Uit het land van de pizza’s en de pasta’s komt het moderne en jonge Spellbound Dazzle. Zij betreden het strijdtoneel met hun debuutalbum Unreal FairyTales. Het is een album dat vol staat met uiteenlopende stijlen, zoals (nu)metal, rock, folk en polka met een modern jasje. Als je de recensies mag geloven, delen ze met een glimlach enkele rake klappen uit. Zanger Kresko krijgt van ons de gelegenheid om zijn band aan ons voor te stellen en om uit te leggen of er sprake is van een sprookje.
Hallo Spellbound Dazzle. Gefeliciteerd met jullie debuutalbum Unreal FairyTales! Het is een puik stukje werk voor een debuut. Willen jullie je even voorstellen aan de lezers van Zware Metalen?
Bedankt! De band is opgericht door mij en mijn broer Branko. Wij nemen de zang, keyboards en het gitaarwerk voor onze rekening. Later zijn daar Stefano op drums en Dante op de bas bij gekomen. Wij zijn een Kroatisch/Italiaanse combinatie en daar kunnen wij ons op dit moment best in vinden.
Jullie hebben de band in 2003 opgericht. Hoewel er best een aantal goede bands in Italië rondzwalken staat het land nou niet direct bekend om zijn metalscene. Jullie gaan daar verandering in brengen?
Nou, ja in het begin waren in feite gewoon vier vrienden die gewoon voor de lol wat muziek maakten. Later werden we hechter en werd het allemaal wat serieuzer. We gingen onze eigen nummers schrijven en begonnen wat op te treden in de regio Bellonu in het noordoosten van Italië. In begin hadden we het zeker niet makkelijk, omdat de mensen ons niet kenden. Maar na enige tijd kregen we de indruk dat onze muziek toch wel werd gewaardeerd (de band won meerdere talent- en bandwedstrijden in Italië) en dat heeft ons behoorlijk gemotiveerd.
Unreal FairyTales is behoorlijk gevarieerd uitgevallen. Ik hoor nu metal, metal, hardrock, folk en een vleugje polka terug. Hadden jullie dit resultaat al meteen voor ogen of is het gewoon zo een beetje gegroeid?
Ja, we wisten eigenlijk heel goed waar we naartoe wilden. We hebben gewoon zo’n beetje alles wat leuk vinden en wat ons heeft geïnspireerd in het album verwerkt. We luisteren dan ook naar zo’n beetje alle soorten muziek. Dat wil zeggen van klassiek tot rock, van polka tot populaire Kroatische muziek, van metal tot pop en ga zo maar door.
Konden jullie dan nog een beetje aan de juiste mensen komen. Ik bedoel Italië hè…
Dat bleek dus inderdaad een groot probleem te zijn. We konden gewoon niet de juiste mensen vinden. We hebben wat dat betreft aardig wat lui zien komen en gaan. En dan moet je iedere keer opnieuw beginnen. Ze bleken allemaal meer geïnteresseerd te zijn in een beetje lol trappen dan serieus werk te maken van de band. Dat veranderde meteen toen we Stefano en Dante de eerste keer hoorden spelen. We dachten meteen “Yes!!! Deze gasten zoeken we”. Toen hadden we de band op orde en waren we klaar om te rocken!
Hoewel ik sterk de indruk heb dat System Of A Down een belangrijke bron van inspiratie voor jullie is geweest, vind ik wel dat jullie er een eigen smoelwerk op na houden. Kunnen jullie je daar in vinden of zijn er andere bands die voor inspiriatie hebben gezorgd?
Misschien geloof je me niet wanneer ik zeg dat het niet System Of A Down is geweest die ons zoveel heeft geinspireerd. Uiteraard kunnen we ze best waarderen, maar ik denk dat het meer heeft te maken met het feit dat ook wij uit de Balkan komen. We houden er wat dat betreft meer soortgelijke geluiden op na, zoals bijvoorbeeld de Arabische en Russische toonladders die bekend zijn in onze populaire muziek. Denk dan aan Goran Bregovic, Lepa Brena of de films van Emir Kusturica. Nee, wij houden eigenlijk meer van bands als Queen, Metallica, Extreme, The Beatles en Pantera.
Unreal FairyTales klinkt over de hele linie genomen behoorlijk opgewekt. Toch bezit het album behoorlijk wat kracht. Wat mij betreft best verfrissend wanneer je bedenkt dat jullie er de nodige nu metal in hebben gestopt. Wat is nou de bedoeling geweest, een boodschap verspreiden of gewoon een beetje lol trappen?
Nou, een beetje van beiden denk ik, want tegenwoordig lopen er duizenden bands rond en dan is het moeilijk om een verschil te maken zonder verschillende elementen in je muziek te stoppen. Maar tijdens de opnames hebben we behoorlijk veel lol gehad met Marino De Angeli van Majestic Studio in Venetië. Zo was er die keer dat tijdens een opname van de drums, Stefano nagenoeg de hele tijd lag te pitten. Wij hebben toen gekke dingen met hem uitgehaald, zoals zijn gezicht beschilderen en wat andere gekkigheden. Of wat ik mij nog kan herinneren was die keer dat de producer en Branko rondjes maakten rond het drumstel, terwijl ze in rolstoelen zaten met een plastic knuppel in de hand.
Jullie hebben Siggi Bemm (Tiamat, Kreator, Lacuna Coil) als producer kunnen krijgen. Ik moet zeggen, missie geslaagd! Het album klinkt qua productie uitstekend. Hoe hebben jullie hem kunnen strikken?
Dat is de verdienste van ons label. Toen ze onze nummers hoorden, hebben ze meteen Siggi benaderd en hem onze nummers laten horen. Hij was erg verrast. Na een tijdje, toen we weer in contact traden met Torsten en Miriam van Limited Access Records, vertelden ze ons dat Siggi normaal gesproken maar een paar seconde per nummer luistert, maar dat hij nu de gehele nummers had beluisterd. Ook Torsten en Miriam waren verrast toen Siggi vertelde dat hij met ons wilde werken. Hij vond ons album het beste wat hij in de laatste tien jaar had gehoord. We beseften onmiddellijk dat dit onze kans was, aangezien hij veel verstand van zaken heeft en zeer ervaren is. Dus we hoefden niet lang na te denken en besloten ervoor te gaan.
Hoe verliep de samenwerking? Heeft hij jullie nog een beetje achter de broek gezeten?
Ach, weet je hij voorzag ons van vele adviezen en liet ons gewoon stukken opnieuw opnemen die niet oké waren. Het maakte niet uit of het misschien wel duizend keer overgedaan moest worden. Hij wilde het best mogelijke. Het is overigens een relaxte kerel die ons meteen op ons gemak stelde. Hij zei ook dingen als: “Gasten, ik zie dat jullie moe zijn dus ga wat pingpong spelen of drink wat aan onze fantastische bar.” (lacht) Ja, dit is toch wel dé manier om het te doen!./p>
Het is misschien nog wat vroeg om te oordelen, maar wat maakt jou het meest trots op het album en wat zou je achteraf bekeken anders willen doen?
Wanneer we al die positieve reviews over Unreal FairyTales lezen, kan ik zeggen dat we erg trots zijn op het feit dat alleen wij en niemand anders verantwoordelijk zijn voor het schrijven en het maken van het album. Wij hebben het volledig op eigen kracht gedaan. Alleen als ik er goed over nadenk zijn er wel wat dingen die ik anders had willen doen, maar ja het is zonde van de tijd om daar lang over te piekeren. Je doet op het moment dat je een album opneemt je uiterste best. Dingen die je achteraf gezien anders had willen doen, probeer je de volgende keer wel te doen.
Ik kan me voorstellen dat jullie nog niet van de band kunnen leven, dus wat doen jullie om brood op de plank te krijgen?
Ja, we hebben allemaal een baan. Ik werk als postbode, mijn broer Branko werkt als electriciën, Stefano werkt in een metaalfabriek en Dante werkt in een dierenwinkel.
Valt dat allemaal wel een beetje met elkaar te combineren?
Nou ja, we doen ons best om het te combineren, maar in de praktijk blijkt het lastig om de repitities en de verschillende werktijden op elkaar af te stemmen. Ik zou graag willen dat we in de toekomst wat meer vrije tijd zouden hebben om muziek te maken en nieuw materiaal op te nemen.
Hoe zou jij de Italiaanse metalscene van tegenwoordig willen omschrijven en welke rol zie jij voor Spellbound Dazzle weggelegd?
Nou, het is niet makkelijk voor ons genre want de media hier zijn meer geïnterreseerd in commerciële muziek. Bovendien spelen geweldige bands als Lacuna Coil, Exilia en Rhapsody meer in het buitenland dan hier in Italië. Ookal heeft Italië veel metalfans en komen er ieder jaar weer talloze beroemde bands hier spelen. Alleen tijdschriften willen nog wel eens wat aandacht schenken aan deze gebeurtenissen, maar van de grote media zoals de nationale televisie en radio hoef je niets te verwachten.
Zijn er nog plannen om te toeren?
We proberen zo vaak als mogelijk op te treden, maar als nieuwe band is het gewoon niet makkelijk om een boeking te krijgen.
Wat zijn jullie plannen voor de nabije toekomst?
Eind januari komt Unreal FairyTales uit en de video voor The Foolin’ of Each Other volgt snel. Overigens is de video gedirigeerd door Salvatore Perrone. Hij heeft in het verleden gewerkt met lui als Evergreen Terrace, Exilia, Underoath en nog vele anderen. We zijn ook van plan om in Europa te touren ter promotie van ons album. Tja, verder hopen we gewoon veel te spelen.
Nog een laatste bericht voor de ZM-lezers?
We hopen zo snel mogelijk een keer in Nederland te kunnen spelen en drink veel bier!!!!!!!
Links: