Interview met Eversin
Twee jaar terug kreeg het Italiaanse Eversin de volle lading van collega Alfvoet, maar naar mijn smaak deed de Italiaanse band het met haar laatste plaat al een pak beter. Dit keer willen de heren Zware Metalen nogmaals te woord staan met de release van hun laatste album. Ik vuurde even wat vragen af.
Dag heren. Ik kende jullie nog niet, maar je kan wel stellen dat Eversin een ervaring apart is. Hier en daar wat groovy stukken en een pak experimentele muk. Welke naam geven jullie dit kind eigenlijk mee en wat doet jullie publiek ermee? Dus eigenlijk: waar draait het allemaal om bij jullie?
Ignazio: Hey Yves en bedankt voor de vriendelijke woorden en steun. We worden niet graag in een hoekje geduwd op vlak van muzieklabels. Dat boeit ons niet echt. Uiteraard kun je er nog steeds het best de noemer ‘thrash metal’ op plakken, maar zoals je al opgemerkt hebt zitten er een pak andere elementen in onze muziek die we proberen op evenwichtige basis te verwerken opdat het wat herkenbaar wordt. Onze eigen vorm van thrash metal dus. Ik denk dat een band zonder een eigen karakter ook maar een dode band is met geen enkele reden om te bestaan. Vandaag zijn er echt tientallen bands die verstoppertje spelen achter van die ‘odes aan het verleden’, maar ik vind dat enkel maar een goed excuus voor mensen met een lak aan creativiteit. Deze bands spelen altijd hetzelfde, bah! Doorheen de jaren las ik verschillende reviews waarin mensen van ons zeiden dat we een schitterende band waren, anderen probeerden ons dan weer te labelen. Ze voelen zich dan altijd wat comfortabeler als ze er éénmaal een etiket weten op te plakken. Soms spraken ze bij ons van een power thrash metal band en soms zelfs van melodic metal (lacht). Dan weer techno power prog… Wat saai toch… Wij zijn gewoon Eversin, en we spelen Eversin metal…
In elk geval, het is een mengelmoes van vanalles om tot deze sfeer te komen. Hebben jullie dan ook enkele favorieten waar jullie je aan spiegelen, of gaan jullie compleet voor iets nieuw?
Giangabriele: Ah, op die vraag was ik aan het wachten! (lacht) Eigenlijk zijn we allen muzikanten met een andere muzikale achtergrond. Sommigen van ons luisterden en speelden alle verschillende soorten metal al op jeugdige leeftijd; bij anderen was het wat anders dan metal wat op de plank kwam. Dit gaf ons een bredere kijk op onze muziek en we namen dan ook die kans om verschillende stijlen en thema’s in ons project aan te leggen. Als er bij ons iemand op repetitie verschijnt met een idee dan wordt dat steeds door ons drieën beraadslaagd en als iemand even niet in de juiste mood is om nummers te schrijven, dan stoppen we en desnoods herschrijven we alles tot iedereen tevreden is. Op die manier trachten we er een eigen Eversin-stijl van te maken.
Het is me ook opgevallen dat dit niet de eerste naam is voor jullie band, vroeger heette het Fuoco Fatuo. Waarom is daar eigenlijk ooit verandering in gekomen?
Ignazio: Tijdens de zomer van 2008 voelde het aan alsof er wat dingen veranderd waren… We waren andere mensen geworden en bovendien ook een ander type muzikanten. Fuoco Fatuo was een vette band die ook haar muzikale pad wel wist te vinden, maar doorheen de jaren veranderden we in een koude muziekmachine. We deden echt ons best, maar er kwam niets meer van dan koude muziek. Wel, dat was niet wat we zochten. We waren onze roots plots verloren. Dus, toen beslisten we om met de toevoer van keyboardklanken in onze muziek te stoppen… Keyboard is echt niet het juiste instrument voor ons. Divina Distopia, het vorige album, was een groot succes, maar om eerlijk te zijn zou ik er vandaag toch 60% van veranderen. 50% daarvan is te wijten aan dat keyboard, de overige 10% ligt aan de vocals… Ik hou echt van die plaat, maar soms klinkt het echt te koud en experimenteel… Verre van wat we eigenlijk echt willen bereiken met muziek. Toen veranderen was van belang om onszelf een tweede kans te geven, een soort van wedergeboorte…
Dus eigenlijk hebben jullie toch al mooi een carrière van zo’n 12 jaar achter de rug. Wat was er dan fundamenteel anders toen als je het vergelijkt met nu?
Giangabriele: Eerst en vooral, we zijn niet meer dezelfde mensen die we in het verleden waren en dat merk je ook aan de muziek. Wat ik daarmee bedoel is dat we allen opgegroeid zijn en het ons ook niet echt meer aantrekken wat we schrijven. We zijn echt niet geïnteresseerd in het feit of iets ‘muzikaal correct is of niet’. Vroeger waren we ‘bizar’. Als je nu naar Tears On The Face of God luistert, dan merk je dat wij dat gewoon zijn. Daar zit gewoon onze ziel en ons gevoel in. Ten tweede, de line-up is ook wat aangepast. Die toetsen zijn dus achterwege gelaten en ik denk dat dat het beste idee ooit was!
Ik zag dat er wat gastmuzikanten meededen op jullie laatste album. Werkten jullie daar in het verleden al mee samen?
Ignazio: Tony Dolan, ex-Venom en Atomkraft en nu de stem van Mpire of Evil, is een goede vriend van me. Hij is een van nederigste mensen die ik ken en toch één van de meeste belangrijke zangers in de extreme muziekscene. Ik had hem via Facebook gecontacteerd om te vragen of hij wilde figureren op ons album. Nadat hij Nightblaster had gehoord, accepteerde Tony. Het is een eer voor ons om hem mee op de plaat te hebben staan. Een deel van de familie is hij geworden. Simone Mularoni, de gitarist van Empyrios en DGM heeft ons album gemasterd in zijn eigen studio, dus was het ook makkelijk hem erbij te betrekken. Hij is wellicht één van de beste gitaristen van Italië…
Blijven jullie dan eigenlijk up-to-date met de moderne metal scene na al die jaren, en met de genres waar je jezelf dan verwant mee voelt? Ik kan er echt niet aan doen, maar ik hoor lichtjes wat Primordial in de stem van Angelo hier en daar.
Ignazio: Wel, we hebben allemaal een andere achtergrond. Ik hou van thrash metal in elke mogelijke vorm (maar geen fucking thrash-core) en ik luister ook naar metal in het algemeen. Ik ben niet geïnteresseerd in andere vormen van muziek. Angelo en Gianga zijn veel meer openminded dan ik, maar terzelfdertijd houden we ook van dezelfde grote namen zoals Annihilator, Megadeth, Testament en Kreator. We voelen ons nog steeds het meest verwant met thrash metal uit de jaren ’90, dus groovy en heavy. In verband met Primordial… Wel, ik vind het een gave band, maar ik ben zeker dat dat geen bron van inspiratie is voor onze zanger. Als je hem wat zou vragen over zijn grote voorbeelden dan komt hij af met Tom Araya, Mille Petrozza of Hansi Kursch. Onze zanger is wellicht het meest herkenbare punt in onze muziek. Sommige mensen houden er niet van, maar daar zitten we niet mee in. We houden van zijn stem, heerlijk ruig en boosaardig. Hier in Italië zijn er een pak goede zangers, vooral in de power metal scene, maar om eerlijk te zijn, klinken ze allemaal hetzelfde… Wedstrijdje om de hoogste noot te bereiken, maar vergeten dat je metal zingt.
Dus wat hebben jullie nu eigenlijk als doel met Eversin en welk pad legden jullie al af? Zijn er al aanzienlijke optredens in Italië geweest of op internationaal niveau?
Ignazio: Onze grootste ambitie is leven van onze muziek, maar ik denk dat het bij die droom blijven zal… We speelden wel al wat optreden in 2011 en 2012 met Death Angel en Braindamage, en nu plannen we er wat voor 2013. Ik tracht het album tot bij zoveel mogelijk mensen te krijgen.
Wat is dan tot nu de kroon op jullie verleden al?
Ignazio: Spelen met Death Angel en Suicidal Angels was echt geweldig, maar om eerlijk te zijn gebeurt er altijd wel iets spectaculairs als we het repetitiehok induiken.
Giangabriele: Ik vind Tears On The Face of God tot dusver de kroon op onze carrière…
Goed, wat mogen we dan nog van jullie verwachten in de nabije toekomst en welke boodschap willen jullie overbrengen naar België en Nederland? Komen jullie ook eens naar deze kanten?
Ignazio: We hopen dat Tears On The Face of God nog meer uitstekende reviews zal ontvangen en dat we gewoon blijven verkopen! (lacht) We plannen deze zomer wel wat shows in, dus als je een geschikt festivalletje weet in jullie land, laat dan maar weten. We zouden ons vereerd voelen om eens te spelen op wat coole plekken ginds. Een boodschap voor jullie? Eversin kicks ass, dus doe maar mooi met ons mee of het is tegen de jouwe!
Giangabriele: Ciao!!!
Links: