Op een nat Stonehenge Festival in Steenwijk, duurt het even voordat de Braziliaanse deathmetalband Krisiun voldoende is opgedroogd voor een gesprek met Zware Metalen. Het valt nog niet mee om een plek te vinden die droog én rustig is en als we die eenmaal hebben gevonden (halverwege het interview moeten we echter een paar meter verkassen), vis ik mijn papier met vragen uit mijn binnenzak… om erachter te komen dat er zelfs water in mijn binnenzak is gelopen en het papier doordrenkt is. Desalniettemin vind het interview met bassist en vocalist Alex Camargo toch plaats.
Hey Alex, alles goed?
Ja hoor, prima. Wel jammer van die regen nu.
Ik wil het eerst even hebben over jullie vorige cd Forged In Fury. Hij kwam bijna twee jaar geleden uit. Hoe kijk je erop terug?
Het is een enigszins afwijkend album geworden, we wilden eens wat anders doen. Iets minder heftig qua tempo en wat minder noten per minuut spelen. We hebben al zoveel albums met Krisiun uitgebracht waarop we volle bak vooruit gaan en dus erg snel spelen. Dat wilden we nu eens anders doen. Als je als muzikant steeds hetzelfde speelt, moet je het af en toe eens anders aanpakken. Het was een goede ervaring en we hadden er als band veel lol in. We wonnen er veel fans mee, juist omdat het iets minder bruut is allemaal. We zijn niet bewust op zoek gegaan naar meer fans. Het is echter mooi meegenomen en ik vind het nog steeds een heavy album.
Klopt. En het album bevat een stuk meer variatie.
Precies! De diehard fans van het eerste uur hadden wel hun bedenkingen. Van hen had het allemaal wel bruter en sneller gemogen. Maar je kan het nou eenmaal niet iedereen naar de zin maken. Sowieso krijg je als muzikant ene hoop kritiek en soms ook negativiteit over je heen. Zo gaat dat nou eenmaal Het enige wat je kunt doen is datgene wat je hart je ingeeft. En dat hebben we gedaan. We zijn altijd beïnvloed geweest door Black Sabbath en Slayer en hebben die invloeden nu misschien wat meer gebruikt.
Het was dus een bewuste zet. Of had de producer (Erik Rutan) er een vinger in?
Erik deed gewoon zijn ding als producer en technicus in de studio. Hij hoorde ook wel dat het wat anders klonk dan ons andere werk maar hij hoorde erg nog steeds Krisiun in. Het is een erg ruw en direct album geworden. Erik vind het een gaaf album geworden.
Hadden jullie nog wat riffs en ideeën liggen van de voorganger (The Great Execution)?
Nee, we zijn met niets begonnen. Er waren geen oude ideeën. We zijn gewoon begonnen aan een nieuw album en hebben alles zo goed mogelijk gedaan. Er was ook weinig gepland. We hebben niet eens een pre-production gedaan. Voor onze vorige albums deden we dat altijd wel. We luisterden die opnames dan terug en veranderden hier en daar nog wat. Voor dit album gingen we gewoon de studio in en namen alles op.
Duurde het schrijfproces lang?
Niet echt, een maand of zes. Er zat wel lang tussen Forged In Fury en The Great Execution. Dat kwam vooral omdat ze zoveel toeren en we dus minder tijd hadden om te schrijven.
Toch vind ik het album niet ongeïnspireerd klinken. Hoe blijven jullie gemotiveerd?
Dank je! Ik houd nog steeds van metal. Ik houd van datgene wat we nu doen: live spelen, toeren en andere mensen ontmoeten. Maar het belangrijkste is de liefde voor heavy metal. Ik kan me geen leven voorstellen zonder metal. Ik leef voor metal, geen idee of dat goed of slecht is maar ik kan niet anders. Het geeft me kracht en maakt me sterk. Ik strijd voor metal.
Spelen jullie de nummers weleens live voordat je ze opneemt?
Ja, meestal doen we een of twee nieuwe nummers live. We kunnen dan mooi zien hoe het publiek erop reageert.
De vijfentwintigste verjaardag van Krisiun is geweest. Hebben jullie iets speciaal gedaan?
Er zou een DVD uit moeten komen. We hebben erg veel live-beelden. Er is in de loop van de jaren veel opgenomen. We willen daar een speciale DVD van maken die de eerste 25 jaar beslaat. We willen niet een show opnemen en de dan op DVD zetten. Het gaat meer om de historie en onze hele loopbaan. Hoe we ons als Krisiun hebben ontwikkeld. Misschien dat we er wel een paar nummers opzetten van een grote show of festival. Maar het draait er vooral om dat we de geschiedenis van Krisiun laten zien.
Jullie zitten al jaren in dezelfde routine: album schrijven, opnemen, toeren en dan begint het weer van voren af aan. Verveelt dat nooit?
Om je de waarheid te zeggen niet. Zoals ik al zei: ik houd van dit leven en kan niets anders. Als ik Krisiun niet had, zou ik elke dag naar een ‘gewone’ baan moeten. Dan zou ik dezelfde routine hebben als ieder ander. Maar welk werk je ook doet, overal kom je een zekere mate van routine tegen. Ik houd wel van de routine waar we inzitten. Het reizen en wachten op je vliegtuig is weleens vervelend maar het is het me allemaal waard want uiteindelijk mag ik dat podium weer op! En daar geniet ik enorm van. Al het andere is het me wel waard.
Jullie zijn al jaren met zijn drieën. Nooit de behoefte om bijvoorbeeld een tweede gitarist in dienst te nemen.
Dat hebben we vroeger wel gedaan. Toen onze toenmalige gitarist opstapte en we met zijn drieën achterbleven hebben we het er zeker wel over gehad. Maar we besloten uiteindelijk maar als power-trio verder te gaan. Het werkte gewoon niet met zijn vieren. Motörhead, Venom en Rush zijn ook als power-trio door het leven gegaan.
Is er weleens tijd om iets van de stad te zien waar je speelt?
Soms wel ja. Vooral als je in een club speelt. We moeten dan meestal vroeg aanwezig zijn en kunnen dan nog weleens de stad in. Vooral in Nederland vind ik dat erg leuk om te doen. Wanneer we vooral op festivals spelen is dat helaas wat lastiger om te doen. Ik vind het leuk om de stad te fotograferen waar we zijn. Ik kijk die foto’s dan thuis terug en beleef die momenten opnieuw.
Het valt me op dat jullie als band erg benaderbaar zijn. Ik zag jullie vandaag al over het festivalterrein lopen.
Tuurlijk! We zijn allemaal metalheads, toch? Als je zo’n grote band als Iron Maiden bent dan kan ik me voorstellen dat je niet meer tussen het publiek door kunt lopen. Maar voor ons is dat vrij eenvoudig. Voor ons zit er ook niet veel verschil tussen ons als band en het publiek. We zien er hetzelfde uit en houden allemaal van dezelfde muziek. En ik probeer ook altijd wat cd’s of vinyl te kopen op een festival. Ik geniet daarnaast erg van de sfeer op een festival.
Is er een band waarmee je nog graag eens zou toeren met Krisiun?
Slayer, maar dat zegt waarschijnlijk elke band. Haha. Van de andere kant: iedereen komt dan voor hen en niemand wil het voorprogramma zien. We hebben ook al eens met Black Sabbath gespeeld. Met Slayer ook weleens maar dat was op een festival. Er zijn zoveel bands…
Daarover gesproken, volg je de underground nog steeds en zo ja, welke bands uit Brazilië zijn tegenwoordig de moeite waard?
Zeker volg ik de underground! Exterminate, Rebellion (een nog vrij onbekende band), Claustrophobia en Torture Squad zijn zeker de moeite waard. Het zijn allemaal goede bands!
Oké, dat was mijn laatste vraag. Nog laatste woorden namens Krisiun?
Heel erg bedankt voor dit interview en de support! Het regent dat het giet en jij staat mij hier te interviewen. Dat betekent veel voor ons. Veel mensen zitten thuis achter een laptop muziek te luisteren en jij bent een van de vele mensen die naar dit festival komen en een interview met ons doet. Ik bewonder dat enorm. Hoe meer mensen er zijn zoals jij, die de metalscene op deze manier promoten, hoe sterker wij worden. Enorm bedankt voor je tijd!
Links: