Interview met Divine Ascension
Aan de andere kant van de wereld wordt duidelijk ook powermetal gemaakt die het genre eer aandoet. Divine Ascension is een vrij jonge female fronted band uit Melbourne die op progressieve wijze erg stevig uit de hoek komt op de laatste plaat Liberator. Het doet menig magazine watertanden en plaatst de Australische band meteen in de spotlight. Tijd om dus even wat vragen te stellen rond dit opkomende succes. Toetsenist David stond me te woord.
Dag David, fijn om eens contact met jullie te hebben. Eerst en vooral natuurlijk gefeliciteerd met jullie tweede album Liberator. Ik heb het gevoel dat de naam van dat album een soort van symbolische betekenis meekrijgt voor jullie. Is het juist als ik zeg dat dit album jullie ‘bevrijdt’ van het Australische eiland en het een interessante visitekaartje vormt voor de rest van de wereld?
Dag Yves, dank dat we bij jullie even kunnen verschijnen. Liberator is een plaat die gaat over het verlangen om bevrijd te worden van alle zaken die ons gevangen houden. Die ‘dingen’ kunnen zieke relaties zijn, jobs met een doodlopend straatje of het streven naar een vaste ‘norm’ terwijl je eigenlijk verlangt naar iets anders. In die zin is het zeker waar wat je suggereert. We verlangden reeds geruime tijd om eens te spelen op andere continenten en hoewel Australië heel wat schitterende muziek kent, is het nog wachten tot het metalgenre op een soortgelijk niveau komt te staan zoals in Europa en Japan. We hebben dus zeker ons oog gericht op die bevrijding in de vorm van het touren.
Ik ben in elk geval blij dat ik de plaat ontdekt heb. Is er eigenlijk een groot verschil met jullie vorige album? Ik heb nog niet de kans gehad om dit te beluisteren. Een verandering in concept?
Absoluut. Liberator is zeker een ander beestje als je het vergelijkt met ons debuut As The Truth Appears. Hoewel beide albums erg melodisch en krachtig zijn, is Liberator meer geörienteerd op de gitaren, met minder focus op symfonische grandeur en meer de nadruk op zwaardere riffs, atmosferische soundscapes en pure, rauwe emotie. Hoewel het schrijfproces gelijkaardig verliep bij het maken van de twee albums, kan je Liberator toch meer bekijken als een ‘band’-album, waarbij alle leden meewerkten aan de ontwikkeling en de inhoud van de nummers. Ten tijde van As The Truth Appears waren er ook slechts vier leden in Divine Ascension.
Klopt, nu zijn jullie met zes als ik me niet vergis. Wat me vooral opvalt, is dat jullie laatste plaat echt goed scoort bij het merendeel van de magazines, met erg vaak een score in de 90. Ook bij ons deden jullie het uiteraard goed. Wat is het speciale ingredient, in hun mening dan vooral, binnen jullie muziek? Wat zorgt ervoor dat Liberator anders is dan het doorsnee female fronted album?
Die scores hebben ons inderdaad helemaal omvergeblazen en het is zo’n schitterend gevoel om te weten dat anderen, verspreid over de hele wereld, echt genieten van onze muziek. Iets wat wel vaker terugkwam in reviews was de manier waarop Jennifer bij ons een andere draai aan de zaak weet te geven. Veel female fronted bands berusten op operavocalen, terwijl Jen net op lagere basis een pak kracht kan opbrengen waarmee ze heel wat emotie in de muziek weet te proppen. Het is gewoon schitterend dat Jen geen zangstijlen moet nabootsen binnen ons genre, gewoon zichzelf kan blijven en op die manier verder kan bouwen binnen haar eigen capaciteit.
Het is niet alleen Jen die kracht weet aan te brengen als je het mij vraagt. Ik heb het gevoel dat jullie het concept ‘power’metal wel goed begrepen hebben: verdraaid technische stukjes naast erg catchy zang. Is dit eigenlijk jullie eerste muzikale ervaring, want het lijkt me wel dat er een boel talent zit in deze band.
Wow, erg bedankt! Alle leden van Divine Ascension zijn actief geweest in andere bands. Daarnaast is er wel een heel speciale band als we allemaal samen zijn om te repeteren of nieuw materiaal te schrijven. We hebben dat soort relatie met mekaar waarin we makkelijk verder kunnen werken op bepaalde ideeën en kunnen nadenken over verbeteringen zonder dat er moeilijk over gedaan wordt. Als er problemen in een band zijn dan heeft dat meestal zijn effect op de muziek die gemaakt wordt, dus het is belangrijk binnen Divine Ascension dat het op deze manier verder botert en we de focus blijven leggen op de muziek terwijl we als collectief en als individuen verbeteren in wat we doen. Het is een schitterende ervaring om met vijf andere getalenteerde muzikanten samen te werken die er ook naar streven om beter te worden in de eigen vaardigheden en uitvoering.
Naast het talent in de groep is een deel van die hoge scores uiteraard mee te danken aan de geweldige geluidskwaliteit van Liberator. Wie zijn de helpers met de gouden handen geweest die mee instaan voor dit eindproduct?
We werkten samen met Jens Bogren van Fascination Street Studios in Zweden en samen met zijn team was hij gewoonweg briljant. We waren allemaal gek van zijn werk bij Symphony X, Soilwork en James Le Brie, om er maar een paar te noemen, en we waren in de wolken toe hij het zag zitten om ook met ons samen te werken. Het is wel een rare ervaring om met iemand samen te werken die aan de andere kant van de wereld woont, maar Jens bleeft goed in contact en we wisten een geluid te ontdekken dat de opnames echt tot leven bracht.
Ik merkte ook dat het publiek al behoorlijk enthousiast was. Ik meen gelezen te hebben dat jullie genomineerd zijn voor een wedstrijd deze maand. Wie zijn de andere kandidaten? Dit lijkt me een interessante gelegenheid om wat meer stemmen te sprokkelen.
Ja, klopt. We zaten in heel wat jaarlijsten en opiniepeilingen van 2014 en kwamen daarmee in het rijtje naast verscheidene grote acts met hun release van vorig jaar. Wat een schitterend jaar was het dan ook voor metal in het algemeen. We zitten nu inderdaad in een nieuwe wedstrijd met enkele fantastische bands en het gaat er zeker om spannen. Als de lezers dus een momentje hebben en onze muziek goed vinden, dan kunnen ze altijd hun stem uitbrengen op de Facebook-pagina van Women of Metal (https://www.facebook.com/WomenofMetal). Karl, onze leadgitarist zal zorgen voor gratis knuffels en emotionele steun voor iedereen die op ons stemt! (lacht)
Dan zal hij een eindje moeten vliegen. Nu we toch bezig zijn over jullie publiek; ik dacht dat jullie optredens voorlopig nog beperkt bleven tot Australië. Uiteraard wachten mensen op andere continenten ook op jullie optredens, en uiteraard op de knuffels van Karl. Op welk continent mikken jullie eerst?
Alle shows bleven tot nu inderdaad binnen Australië en we starten in april ook met onze allereerste tour van het jaar in eigen land. We kijken er erg naar uit om weer op de planken te staan met enkele Australische metalbands en uiteraard om de fans Liberator eens live te laten meemaken. We maken er ook wel werk van om op tour te gaan naar Europa, Amerika of Japan op een later tijdstip in 2015. Het zou echt een droom zijn die werkelijkheid werd als we eens in het buitenland konden optreden, dus we zetten alles op alles om dat doel waar te maken. Als je ons kan helpen, gewoon contact opnemen via onze website.
Wel, ik weet niet of jullie genre echt leeft in Australië, maar hier in Europa zijn er landen die er sterk in uitblinken, uiteraard ook Nederland. Misschien kunnen we jullie hier wel eens verwachten, hoewel die vluchten toch verschrikkelijk lang moeten duren, niet? Ik denk echter dat een festival als Metal Female Voices gewoon staat te popelen om jullie eens te laten spelen. Dus hopelijk tot gauw!
Zelfs als die vlucht honderd uur zou duren of we zouden moeten stappen tot daar (lacht), we zouden nog steeds met plezier komen en zelfs vereerd zijn om op een festival als Metal Females Voices te kunnen spelen. Bedankt voor je interesse in onze band en al je vragen, het was een plezier om erop te antwoorden. Met wat geluk hopen we jullie snel te zien!
Links: