl.), konden we dit natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Ik reisde (samen met mijn collega-interviewer Martijn), af naar de Effenaar in Eindhoven om de band aan de tand te voelen. Onze gesprekspartner is zanger Greg Puciato, sinds 2001 bij de band. Ook kwam drummer Chris Pennie soms om het hoekje kijken.
Jullie Europese tour loopt alweer bijna ten einde. Beetje lol gehad de afgelopen weken?
Greg: Jazeker! We hebben onderling altijd de grootste lol. Gelukkig wel, want anders hou je het natuurlijk niet zolang vol met z’n allen. Volgende week keren we terug naar Amerika, waar weer een tour gaat volgen. Daarna keren we weer terug naar Europa voor een paar festivals (waaronder Pukkelpop en Lowlands red.).
2 augustus aanstaande (20 juli in Amerika) komt jullie nieuwe album Miss Machine uit. Ik heb 2 nummers gehoord via de Relapse-site. Wat me vooral opviel was dat er af en toe zelfs een catchy riff voorbij komt! Wat kunnen we in vergelijking met het vorige album Calculating Infinity van dit album verwachten?
Greg: Het nieuwe album bevat vooral een stuk meer dynamiek. De muziek is afwisselender, kent meer rustmomenten en er komt zelfs cleane zang aan te pas. Ook hebben we, omdat we alle vijf enorme fans zijn van bands als Aphex Twin en Nine Inch Nails, veel electronische stukken toegevoegd. We willen laten zien dat we totale controle over onze muziek hebben, in plaats van alle verwachtingen na Calculating Infinity te overtreffen. Destijds was het hoofdzakelijk de bedoeling om de meest furieuze muziek aller tijden te maken, terwijl we nu gegroeid zijn in onze songwriting. Ik bedoel de 5 jaar die tussen de albums zit, is natuurlijk een hele lange tijd en je kunt wel horen dat we een stuk volwassener zijn geworden sindsdien. De extreme riffs en breaks zijn nog steeds ruimschoots aanwezig hoor, soms zelfs nóg gestoorder, alleen gebeurt er nu veel meer dan dat alleen. Ook tijdens de meer “toegankelijke” momenten gebeurt er nog van alles wat je pas na vaker luisteren hoort.
Tsja, 5 jaar geleden alweer. Waarom heeft de nieuwe plaat eigenlijk zolang op zich laten wachten?
Greg: Dit had vooral te maken met de verschillende bezettingswisselingen.
En wat waren hoofdzakelijk de redenen voor deze bezettingswisselingen?
Chris: De split met zanger Dimitri was vooral een wederzijdse beslissing. Hij had een relatie wat behoorlijk serieus was. Hij wou gaan trouwen en zo, hij is nu ook getrouwd, en dat is natuurlijk moeilijk te combineren met vooral het vele touren. Trouwens, ook muzikaal wou hij een andere richting op dan wij, dus de beslissing was snel genomen.
Greg: Verder zijn er ook verschillende bassisten betrokken geweest bij The Dillinger Escape Plan. Adam Doll was nog bassist tot vlak voor de Calculating Infinity-opnames, maar door een tragisch auto-ongeluk is hij toen verlamd geraakt vanaf z’n schouders. Hij kan z’n vingers nog net wel bewegen, maar spelen zit er niet meer in voor ‘m. Heel jammerlijk. Hij is toen tijdelijk vervangen door Jeff Wood. Tegenwoordig is onze vaste bassist Liam Wilson.