Interview met Disquiet
Onlangs bracht Disquiet haar eerste album uit. Op zich niet opmerkelijk, maar aangezien de band al een jaar of tien bestaat roept dat toch vragen op. Daarnaast is Scars Of Undying Grief een meer dan prima debuut geworden. Zware Metalen sprak met drummer Arthur Stam over het debuut, bassisten en een goede solo.
Jullie bestaan al even, maar pas nu het debuut. Dat schreeuwt bijna om uitleg.
Inderdaad. Disquiet is opgericht door mij en Fabian in 2000. De eerste demo Above the Law zag in hetzelfde jaar het levenslicht. Disquiet had toen wel een totaal andere sound dan heden ten dage. Zo was de zang meer rap/zang georiënteerd. In 2002 kwamen Jerry Orie en Alex Veliz in de band en kreeg de band met haar achtergrond naast een zwaardere sound ook meer Zuid-Amerikaanse invloeden in de muziek. Met hen namen wij de tweede demo The Plague op. Met veel optredens was dat een prima periode voor de band. Vanaf 2003 kende Disquiet veel wijzigingen in de line-up. In die periode wilden we, naast de vele optredens die wij deden, eigenlijk toewerken naar een eerste echte plaat. Helaas hebben we in die periode wat verkeerde beslissingen gemaakt, waardoor de zaken behoorlijk uitliepen. Vanaf 2007 zijn wij echt grondig gaan reorganiseren, om te zorgen dat wij echt progressie konden maken. Rond die tijd kwam Harry van Breda (bas, I Chaos) in de band en namen wij onze eerste promo Hate Incarnate op. Je zou kunnen zeggen dat dit het begin markeerde van een nieuw tijdperk voor Disquiet. Vanaf 2009 zijn we gaan werken aan onze eerste echte full-length, die afgelopen maand verscheen.
Zijn de nummers op Scars Of Undying Grief over de gehele looptijd van de band geschreven of zijn ze van recentere datum?
De meeste nummers zijn in de loop van de tijd ontstaan en mee geëvolueerd. Zo stond bijvoorbeeld Killing Silence ook al op onze eerste demo uit 2000. Weliswaar in een iets andere versie, maar kennelijk hadden we toen al een goede basis voor wat we nu nog steeds muzikaal doen. Maar het zijn niet enkel oudjes die op Scars Of Undying Grief de klok slaan. Er staan uiteraard nieuwere nummers op zoals Trenches of Blood en La Camorra.
Zit er een bepaalde samenhang tussen de nummers (een overkoepelend thema) of is het een verzameling nummers die in de loop van de tijd geschreven zijn?
De titel Scars Of Undying Grief slaat op menselijk leed en trauma’s. Dat soort zaken. Het is niet per se een conceptalbum, maar veel nummers hebben wel met dat thema te maken. Daarnaast gaan de teksten over dictaturen en machtsmisbruik. Geen vrolijke thema’s, maar goed het is dan ook metal.
Jullie hebben geen platenmaatschappij. Ondanks dat ziet alles er zeer professioneel uit (artwork, filmpjes, maar vooral de sound). Vertel daar eens iets meer over?
Het is tegenwoordig heel belangrijk dat je dit soort zaken in eigen hand hebt en de juiste mensen om je heen verzameld die je hiermee kunnen helpen. De tijden zijn geweest dat een label op basis van een verrotte demo een zak geld op tafel zette en daarmee allemaal dure mensen inhuurde. Zo is het artwork gedaan door Paul Bartels, een bevriend grafisch ontwerper. Voor de rest proberen we veel zelf te doen (qua vormgeving, filmpjes etc.). Voor de opnames, en dan met name de zang, hebben we ook hulp ingeschakeld. Anthony Kappel heeft hierbij geholpen. De mix en master is gedaan door Tommie Bonajo. Naar onze bescheiden mening is deze man de beste metalproducer van het land. In ieder geval als je van een kraakhelder en loodzwaar geluid houdt. En dat hoort de luisteraar terug bij Disquiet.
In mijn review trek ik de vergelijking met DevilDriver en Machine Head. Zijn dat bronnen van inspiratie?
Wij worden altijd met allerlei bands vergeleken. Natuurlijk hebben we genoeg metal geluisterd om daar iets van mee te krijgen. De meeste muziek wordt geschreven door Fabian en hij is zelf altijd geïnspireerd geweest door goede melodieuze thrash (Testament, Exodus, The Haunted, Arch Enemy). Waar het ons om gaat is dat de muziek pakkend moet zijn. En niet alleen qua bruutheid, maar vooral qua melodie. Het mooiste is het natuurlijk als de muziek de luisteraar raakt. En dat geldt ook voor de solo’s. Wij zijn niet zo van de Slayer-achtige scheursolo’s waar geen touw aan vast te knopen is. Wat dat betreft sluiten wij ons graag aan bij Tony Iommi (Black Sabbath): een goede solo moet je na kunnen fluiten.
Er staan een aantal live-optredens op het programma. Wat kunnen de bezoekers verwachten?
Wij hebben op dit moment iets minder shows staan dan eigenlijk de bedoeling zou zijn. Dat komt door de wisseling op de bas en doordat zanger Sean voor familiezaken in maart in Suriname is. Nu we een nieuwe bassist hebben kunnen we ieder geval vanaf april weer flink gas geven. Deze maand staan er trouwens ook nog twee shows op de rol. Live is het vooral de bedoeling om mensen te laten genieten van de muziek. De sound is voor ons erg belangrijk, dat alles goed te volgen is en mensen de neiging krijgen alles te slopen. Komt dat zien dus!
Even terugkomen op de functie van bassist in Disquiet. Veel bands hebben moeite met het vasthouden van een drummer. Jullie hebben moeite de baspositie continu bezet te houden. Hoe komt dat?
Het is inderdaad vreemd dat het steeds op de bas mis is gegaan. De rest van de band is inmiddels een hecht team; we spelen al bijna tien jaar samen. Voor een nieuwe bassist is het dus steeds weer lastig om daar z’n plek te vinden. Met de nieuwe bassist Koen Romeijn (Detonation, Cardamon, Engorge) zijn we daar ieder geval niet bang voor.
We hadden dit keer een soort luxe-probleem na de audities. Meerdere sterke kandidaten, maar we zijn zelf apetrots dat we Koen aan de line-up hebben mogen toevoegen.
Wat zijn de toekomstplannen van Disquiet? Wat kunnen wij in de toekomst verwachten?
Koen zal binnen no-time ingespeeld zijn zodat wij klaar zijn de podia onveilig te maken. In Nederland zijn er nog zat zalen waar we moeten spelen, genoeg vette voorprogramma’s die we willen doen en ook zijn er vanzelfsprekend ambities om in het buitenland te spelen. Disquiet is nog lang niet klaar. Ondanks dat wij al tien jaar bestaan zijn beginnen we pas net!
Links: