De buurman vermoordt de veerman

Toen bekend geraakte dat er een interview met Izegrim ging plaatsvinden, werd onze redactie benaderd door heel wat officiële instanties. Of we hen een paar extra vragen wilden stellen over de moord op een zekere Charon, gepleegd in het dodenrijk, ter hoogte van de Styx-rivier. Gitarist Jeroen Wechgelaer schrok duidelijk toen we hem plots via skype aan een waar kruisverhoor onderwierpen. Tja, als je je vijfde album The Ferryman’s End noemt, ben je nu eenmaal hoofdverdachte.

Het begon met de federale recherche. Die onderzoeken een moord op een hoogbejaarde veerman en vroegen ons om jou te vragen wat jij daarvan weet. Iets op te biechten?

(Lacht) Nee, totaal niet. Ik weet niet waar je het over hebt.

Dat is enigszins verwonderlijk, want de onderzoekers zouden een opname hebben, waarop gedetailleerd beschreven staat dat de man een dolk in het oog krijgt. En op die opname staat jullie bandnaam.

(Lacht verder tijdens de vraag) Naaa, ik denk niet dat ik dat op die opname hoor. Ofwel heb ik dat verkeerd gehoord.

Ik meen toch ook wat over een “dagger in the eye” te verstaan in het laatste nummer. Moet Marloes wat duidelijker spreken volgende keer dan?

Mwahahaha, ja. Of zullen we anders de teksten meeleveren de volgende keer, zodat die rechercheurs er wat van begrijpen. Als ik heel eerlijk ben ken ik de teksten ook niet helemaal uit m’n hoofd. Laatste nummer zei je? Nu je het zegt, ja, het klopt. Ik ben heel slecht in teksten, laat staan dat ik al onze titels weet.

Oei! Is het live al eens gebeurd dat jullie naar de setlist kijken en allemaal een ander nummer beginnen spelen?

Dat is nog nooit gebeurd, maar wel af en toe ’s van: “oh shit, hoe begon die ook alweer?” Ach, dat gebeurt bij de beste bands en we komen er altijd wel uit. Ik hou me heus wel bezig met de teksten, maar niet dusdanig dat ik tot op de letter weet wat er gezongen wordt. Dat is Marloes d’r terrein.

Goed. Nu, daar stopte het niet bij (Jeroen schiet nog ’s in de lach intussen) want even later belde de veerliedenvakbond. Die wilden graag klacht neerleggen tegen jullie.

Dat we hun imago zouden beschadigen of zo? Eén van hen staat in ieder geval wel heel mooi op de hoes, dus op die manier zijn ze wel vertegenwoordigd. Van die hoes hebben we een enorme backdrop… Ja die klacht kunnen we snel weerleggen lijkt me.

Die is weggeveegd. Net toen ik dacht dat het onderhand wel gedaan zou zijn met misnoegde instanties …

(Lachend) Nee hé…

…hing het Ministerie van Wegen en Verkeer aan de lijn. Als oplossing voor de enorme files aan de Styx-rivier, stelden ze voor dat jullie daar maar een tunnel moesten gaan graven. Is dat iets waaraan jullie willen meewerken?

Zo’n sneltunnel of zo? (Lachend) Dat zou me het werkje wel zijn. Goh, jeetje, je hebt je wel flink ingeleefd in de teksten. Op een totaal andere manier dan wij er ooit hadden bij stilgestaan. Ik vind het prima dat ze zo tot de verbeelding spreken. Een tunnel bouwen, uiteindelijk zijn wij Nederlanders daar best wel goed in natuurlijk, we hebben er één onder de Westerschelde en met water omzeilen hebben wij redelijk wat ervaring dacht ik zo. We kunnen meehelpen!

Ten slotte (nu kunnen we zelf onze lach niet houden) zijn we ook nog benaderd…

(Onderbreek) Dat meen je niet!

…door enkele vrijwilligers van vluchtelingenhulp. Zij melden heel veel dolende zielen, die in zelfgemaakt bootjes aanspoelen aan de kust. Of jullie geen plaats kunnen aanbieden om die op te vangen?

(Hartelijk lachend) Alleen als daar hele mooie foto’s van zijn. Heel mooie vrouwen vraag je? Ja, die zijn altijd welkom, zeker als ze een vriendin meebrengen.

Eigenlijk snap ik wel waarom ze ons zo massaal opbelden. Want blijkbaar zit ik hier tegen een BN’r te praten, sinds jullie zoveel media-aandacht kregen omdat jullie op 70 000 Tons Of Metal speelden.

Ja, vooral in Nederland. België en Duitsland ook een beetje. Daarvoor moeten we dus naar fucking Amerika varen op een boot, belachelijk eigenlijk.

Heeft jullie verblijf op dat cruiseschip invloed gehad op het concept met die veerman? Jullie waren op een boot, de veerman heeft een boot, daar zit een link.

Dat is een hele goeie link, maar zo’n 70 000 Tons of Metal heeft echt nul komma niks meer met een boot te maken. Dat kreng is veertien verdiepingen hoog. Je waant je eerder in een drijvende stad. Als je naar buiten loopt zie je water, dat is de enige keer dat ik de indruk had op een boot te zijn. Het contrast met dat kereltje dat je op dat vlotje ziet staan op onze hoes kan niet groter. De inspiratie is ook niet op de cruise ontstaan.

Heeft het dan iets te maken met het gelijknamige sculptuur dat in Ierland staat?

Dat is één van de inspiratiebronnen geweest voor de titel. Ik spreek nu heel even voor Marloes hoor, maar ik weet dat zij heel graag over thema’s wil schrijven die dicht bij haar liggen. Om die met zoveel overgave en intensiteit te zingen of brullen, moet je daar echt iets mee hebben. Het zou knullig zijn moest je snel wat van Wikipedia plukken, daar vragen over krijgen en geen antwoord kunnen geven. Het vorige album schreef ze over hoe ze zich ontzettend verbaasde dat pakweg je vriendelijke buurman plotseling compleet kan doordraaien. Nu kruipt Marloes in de gedachten van die buurman en schrijft ze de lyrics vanuit zijn perspectief. Wat zou er gebeuren als ik wraakgevoelens en geen remming voor agressie zou hebben? Hoe slecht kan een mens überhaupt worden? Kan ík ook zo slecht worden? Dat fascineert haar en dus heeft ze er opnieuw een cd met een rode draad van gemaakt. De laatste daad van ons fictieve karakter is het doden van die ferryman, zodat niemand nog de rivier over kan naar het hiernamaals. Een laatste daad tegen de hele mensheid. Pas toen zijn we via Google op dat beeld gestoten. Die titel paste zo goed bij dat concept, dat we niet meer verder hoefden te zoeken.

Het artwork is een echt schilderij, betekent dat dat er kunstliefhebbers in de band zitten?

Absoluut, ik kende Eliran (Kantor, nvdr.) al van wat hij gedaan heeft voor Soulfly, Hatebreed en onze labelmates Satan. Toen onze platenbaas onze nieuwe muziek hoorde, had die meteen iets van “hier moet een unieke hoes bij.” Zij stelden voor om Eliran het concept uit te leggen en hem eens een schets te laten maken van hoe hij dat verhaal zou interpreteren. Zo gezegd zo gedaan. Vanaf de eerste schets was het duidelijk dat Eliran ons idee perfect begreep, dus lieten we hem dat omzetten in een schilderij. Voor ons mocht het géén bloody en gory hoes zijn, maar het moest iets duister en macaber uitstralen. Nou goed, dat heeft ‘ie superieur gedaan (trots lachje). Ik vind ‘m pakkender dan de meeste deathmetalhoezen die ik de laatste tijd heb gezien. Elk druppeltje verf dat erop zit is voor ons gemaakt, dat maakt het heel bijzonder.

En andere schilderkunst zoals pakweg Rubens, Mondriaan enzo, kunnen jullie dat pruimen?

Ik ben heel slecht met namen, maar nu ben ik echt – heel toevallig – drie dagen geleden nog in het Rijksmuseum van Amsterdam geweest. Vraag me echter niet naar namen van oude kunstenaars. Escher, daar kan ik wel van genieten. In een museum rondlopen en me vergapen en verbazen aan sommige schilderijen, daar hou ik het bij.

De nieuwe nummers zijn een stuk complexlozer en hebben daardoor een old school Izegrim-vibe. Een statement dat jullie vroeger een thrashband waren of zit dat gewoon in jullie bloed?

Zoiets gaat totaal onbewust. Je gaat weer bij elkaar zitten om een nieuw album te schrijven en vandaar af aan gaat het gewoon geleidelijk die richting uit. Als een nummer van vier of vijf riffjes langs alle kanten klopte, hebben we elkaar dit keer afgeremd en gezegd: “Dit nummer is nu af.” Dan leggen we dat een paar maanden in de week, zoals wij dat zeggen, we nemen het op in onze oefenruimte, we luisteren er nog een paar maanden naar en als het dan nog steeds goed bevalt, laten we hem zo. Dat is de insteek geweest qua composities en songstructuur. We hebben het allemaal wat simpeler gehouden. Die vibe waar je het over hebt voelden we ook zelf weer terugkomen. Misschien wilden we ons op vorige albums nog te veel bewijzen van “kijk eens wat we allemaal kunnen.” Die tijd is nu voorbij. We hoeven ons niet meer te bewijzen.

Ervaring?

Jahaa, we zijn toch alweer twee en een half jaar verder, hebben intussen heel veel live gespeeld en dan merk je dat sommige nummers beter aanslaan dan andere. Ook voor jezelf op het podium. Sommige nummer zijn fijner om te spelen dan andere. Voor de hits of het geld doen we het niet. Na x-aantal jaren spelen kom je daar op een nog betere manier achter en heb je bij het schrijven een iets andere insteek. De nummers blijven beter hangen.

Dat ging ik net zeggen, de nummers zijn herkenbaarder. Was dat bij de vorige songs een gemis voor jullie?

Precies, er zitten meer herkenningspunten in de nummers en die maken het memorabeler. Niet dat we zoiets hadden van “nu gaan we betere hooks schrijven en wat meer melodietjes d’r in, want het moet allemaal wat herkenbaarder.” Nee, dat groeit gewoon. Hoe dat groeit? Geen idee. Ervaring, ouder worden, onszelf niet meer ostentatief willen bewijzen, onszelf daardoor meer op ons gemak voelen…zeg het maar.

Jullie brengen de cd uit op Pasen. Gaan jullie iets speciaals doen met eieren?

(Lacht) Misschien nemen we wel rotte eieren mee. Kunnen ze die naar ons gooien als een nummer te slecht is of als we te kort spelen. Nee, het is op het Tattoofest en dat wordt sowieso een geniaal festival. Ken je de Hedon? Mooie zaal. Gaan we wat speciaals doen… het zal de eerste keer zijn dat onze backdrop van vijf op vijf meter gaat uithangen. We hebben iemand ingehuurd voor het licht, dus dat wordt mooi, maar in grote lijnen wordt het een normale Izegrim-show. Maar keihard feesten! Dat is zeker!

Zag ik dat jullie een Izegrim-glas hebben laten maken?

Dat is iemand die wel meer van die glazen maakt. Ik geloof dat ‘ie er ook al één maakte voor The Monolith Deathcult en Sinister. Het is niet dat we die in de handel hebben.

Dus er komt binnenkort geen Izegrim-servies op de markt dan?

Mwa, wie weet. Hoe heet dat daar, Swarovski-kristallen glazen? Kan! Al denk ik eerder dat het wat zou worden dat je bij de Blokker of de Hema kan kopen (lacht).

Mag ik nu nog één ding vragen? De camera staat open bij jou en ik zag je een paar keer nippen van een biertje. Welk merk?

(Wuift en lacht) Godverdomme, je kan gewoon meekijken! Had ik niet eens door. Het is een Brand IPA, die stond in de aanbieding bij Albert Heijn (lacht).

Links:

• Izegrim
• Izegrim Facebook
• Listenable Records

”Afmaken, meteen!!”

Dames en heren, we zijn allemaal gek. Het is maar dat u het weet. Kom er gezellig bij, er is catering en voor de beukende deaththrash zorgt Izegrim uit Gelderland. Over hun laatste plaat, de vierde in hun discografie, gaat het vandaag. Congress Of The Insane is een knaller geworden, rechttoe rechtaan en rechtdoor. Gitarist Jeroen en frontvrouw Marloes praten dan weer rechtuit over riffs, sound, Suzuki’s en repulsieve mutaties tussen mens en varken. Tussen de lijnen lees je misschien zelfs een aanwijzing die een live-dvd doet vermoeden.

In het interview met Up Magazine las ik dat jullie oudere opnameapparatuur hebben gebruikt. Nochtans vind ik deze plaat net moderner en zwaarder klinken. Ligt dat dan aan wat je nadien met die opnames doet?

Jeroen: Zo zo, jullie halen de informatie tegenwoordig bij de collega’s (lacht)? Iets in die strekking heb ik inderdaad gezegd. Voornamelijk oudere gitaarversterkers eigenlijk. We hadden een schipvracht aan eigen en geleende versterkers meegenomen naar de studio. Na uren proberen, tweaken en klooien kon Jörg (Soundlodge Studio) het niet meer aanzien en kwam met een van de eerste versies van de Peavey 5150. Dat was meteen raak. Vol, diep, laag en supergedefinieerd: precies wat we zochten en wat de nieuwe nummers nodig hadden. Na de opnames is er niet eens zo veel gesleuteld aan het geluid. Een beetje equalizen en dat was het eigenlijk wel. De basistracks bestaan uit vier gitaarpartijen, that’s it. Live kan je dat zeer goed benaderen.

Zijn jullie een band die veel tijd in gitaarsound steekt?

Jeroen: Dat blijft toch de basis van de overall sound die je neerzet. Ik ben nogal gecharmeerd van de Entombed, Asphyx-sound, dat lompe en zompige HM-2 geluid. Bart (andere gitarist) is meer van de Cannibal Corpse, Aborted-sound. Het Zweedse HM-2 geluid is natuurlijk übervet, maar in de wat snellere passages zou dat er een grote ondefinieerbare brei van maken. Niet bruikbaar dus. Volgens mij is iedere gitarist constant op zoek naar het perfecte geluid. Ik durf echter te beweren dat we met dit album verdomd dicht bij ons ultieme geluid zijn gekomen. Een perfecte mix tussen het lompe en viezige, maar ook gedefinieerd en duidelijk. Marloes heeft nu ook een distortion-randje op haar bas, dat zorgt voor de nodige extra bruutheid.

Jullie zijn opnieuw naar de Soundlodge gegaan. Wat maakt dat jullie het daar zo naar de zin hebben?

Jeroen: Voor mij is het absoluut geen kwestie van alléén “het naar je zin hebben”. Uiteindelijk zit je in een studio met een bepaald doel voor ogen en dat moet je binnen een afgesproken tijdslimiet maar zien te halen. Als dat dan verdomd goed gewerkt heeft bij het vorige album, waarom dan het risico lopen om een andere studio te kiezen? Jörg weet als geen ander hoe we werken, wat voor een geluid we willen en er is simpelweg een bepaalde klik. De omstandigheden zijn er perfect, het is niet al te ver van onze woonplaats, we kunnen overnachten in het aangrenzende appartement en bovendien is Jörg een überrelaxte gast om mee te werken.

De guestvocals op Manifest Of Megalomaniac zijn van Sabina Classen. Was ze toevallig op de thee tijdens de opnames of hoe is zij op het album beland?

Marloes: We deelden al diverse podia met Holy Moses, dus we kenden Sabina enigszins. Niet in zoverre dat we bij elkaar over de vloer komen op verjaardagen, laat staan thee drinken. Sowieso… thee?! Eigenlijk was het hele gebeuren met één mailtje in gang gezet. Normaliter is ze niet zo voor gastbijdrages, maar voor ons wilde ze graag een uitzondering maken. Ik legde haar een nummer uit de pre-productie voor en daar volgde een zeer positief antwoord op. Nadien ben ik – nadat we alles hadden uitwerkt – naar de studio van Holy Moses in Frankfurt gegaan. Daar hebben we, onder leiding van hun bassist (eigenaar van de studio), de vocalen van Sabina opgenomen. Erg leuke dag, toffe gasten, veel gelachen! De vocalen van Sabina hebben we in de Soundlodge met mijn zang samengevoegd en ziedaar: een duet!

De vorige plaat was zeer melodieus, deze is meer riffgeoriënteerd. Was er zoiets als een plan?

Jeroen: Na Code of Consequences hebben we ontzettend veel optredens en een Europese tour gedaan. Als je je nummers veel live speelt, krijg je met bepaalde nummers meer binding dan met de andere. Tijdens optredens blijkt onze voorkeur uit te gaan naar de wat hardere nummers. De interactie met het publiek is dan nét even intenser. Daarom wisten we vrij snel dat onze opvolger een stuk heftiger moest zijn. Immers, we spelen deze muziek in eerste instantie omdat we het zélf gaaf vinden. Dat we nadien overwegend superreacties krijgen, is natuurlijk wel heel erg gaaf!

Ik heb me wel eens laten vertellen dat dat soort catchy riffs net erg moeilijk te bedenken is. Hoe hebben jullie dat ervaren?

Jeroen: Och, valt mee hoor, Bart schrijft de meeste riffs (lacht)! Soms heb je een writersblock, soms vliegen de riffs uit je mouw. Meteen na Code Of Consequences zijn Bart en ik in alle rust aan nieuw materiaal begonnen. De druk werd wel wat hoger toen bleek dat ons contract met Listenable werd verlengd en we onszelf een bepaalde deadline oplegden. Vanaf dat moment zijn we met z’n vieren vol aan de bak gegaan. Bart is de technischere gitarist van ons beiden. Ik stap al ‘ns op de rem en lever de wat simpelere en tragere deathpassages aan. Dat is niet zozeer een formule, eerder een manier om de uiteenlopende smaken van Bart en mij toch tot een coherent en afwisselend geheel te smeden. Een werkwijze die we al jaren hanteren. Voor dit album hebben we die verschillen wat meer benadrukt. Daar waar het lomp moest zijn, is het nu ook écht lomp. Daar waar het thrashy moet zijn, stampt het lekker door. Zo’n catchy riff creëer je overigens niet alleen op gitaar. Ivo, onze drummer, is meesterlijk als het aankomt op een bepaalde sfeer/gevoel onder een gitaarriff neer te zetten.

Er is een concept dat gaat over de boosaardige kantjes van mensen, waarvan je het nooit zou verwachten en hoe de wereld in een “congres der gekken” lijkt te veranderen. Zijn we echt allemaal gek geworden?

Marloes: Als ik het dagelijkse nieuws erop na sla, zeg ik ja! Ik kan geen krant meer openslaan of een nieuwszender aanzetten en er is wel weer iets onvoorstelbaars gebeurd. High school shootings in de US, het Alphen aan de Rijn-verhaal, achterlijke taferelen op kinderdagverblijven, dat gevalletje Breivik, een op hol geslagen Suzuki Swift op Koniginnedag… In al die diverse gevallen zijn het schijnbaar normaal ogende personen, die zich fatsoenlijk gedragen, die dan toch doordraaien. Dat fascineert mij enorm. Hoe kan het dat die individuen tot dat soort acties overgaan? Als je bedenkt dat dat de orde van de dag blijkt te zijn, dan lijkt het er inderdaad verdomd sterk op dat we binnenkort een globaal “Congress of the Insane” kunnen organiseren. Kom je ook langs?

Graag, maar iemand heeft m’n Suzuki Swift in de prak geleden enkele jaren terug. Jullie hebben wel de traditie van de allitererende albumtitels gebroken. Te laat gemerkt?

Jeroen: Ha, klopt. Om eerlijk te zijn: ik wilde eigenlijk Manifest of a Megalomaniac als cd-titel, maar op de één of andere manier stond me dat toch wat tegen. Congress of the Insane kwam ineens bij me op. Het bekt lekker, past 100% bij het hele thema en het is ook nog eens goed te onthouden. We merken in alle interviews die we nu doen, dat iedereen die titel anders interpreteert. Veelal krijgen we politiek gerichte vragen. Iets waar deze cd overigens helemaal niets mee te maken heeft.

Op de cover zien we een clown, maar wat me nog meer intrigeert is het wezen dat die onder de arm heeft. Het lijkt op een kruising tussen een mens en een varken. Wat voor iets is dat?

Marloes: ik zou ook niet echt blij worden als ik zoiets op de wereld zou moeten zetten (lacht)! Afmaken, meteen!! Ik denk dat het te maken heeft met de zieke geest van de Argentijnse ontwerper die onze hoes heeft gemaakt. Waarschijnlijk zit daar een bepaald stofje in het water en vinden ze dat soort schepsels daar redelijk normaal.

Nog in dat artwork zien we een pretpark. Als Izegrim naar een pretpark gaat, hoe verloopt dat gewoonlijk?

Jeroen: (lacht) Ik haat pretparken. Echt, zonde van mijn tijd en het bier is schrikbarend duur, mij niet gezien.
Marloes: Mietje! Ik ben laatst nog samen met Bart naar De Efteling geweest. Niet voor het sprookjesbos, maar voor alle achtbanen, echt geweldig. Ja, daar vermaak ik me wel!

Van een nummer van de vorige plaat maakten jullie een erg mooie videoclip. Zitten jullie met plannen om dat opnieuw te doen?

Jeroen: Dank je! Nee, op dit moment lopen we niet rond met een idee voor een themavideoclip. We hebben na onze release wel drie uitverkochte shows op rij gehad en die hebben we alle drie met meerdere camera’s gefilmd. Samen met de sound die we via de mengtafel opnamen gaan we daar nog wel wat mee doen binnen nu en een paar maanden. Wellicht gaan we ook opnames maken op de Eindhoven Metal Meeting. Tot nu toe hebben we nog steeds geen goede liveclip online gezet, dus daar wordt aan gewerkt!

In cliché-interviews zou je nu slotwoordje moeten richten aan de lezer. Laten we dat origineler doen: zou je het zien zitten om tijdens de Eindhoven Metal Meeting een bepaald gebaar of move te doen, waarvan alleen de mensen die dit gelezen hebben weten dat je het speciaal voor hen doet?

Marloes: Oh Jezus, dat meen je niet! Deze vraag heeft wel een erg hoog 3FM-gehalte zeg. Ik doe wel een zwart shirt aan met een logo van een bepaalde band, oké? Als jullie lezers dan hun gebalde vuist in de lucht steken, weet ik voldoende.
Jeroen: Weet je, laten we het eens omdraaien. Ik lees altijd met veel plezier het forum hier. Een bron van inspiratie voor obscure bands en amusante, ongezouten kritiek. Ik heb echter het idee dat sommige posters nogal in de anonimiteit leven. Als iedereen nou vóór onze gig tijdens de Eindhoven Metal Meeting onze nieuwe cd koopt en die laat zien tijdens onze gig. Hebben we tenminste ook wat gezichten bij uitspraken op het ZM-board en kunnen we daarna gezellig een biertje drinken aan de bar.

Links:

• Izegrim
• Izegrim Facebook
• Listenable Records

Interview met Izegrim

Wie ze nu nog niet kent mag stilaan een paar rake kletsen op zijn blote billen krijgen. Zelfs Listenable Records was helemaal te vinden voor hun nieuwste plaat Code of Consequence. De hoogste tijd voor een interview met Marloes en Jeroen.

Hallo Izegrim. Mag ik jullie even lenen?

Jeroen: Ja hoor, de laatste tijd zijn we flink aan het hoereren met de pers, dus ik wil je met alle plezier te woord staan. Kom maar op met die vragen!

Bedankt! We hadden erg graag wat vragen gesteld over jullie nieuwste boorling, Code of Consequences. Eerst en vooral: proficiat met jullie deal bij Listenable Records.
Is dit de bevestiging van jullie internationale niveau?

Jeroen: Dank je wel! Tja, het internationale niveau waar jij naar refereert, zullen we eerst nog moeten bewijzen vind ik persoonlijk. We hebben natuurlijk wel een fiks aantal buitenlandse gigs op onze CV staan, waar we vanzelfsprekend trots op zijn. In deze tijd getekend worden, door een toch wel vooraanstaand label, is voor mij een bevestiging dat we de afgelopen jaren prima bezig zijn geweest. Dat we met het tekenen van het contract per definitie op internationaal niveau opereren; nee.. nog niet althans. Dat we hiermee een mooie springplank hebben voor een zonnige toekomst en veel meer (nieuwe) fans kunnen bereiken; absoluut.

Marloes: Na het vertrek van Joep en Kristien medio 2008 zijn er wel een aantal zaken ‘aangepakt’ binnen de band, voor ons een keerpunt in de lange geschiedenis van Izegrim. We kijken absoluut niet negatief naar het verleden, maar feit is wel dat het ons duidelijk was dat we de band naar een hoger plan wilden tillen. Iets waar we hard voor moesten werken. Dat hebben we de afgelopen jaren gedaan met als uiteindelijk resultaat een mooie deal bij een prestigieus label.

De deur naar verre oorden gaat misschien wel volledig open nu.

Jeroen: Op dit moment draait de promotiemachine overuren en houden we ons dagelijks bezig met het geven van interviews en stromen de (overwegend lovende) reviews vanuit heel Europa binnen. Met hulp van ons bookings-agency TMR-Music-Promotions zijn we deze reacties aan het omzetten in daadwerkelijke optredens over heel Europa. Indien straks onze agenda vol staat met exotische plekken waar we onze kunsten mogen vertonen, dan mag je mij deze vraag nog wel een keer stellen.

Ik zou Azië even links laten liggen. Nu, de titel van het album, hoe moeten we die interpreteren? Zitten we bij deze nog steeds in de oorzaak en gevolg cyclus of gaat het nu resoluut een bepaalde kant op met onomkeerbare implicaties?

Marloes: Daar waar Joep in het verleden verantwoordelijk was voor de teksten, en daarmee ook de concepten van de vorige cd’s, hebben we nu gekozen voor een wat sobere vorm van teksten. Teksten waren tot de vorige full-length een doel opzich, nu hebben deze meer de rol van toevoeging op de muziek. Wil overigens niet zeggen dat het een totaal ondergeschoven kindje is geworden. We hebben met opzet het maatschappij-kritische wat afgevlakt in de teksten. Het hoeft wat mij betreft ook niet zo nodig afspiegeling van ons intellectueel vermogen te zijn of een verdieping in thema’s als andere culturen dan wel oorlogen en de geschiedenis.
Dit laten we graag aan anderen over.
Waar we ons wel aan geconformeerd hebben, is het gebruik van alliteraties in de titels onze cd’s (Guidelines for Genocide, Tribute to Totalitarianism, Code of Consequences). Never break a good tradition en bovendien bekt het wel lekker.

Goed, terug naar je vraag. Geen concept-album deze keer, wel een rode draad; hoe ouder we worden, te meer keuzes en beslissingen die we hebben we gemaakt, des te meer consequenties ondergaan we. Thema wat in de meeste nummers terug komt is hoe men op verschillende manieren zijn of haar persoonlijke doelen kan verwezenlijken. Dit varieert van het oprichten van een geheim genootschap tot het doden van je geliefde.

Victim of Honor is zowat het summum van jullie nieuwe album vind ik persoonlijk. Kun je ons iets meer vertellen over dit nummer?

Jeroen: Meteen toen dit nummer klaar was, wisten we dat dit het openingsnummer van de cd moest worden. Voordat we de studio zijn ingegaan hebben we zelf een pre-productie opgenomen van alle nummers, onder andere om te kijken of er nog geschoven moest worden in de volgorde van de totale cd. Het nummer grijpt je meteen bij de ballen met de solo van Bart en het gehele nummer stampt lekker door. Een prima manier om de aandacht te vestigen als je de cd voor de eerste keer aanzet.

De uiteindelijke opnames van Code of Consequences vonden plaats in de Soundlodge Studios. Wat is de meerwaarde geweest, concreet, van naar deze studio te trekken. Voor de mensen die niet vertrouwd zijn met het opnameproces is het niet altijd duidelijk. God Dethroned en Sinister namen enkele platen op in de Soundlodge Studio, betekent dat nu dat jullie dezelfde sound aangemeten kregen?

Jeroen: Een studio zal de bands die daar opnemen niet dezelfde sound aanmeten. Er zullen hoogstens tips worden gegeven hoe men iets beter en vetter kan laten klinken, maar Jörk Uken (engineer) heeft niet een standaard-routine om al zijn bands hetzelfde te laten klinken. Ik weet niet hoor, maar er zit nog wel een redelijk verschil tussen God Dethroned, Inhume, Cliteater (ook Soundlodge) of een Izegrim (lacht)!
Voordat we daadwerkelijk zijn gaan opnemen, hebben we eerst een bezoekje gebracht bij de Soundlodge om alle mogelijkheden en onze wensen door te spreken.
En ja, de meerwaarde van de Soundlodge? Enorm relaxte werksfeer, een zeer kundig iemand achter de knoppen, jarenlange ervaring en goede apparatuur. Als basis hebben we (uiteraard) onze eigen apparatuur qua versterkers/gitaren gebruikt. Geen eindeloos gezeur over gitaargeluid, we waren binnen de 15 minuten klaar. “Waarom lopen te miereneuken als het geluid meteen goed is.. we gaan opnemen!”, was zijn devies. Iets waar we ons wel in konden vinden.
Jörg heeft van elk ingespeeld gitaarspoor ook een ‘droog’ signaal opgenomen, welke we later weer ge-reamped hebben, voor een iets breder stereo-beeld.
Zang en bas hebben we overigens volledig thuis opgenomen en met deze tracks zijn we vervolgens teruggegaan naar de Soundlodge om het geheel te mixen en masteren tot het uiteindelijke resultaat wat nu op je bureau ligt. Een prima werkwijze voor zowel Jörg als voor ons.

Dit is jullie derde langspeler, met enkele EP’s ertussen. Hebben jullie het gevoel van een gevestigde waarde te zijn in de Nederlandse metalscene? Jullie zijn onderhand aan levensjaar 15 bezig, een respectabele leeftijd die de meeste metalbands nooit halen!

Jeroen: Waarbij als kanttekening natuurlijk wel gezegd moet worden dat ik het enige originele bandlid ben. Bescheidenheid siert de mens, maar een gevestigde waarde in de metalscene dat zijn we wel. Wij zijn geen onbekende naam in de Nederlandse (en hopelijk binnenkort ook de Europese) markt.
Die 15 jaar klinkt natuurlijk heel erg lang, maar vanaf medio 2008 voelt Izegrim wel als ‘nieuwe’ band aan voor mij, iets waar Marloes het al eerder over had.

Staan jullie soms ook voor het podium in plaats van erop? Of is het leven van een muzikant erg verschillend van een muziekliefhebber?

Jeroen: Om eerlijk te zijn, als we niet optreden probeer ik altijd wel ergens een concertje mee te pikken. Wat mij betreft ben ik in eerste instantie muziekliefhebber, die tevens in een band speelt. De ideale combinatie.

Iets helemaal anders. Het zijn spannende tijden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, althans, voor sommigen. Volgen jullie dat op de voet?

Jeroen: Ik volg het nieuws, daar waar het kan, op de voet. ’s Ochtends lees ik mijn virtuele krantje, bij thuiskomst kijk ik het journaal op tv (iets anders van waarde is er tegenwoordig niet meer op). Ik neem aan dat mijn dagelijkse routine niet veel afwijkt van een weldenkende burger die op de hoogte wil blijven van de laatste ontwikkelingen op dit vlak. Hoewel Khadaffi en kornuiten momenteel wel gedegradeerd zijn tot eendagsvlieg qua nieuwswaarde dankzij de ontwikkelingen in Japan.

Wie zijn jullie eigenlijk in het dagelijks leven? Ben je daar ook een Izegrim-lid, of valt dat volledig weg bij het uitoefenen van een baan of maatschappelijke rol?

Jeroen: Ik heb een reguliere baan (“ik zit in de IT”, hoe toepasselijk, die passage van Ronald Goedemondt), waarbij de factor Izegrim niet aanwezig is. Optreden en werk zijn tot nu toe prima te combineren. Dat ik in een band speel houd ik liever voor mezelf. De standaard opmerkingen die collega’s hebben als je in een band speelt zal iedereen hier wel kennen. Ik heb geen zin om aan collega’s uit te leggen dat we er niet van kunnen leven en wanneer we te horen zijn op 3FM, om de uitnodigingen om te spelen op het bedrijfsfeestje maar helemaal buiten beschouwing te laten.

Jullie komen (althans bij mij) over als een bijzonder sympathieke band met heel joviale leden. Is dat een nadeel wanneer je extreme metal brengt, naar imago en slaagkansen toe?

Marloes: Dank je! Tja, ik (wij) gaan ons niet anders gedragen dan dat we daadwerkelijk zijn. Optreden is voor ons één van de voornaamste redenen van de band, dus als je ons tijdens een gig breed ziet glimlachen, dan klopt dat. Tijd voor een praatje en een drankje hebben we ook altijd wel. Je zult ons bijvoorbeeld ook niet de hele dag of avond backstage zien zitten.
En imago? We kunnen als geflambeerde witte paaseitjes op het podium gaan staan en zo evil mogelijk proberen te doen, maar dit zal jammerlijk mislukken (zoals wel vaker het geval is bij bands die zichzelf uitermate serieus nemen *knipoog*). Dan liever joviaal en sympathiek, dat ligt ons het beste.

Wat ik me trouwens bijna constant afvraag, Marloes, is hoe je dat mooie lange haar onderhoudt. Hoeveel shampoo, haarmaskers en weet ik veel wat gaat daar maandelijks niet door?! Ik kan me trouwens wel inbeelden dat deze weelde extreem veel jaloezie opwekt bij zowel mannen als vrouwen!

Marloes: Bart… Bart… Bart… Ik wil best mijn geheimen verklappen, maar dan moet je mij beloven dat je bij je eerstvolgende interview met een langharig mannelijk bandlid deze vraag ook zult gaan stellen. Dit begint nu echt een ‘female fronted’ tintje te krijgen, een term waarvan ik zelf nogal de (negatieve) kriebels krijg (lacht)!!
Het klopt dat er inderdaad een deel van de gage aan haarverzorging wordt gespendeerd. Denk hierbij aan Guhl shampoo, crèmespoeling van Palmolive en af en toe een hairrepair maskertje. Tuurlijk is het leuk om regelmatig complimenten te krijgen over mijn haar, maar er zijn genoeg mannelijke collega’s waar ik zelfs af en toe jaloers op ben. Zo, ben benieuwd wanneer jouw volgende interview op ZM wordt geplaatst, ik houd je in de gaten!

Ik beloof het plechtig op mijn communiezieltje! De volgende man of vrouw krijgt dezelfde vraag voorgeschoteld. Het blijft natuurlijk wel moeilijk te negeren dat jullie een lady op zang hebben. Zijn jullie het dan ook niet beu dat er telkens vergeleken of gevraagd wordt met en naar Arch Enemy? Ik kan me inbeelden dat jullie het ergerlijk vinden, wat je ook mag vinden van Angela.

Jeroen: Het ergerlijke eraan is dat ik in elk interview een ander antwoord moet verzinnen! Zonder gekheid: vergelijkingen zullen er altijd gemaakt worden in metal, in plaats van een daadwerkelijke beschrijving van de muziek. Die hokjesgeest is ook helemaal niet erg. Ik wil zelf ook wel weten met welke bekende band ik een voor mij nieuwe of onbekende band kan vergelijken.

Marloes: Ik vrees alleen dat de die-hard Arch Enemy fans onze muziek waarschijnlijk iets te ongepolijst kunnen vinden. Ik kom overigens de laatste tijd steeds vaker reviews tegen waarin er in eerste instantie een parallel wordt gelegd met Arch Enemy, om vervolgens in de volgende paragraaf weer tegengesproken te worden. Noem het dan simpelweg niet. Tuurlijk, ik ben een vrouw op zang, maar hoeveel mannelijke collega’s klinken hetzelfde, maar niemand schijnt daar aandacht aan te besteden. Daarbij komt, dat ik mezelf niet precies als Angela vind klinken. Het lijkt alsof, omdat we een vrouw op zang hebben en er niet voldoende referentie-materiaal is (en ongeïnspireerde reviewers), we meteen in de Arch Enemy-hoek worden gedrukt. Ach ja, als we net zoveel cd’s als Arch Enemy gaan verkopen, dan hoor je mij niet klagen!
Gelukkig lezen we steeds vaker vergelijkingen met Kreator, Legion of the Damned en Bolt Thrower terug. Dat maakt weer een hoop goed.

Nog één vraagje: de laatste weken zijn er enkele Nederlandse bands die hun afscheid aangekondigd hebben. Kunnen jullie ons beloven dat dit bij jullie niet zal gebeuren??

Jeroen: Wat denk je zelf nu het zo goed gaat (lacht). Nee, het lijkt me niet, en als één van de andere bandleden ook maar het kleinste signaaltje afgeeft dat hij (of zij) er mee wil stoppen, wee z ’n gebeente!
Ik zie dit als een nieuw begin en ik moet zeggen, tot nu toe ziet alles er zeer rooskleurig uit, daar gaan we niet zomaar mee stoppen.

Ik hou de overlijdensberichten in de gaten! Zo, bedankt voor deze mooie woorden. Wat ga je vandaag nog doen?

Jeroen: verder met werken, vanavond familie-bezoek (hoe metal is dat?!!) en van het weekend weer lekker optreden (Knokke-Heist, België). Wie weet zien we je daar wel?

Knokke-Heist? Het Monaco van België, daar zul je mij niet zien vrees ik. Bedankt voor dit interview!

Marloes: Jij ook Bart! Bedankt voor jullie interesse en dit amusante interview. Wie weet tot snel bij een van onze gigs. Eens kijken of we dan écht zo sympathiek zijn als jij schetst.

Deal!

Links:

• Izegrim MySpace
• Listenable Records
• Recensie: Izegrim – Code of Consequences