Interview met Sirenia
Het Noorse Sirenia blijft erg actief bezig. Voor de vijfde keer op rij slaagt de band erin om binnen een periode van twee jaar een album af te leveren. Dit jaar was dat het zevende album voor de befaamde symfonische female fronted band. Tijd om bezieler Morten Voland er wat vragen over te stellen.
Eerst en vooral, gefeliciteerd met jullie nieuwste telg. Deze plaat heet The Seventh Life Path. Is die naam gewoon een referentie naar album nummer zeven, of is er meer aan de hand? Op jullie eerste album werkten jullie ook reeds met het cijfer zeven (en zes natuurlijk).
Erg bedankt! Wel, ik heb een soort van persoonlijke regel waarbij ik mijn lyrics en albumtitels nooit uitleg. Ik vind dat je zo iets verwoest waar je jaren aan gewerkt hebt. Het mysterie rond de nummers zou verdwijnen als sneeuw voor de zon als ik zou uitleggen wat mijn idee erbij is. Ik laat het liever over aan de luisteraars om na te denken over de woorden op de nummers. Het is inderdaad ons zevende album, maar er komt wel meer bij die albumtitel kijken uiteraard.
Het eerste dat opvalt aan dit nieuwe album is uiteraard dit hoogstaande artwork. Ik moet zeggen dat het één van de betere schetsen is die ik de afgelopen tijd zag en ik vind het zeker jullie beste hoes. Het heeft zo’n beetje een Vlaamse Primitieven insteek als je het mij vraagt. Heeft het iets te maken met de inhoud van de plaat?
Het artwork voor de cover werd dit keer gecreëerd door Gyula Havancsák. Ik vind dat ze een geweldige prestatie heeft geleverd en de atmosfeer van de plaat op een erg mooie wijze vorm heeft gegeven. Het resultaat vind ik echt verbluffend. Ik denk dat het mogelijk is om heel wat van de gevoelens die in de muziek zitten ook via artwork naar buiten te brengen, en dit werk van haar brengt ook heel wat onderwerpen van de nummers naar boven. Naar mijn mening is dit artwork dus zeer representatief voor het album. Uiteraard is dit belangrijk, want vaak is het artwork ook de eerste kennismaking van de mensen met het album.
Voor jullie is er uiteraard al een pak veranderd sinds het begin en vooral sinds 2008 met de switch naar zangeres Ailyn. Vond er ook een wijziging plaats in het schrijven van materiaal doorheen de jaren, of ben jij het nog steeds die alles schrijft, waarbij Ailyn dan zorgt voor wat meer harmonie?
Ik blijf zoals altijd al het material schrijven en ik heb ook een heel werksysteem opgebouwd doorheen de jaren. Ik ontdek altijd wel wat nieuwe zaken en technieken, maar de basis blijft altijd min of meer hetzelfde. Op dit moment probeer ik albums te schrijven die alle elementen van onze stijl bevatten, waarmee ik bedoel dat ik het oude geluid wil blijven horen, het nieuwe geluid erin wil verwerken en daarnaast nog wat nieuwe dingen wil proberen. Ik heb altijd de voorkeur gehad om alleen te werken bij het componeren, omdat het ook de enige manier is waarop ik mezelf echt honderd procent kan geven voor de muziek. Ik ben snel afgeleid en verlies dan mijn focus als er anderen bij zijn. Ik moet in een zekere stemming zijn bij het componeren, en ik kan dat enkel als ik alleen ben. Op vlak van de vocalen: Ailyn en ik werken meestal samen. Ik schrijf haar melodieën en lyrics eerst, maar vervolgens komen we samen en kijken we of we bepaalde zaken kunnen verbeteren. Ook Jan Erik had wat inbreng in de muziek, wat echt cool was. Hij luistert naar compleet andere muziek dan ik gewend ben te luisteren, dus hij hielp ons aan wat leuke variaties.
Dit keer hebben jullie gekozen om een clip van Once My Light op te nemen. Waarom kozen jullie net deze track? Ik vind dat nummers als Elixir en Concealed Disdain zeker zo interessant zijn om te gebruiken.
Ja, het was vrij moeilijk om een clip te kiezen dit keer. Toen ik het album vorm gaf, besliste ik nergens om een typische single te ontwikkelen. Elk nummer kwam op natuurlijke wijze tot stand, zonder grenzen of beperkingen. Na afloop bleken de meeste tracks vrij lang te zijn, of toch te lang om een single of videoclip te worden. Eerst wou ik eigenlijk de ballad Tragedienne, die ongeveer vijf minuten duurt, gebruiken aangezien het ook perfect in lengte was. We hebben ook nog nooit een clip van een ballad gemaakt, dus ik dacht dat dit wel eens een leuke afwisseling had kunnen zijn. Langs de andere kant is zo’n ballad een compleet andere track op het album en is het niet representatief voor de rest van de plaat, op muzikaal vlak dan. De rest van de nummers was te lang en toen koos ik voor Once My Light, aangezien we het konden knippen tot de ideale lengte zonder het nummer te vernietigen.
Kan je me wat vertellen over deze clip? Waar namen jullie hem op en wat vind je van het resultaat?
We namen deze video op in Servië met het I-code team. Ik denk dat het al de vierde keer is dat we met hen samenwerken. We houden echt van Servië en we vinden het schitterend om met die kerels samen te werken. Ik vind dat Ivan en zijn crew voor ons tot nu toe geweldige prestaties geleverd hebben. Wellicht gaan we in de toekomst dus wel terug naar Belgrado voor de clips. De Serviërs hadden op basis van het verhaal in het lied een script ontwikkeld voor de video. Ik ben erg te spreken over de live performance dit keer, want er zit veel meer energie in dan vorige keer.
Nog een opmerkelijk gegeven is de Spaanse versie van dat nummer Tragedienne op het album. Ik heb een sterk vermoeden dat dit een idee was van Ailyn. Is dit iets wat een vaste plaats op de toekomstige albums gaat versieren?
Ik weet eigenlijk niet meer wiens idee het was dit keer, maar Ailyn was wel degene die op The Enigma of Life had voorgesteld om wat Spaanse versies te doen. Ik vind Spaans een erg mooie en muzikale taal en de zang in deze taal klinkt ook erg mooi. We hebben in het verleden al een nummer in het Spaans en Noors gebracht en het is zeker mogelijk dat we in de toekomst meer zaken in het Spaans gaan brengen.
Wat zijn de volgende dingen die nu op jullie lijstje voor deze zomer staan?
We zijn nog druk bezig met het promoten van dit album, het praten met de pers en het doen van interviews. We spelen ook op wat zomerfestivals dit jaar, enkele shows in Rusland en er komen er nog wel wat bij. Daar tussenin probeeer ik altijd wat tijd te vinden om zaken te componeren en te werken aan mijn ideeën. Mijn creativiteit staat altijd op scherp en ik vind het belangrijk om bepaalde zaken in de studio op te nemen zodat ik niets vergeet.
Is er een kans dat we jullie nog eens treffen in onze contreien? De laatste keer dat ik jullie zag was een paar jaar geleden op het Limburgse Rommelrock. Ik weet niet of je je die show nog herinnert?
Ja, hopelijk kunnen we nog eens naar België en Nederland komen volgend jaar. We vonden het heel fijn op Rommelrock een paar jaar geleden, dat concert herinner ik me nog heel goed.
Ok, erg bedankt voor je tijd. Nog enkele laatste woorden voor de fans in Nederland en België?
Cheers voor onze Nederlandse en Belgische fans. Hopelijk treffen we jullie spoedig op tour.
Links: