Interview met Machine Head
Afgelopen zondag was het druk in Amsterdam. Machine Head zou in de Melkweg spelen maar ook de sint kwam naar onze hoofdstad toe. De optocht ging langs het Leidseplein en daarom namen de leden van Machine Head daar ook een kijkje. Nadat het hun niet gelukt was om aan een paar pepernoten te komen was de band weer terug in de backstage ruimte van de Melkweg waar drummer Dave mijn vragen zeer enthousiast wist te beantwoorden
Het nieuwe album Through The Ashes Of Empires is vooral een persoonlijk album van Robb, willen jullie nooit iets kwijt in de muziek?
Dat doen we wel, met het schrijven van de muziek kan ik er ook dingen in kwijt. Robb schrijft natuurlijk de teksten en dat kan ik niet voor hem doen. Alles waar hij over schrijft is erg persoonlijk voor hem en als hij dat niet zou doen zou het ook weinig voor hem betekenen. Bijna alles wat hij beschrijft gaat over zijn leven.
Er komt een dvd aan, de meeste dvd’s lijken ontzettend veel op elkaar, gaan jullie nog iets doen om te zorgen dat dit geen dertien in een dozijn dvd wordt?
We willen de dvd zo professioneel mogelijk maken. Net als wat Slipknot met Disasterpieces heeft gedaan. Veel camera’s en ook veel show tijdens het optreden. Daarbij moet je denken aan bijvoorbeeld vuurwerk. Behalve een gaaf optreden zullen er ook nog allerlei dingen die we door de jaren heen hebben opgenomen opstaan. Daarnaast nog wat bonusstukjes van andere optredens. Hopelijk zal de dvd anders zijn dan de meeste, in maart 2005 zal die waarschijnlijk te verkrijgen zijn.
Jullie nieuwe gitarist Phil was eigenlijk gekomen als een tijdelijke vervanger. Hoe is het gekomen dat hij vaste gitarist werd?
Het was eerst slechts voor 2 weekjes met vooral festivaloptredens. Vanaf de eerste oefensessie samen klikte het, we zijn zelf nummers gaan spelen die we daarvoor niet speelden. Daarna zei hij dat hij klaar was. Dus was het voor ons, terwijl we aan het nieuwe album werkte, tijd om een nieuwe gitarist te zoeken. Hij had zich toen bedacht en wilde hij een normaal lid worden.
Het “floppen” van Supercharcher wordt door jullie verweten aan 11 september, kun je voor ons uitleggen waarom de aanslagen de cd verkoop in de weg stond?
11 september legde alles plat en onze plaat kwam 3 weken later uit. Alle marketing van de plaat was gebaseerd op Crashing Around You. Dat nummer ging naar alle radiozenders en we hebben er een clip voor opgenomen. Toen ging het radiostation Clear Channel bijvoorbeeld een aantal nummers niet meer draaien en Crashing Around You was daar een van. Daarna kwamen ze zelfs op het punt dat ze bijvoorbeeld een New York, New York van Sinatra niet meer draaiden. Zelfs na de jaarwisseling waren dat soort dingen nog steeds aan de hand, het was gewoon volledig uit de klauwen gelopen.
In Europa daar in tegen was het album te erg gehyped door de media. Het werd hier gebracht alsof het een Burn My Eyes deel 2 was, maar dat was het helemaal niet. Dat hebben we ook nooit geprobeerd. Maar daardoor viel het bij veel mensen tegen.
Wat gebeurde er daarna?
Daarna kwamen er een heleboel problemen. Zo zijn we weggegaan bij Roadrunner. Het heeft onze ogen open gezet. We besloten voor onszelf dat we nooit meer een album moesten maken dat eigenlijk gebaseerd was op een sterk nummer. Hierdoor hebben we veel meer sterke nummers geschreven voor dit album. Daardoor hebben we ook weer de elementen die Machine Head Machine Head maken.
Hoe zijn jullie toen weer bij Roadrunner terecht gekomen?
Op het moment dat we Roadrunner zeiden dat we vertrokken hadden ze zoiets van wat jullie willen. Maar daarna kregen we toch weer een betere deal van het label, eerst voor het internationale gebeuren en daarna kwam Roadrunner Amerika er ook nog eens bij met een soortgelijk aanbod.
Op de website valt ook een soort dagboek te lezen, hoe is dat idee tot stand gekomen?
We willen onze fans gewoon laten weten wat er aan de hand is. We lezen zelf ook altijd het forum van onze website. Op tournee zien we ook veel van die gasten die daar vaak op zitten. Ik heb het idee dat het dagboek je dichterbij de fans brengt. Vaak is er een soort muur tussen de fans en de band en bij ons is de drempel een stuk lager.
Hoe belangrijk vindt jij het dat jullie op dit soort manieren met de fans communiceren?
Dat is heel belangrijk. De fans zijn de reden dat we nog steeds spelen. We hebben een erg trouwe aanhang, dat blijkt ook wel uit dat we 2 maanden door Europa touren en vaak uitverkochte zaaltjes treffen.