Interview met Dim Mak
Jeet Kune Deathcore
De beste plaat van 2006 was naar mijn mening Knives of Ice van de Amerikaanse band Dim
Mak. Reden genoeg voor een interview met gitarist Shaune Kelley. Hij vertelt over dodelijke
vechtkunst, de furieus groovende deathcore van zijn huidige band én komt met interessante
feiten over zijn vorige band, het illustere Ripping Corpse.
Dim Mak is een vechtsport, gericht op de drukpunten en energiebanen in het menselijk
lichaam. In China zijn deze zogenaamde meridianen al eeuwen bekend. Zo kan een acupuncturist
het lichaam genezen door op bepaalde plekken naalden te steken, waardoor de lichaamsenergie
of chi in balans wordt gebracht. Maar deze eeuwenoude kennis kan ook
gebruikt worden om het
tegenovergestelde doel te bereiken, namelijk het lichaam beschadigen. Shaune legt uit: ‘Door
op bepaalde punten van het lichaam te drukken of te slaan, kan een beoefenaar van Dim Mak de
energiestromen van zijn tegenstander blokkeren. Met als gevolg verlamming, of zelfs de dood.
Dim Mak betekent in het Chinees dan ook zoiets als dodelijke aanraking.’
De betekenis ‘dodelijke aanraking’ was een belangrijke reden om Dim Mak als bandnaam te
kiezen, vertelt Shaune verder. ‘Wij zijn een hardcore metal band, dus we wilden een
krachtige, gewelddadige naam. Daarnaast zijn zowel zanger Scott Ruth als ik erg
geïnteresseerd in vechtkunst oftewel ‘martial arts’. Wij beschouwen onze muziek als ‘martial
music’. Net als bij vechtsport vergt het concentratie en discipline om onze muziek snel en
precies uit te voeren. Het spelen van onze muziek is ook een lichamelijke oefening, waar je
fit voor moet zijn. Ik zweet me in ieder geval rot bij het spelen van die drukke riffs op
mijn gitaar. Daarnaast vergt het ook doorzettingsvermogen om je instrument te leren
beheersen. Ik heb jarenlang geoefend voordat ik mijn huidige snelheid en controle bereikt
had. Al met al zijn de uitstraling van de bandnaam en het gevoel van de muziek perfect met
elkaar in balans.’
Jeet Kune Do
We beoefenen zelf geen vechtsport, maar we lezen er boeken over en kijken veel naar
wedstrijden. Ik vind alle vormen van vechtsport leuk om naar te kijken; boksen, muy thai,
free fighting, enzovoort. Altijd leuk als twee gladiatoren het tegen elkaar opnemen. Maar
het mooist vind ik toch wel de zogenaamde Jeet Kune Do, de vechtstijl die is uitgevonden
door Bruce Lee. Deze stijl staat ook wel bekend als de weg van de onderscheppende vuist,
vandaar de titel van ons tweede album Intercepting Fist. Het gaat er bij Jeet Kune Do
om, dat je de aanval van je tegenstander razendsnel ombuigt in een tegenaanval, en hem
afranselt en neerknuppelt voordat hij weet wat er gebeurd is!’
Dat laatste beeld past perfect bij de muziek van Dim Mak, die te omschrijven is als een
furieuze en intense aanval op je zintuigen. Maar het bijzondere aan Dim Mak is dat de muziek
tegelijkertijd enorm groovy klinkt. ‘Ik heb een soort vuistregel bij het schrijven van
muziek’, legt Shaune uit. ‘Die moet namelijk altijd grooven. Dat heb ik opgepikt van hip hop
acts; als je hoofd niet meeknikt, dan is er iets mis. Ik laat me door niemand vertellen dat
death metal niet mag grooven. Ik schenk veel aandacht aan cadans en ritme als ik een nummer
schrijf, en ik let erg op de lichamelijke reactie die de muziek teweegbrengt. Hoe intens en
razend het nummer ook is, het moet altijd blijven deinen. De riffs moeten vloeien. In de
twintig jaar dat ik muziek schrijf, heb ik dit altijd als leidraad gebruikt.’
Ripping Corpse
Als Shaune het over de afgelopen twintig jaar heeft, dan heeft hij het ook over zijn vorige
band, de cult death metal act Ripping Corpse. In 1991 verscheen hun vermaarde
debuutplaat Dreaming with the Dead. ‘Nu ik de laatste tijd veel online ben, merk ik
pas wat een indruk dat album destijds gemaakt heeft’, aldus Shaune. ‘Op forums en dergelijke
lees ik dat er nog altijd veel waardering voor die plaat is. Ik sta er eerlijk gezegd
versteld van, maar ben er tegelijkertijd natuurlijk erg trots op. We waren op dat moment op
een haast maniakale wijze met onze muziek bezig, heel toegewijd. Ik ben van mening dat die
plaat na al die jaren overeind blijft, omdat wij onze ziel en zaligheid erin hebben gelegd.
Posers die in een bandje spelen om cool over te komen of om bekend te worden, vallen
uiteindelijk altijd door de mand. Dat zijn de bandjes die je jaren later in de
uitverkoopbakken terug vindt, terwijl Dreaming with the Dead haast een cult status
heeft bereikt.’
‘Dreaming with the Dead is een death metal plaat, maar toen we in 1987 met Ripping
Corpse begonnen, speelden wij thrash metal’, vertelt Shaune verder. ‘We hebben de bandnaam
dan ook van het Kreator-nummer Ripping Corpse, dat te vinden is op hun album
Pleasure to Kill. Toen die plaat uitkwam was, waren wij daar echt ondersteboven van.
Op dat moment was het de wreedste plaat ooit! Het gitaargeluid was enorm rauw en de
onderwerpen waar ze over zongen waren ook te gek. We hebben ooit een keer samen met Kreator
mogen optreden. Ik heb bandleider Mille Petrozza toen gevraagd of hij het oke vond, dat wij
onze bandnaam van hen hadden gejat. Hij zei dat hij het prachtig vond!’
Opgeblazen ego’s
De gemiddelde metal fan zal Ripping Corpse vooral kennen als de ex-band van Erik Rutan, die
sindsdien zijn sporen verdiende als bandleider van Hate Eternal, gitarist van
Morbid Angel en producer van diverse bands, waaronder Dim Mak. ‘Ons tweede album
Intercepting Fist hebben we bij Erik opgenomen in zijn Dimensional Sound Studio in
Florida. Hij doet het momenteel heel goed, hij werkt er ook hard voor. Ik zie hem nog
regelmatig. We zijn van jongs af aan al goeie vrienden en dat zal ook altijd zo blijven. Ik
vind het fantastisch wat hij allemaal bereikt heeft. He is conquering the
throne!’
Voor alle jongere metal fans die Dreaming with the Dead destijds gemist hebben, is
er goed nieuws’, aldus Shaune. ‘Relapse Records heeft plannen om Dreaming with the
Dead opnieuw uit te brengen, geremastered en wel. De re-issue zal ook de 3-track promo
bevatten, die we in 1991 gemaakt hebben om een nieuwe platendeal in de wacht
te slepen. Ook
wordt het nummer Exhumation Day toegevoegd, dat destijds verboden werd vanwege de
ziekelijke teksten. Verder wordt de heruitgave voorzien van commentaar en voetnoten bij de
Ripping Corpse-geschiedenis. En dit keer komt het originele logo op de hoes, en niet dat
neplogo dat de platenmaatschappij buiten ons om heeft verzonnen! Al met al iets om naar uit
te kijken dus.’
Shaune had het zojuist even over een nieuwe platendeal voor Ripping Corpse, maar helaas
is het nooit tot een tweede album gekomen. ‘Man, ik word echt ziek als ik er weer aan
terugdenk! We zijn uit elkaar gegaan, toen we nota bene in de studio bezig waren met de
opnames van een tweede album. We hadden van twaalf nummers de muziek al opgenomen. Alleen
Erik moest zijn gitaarpartijen nog opnemen. Hij was op tour met Morbid Angel, toen de rest
van de band bezig was in de studio. Scott had nog geen zang opgenomen, hij wachtte tot de
muziek volledig op band stond. Maar toen Erik terugkwam, kregen we allemaal enorme ruzie.
Inmiddels gaan we weer allemaal goed met elkaar om, maar destijds waren we vijf opgefokte
gasten met opgeblazen ego’s. Daardoor ontstonden allerlei spanningen en knalde de band uit
elkaar. Zodoende zijn we nooit meer verder gegaan met die opnames. Achteraf gezien
doodzonde, natuurlijk.’
‘We hebben later nog wel eens gedacht om die plaat alsnog af te maken, maar dat kwam er niet
van. Inmiddels bestaan de mastertapes waarschijnlijk niet eens meer. Ik heb wel een ruwe
mixdown, bedoeld om thuis naar te luisteren. Die heb ik wel eens laten horen aan anderen, en
ik kreeg daar zeer goeie reacties op. Des te groter is mijn frustratie, als ik terugdenk aan
die gemiste kans. Maar inmiddels hebben we het achter ons gelaten. Ik denk niet dat die
opnames ooit nog afgerond gaan worden.’
Hardcore death metal attack
Een tijdje na het uiteenvallen van Ripping Corpse, kwamen drie van de ex-leden (Shaune,
zanger Scott en drummer Brandon Thomas) weer bij elkaar om te jammen. Erik werd ondertussen
ingelijfd door Morbid Angel. ‘Ik werkte aan riffs, Scott aan lyrics, en samen met Brandon
draaiden we onze nummers in elkaar. Die nummers kregen steeds meer een eigen gezicht. Van de
wilde, psychotische death metal die Ripping Corpse speelde, naar de gestructureerde hardcore
death metal attack van Dim Mak. In het begin hadden we de naam Muzzle bedacht voor
ons project, maar gelukkig kwamen we al snel op de proppen met Dim Mak, een naam die zoals
gezegd veel beter bij ons past.’
‘In 1996 hadden we een aantal nummers klaar en namen we een demo op. Op basis van de demo
scoorde we een deal met het label Dies Irae uit Singapore. Dat label werd onder
andere gerund door de drummer van Impiety. Hij was een grote fan van onze muziek en
zodoende kwam hij met een voorstel. Ik heb niets dan lof voor Dies Irae. Ze zijn echt
liefhebbers van de muziek en hebben ons altijd prima behandeld. Bovendien kwamen ze met meer
geld op de proppen dan sommige grotere labels met wie we ook contact hadden. Het feit dat ze
in Singapore waren gevestigd, maakte ons niets uit. In 1999 verscheen onze debuutplaat
Enter the Dragon, in 2002 gevolgd door Intercepting Fist. De naam van Dim Mak
groeide. We deden veel optredens, maakten retegoeie muziek en hadden veel lol.’
Waanzinnige muzikanten
Helaas kreeg Dim Mak al spoedig een grote klap te verwerken; drummer Brandon verliet de band
wegens persoonlijke problemen. ‘Brandon is een enorm inventieve en groovy drummer,
één van de beste drummers die ik ken. Met zijn bijzondere drumstijl was hij dan ook mede
bepalend voor de sound van Dim Mak. Dus toen hij ermee ophield, zagen Scott en ik het even
niet meer zitten, en lag Dim Mak op z’n gat.’
‘Desondanks bleef de creativiteit in mij borrelen. Op een gegevens moment schafte ik een drumcomputer aan en ging weer nummers maken.
En Scott verzon daar vervolgens weer zanglijnen en teksten bij. Zo zaten we daar met z’n
tweetjes aan nummers te schaven in mijn appartement. Het was een rare tijd; we hadden geen
echt bandgevoel, maar wel de drang om Dim Mak in leven te houden. We hielden ons op in de
schaduwen, klaar om weer toe te slaan.’
Gelukkig is alles goed gekomen, want de drummer op het laatste album Knives of Ice
is niemand minder dan John Longstreth (o.a. Angelcorpse, Origin, Skinless). Shaune
vertelt hoe John bij de band is gekomen. ‘Op een gegeven moment hadden Scott, ik en de
drumcomputer genoeg songs gemaakt om een album mee te vullen. We waren altijd al fan van John, en besloten om
hem op de man af te vragen of hij zin had om bij ons te komen drummen. Tot onze verbazing
reageerde was hij heel enthousiast. Met hem hebben we verleden jaar Knives of Ice
opgenomen. Gelukkig heeft John goed naar de groovy stijl van Brandon geluisterd en die
verwerkt in zijn eigen explosieve stijl. Zodoende hoor je nu meer blast beats in onze muziek
dan voorheen, maar is de algehele Dim Mak sound intact gebleven. Kortom, we zijn superblij
met John, het beestmens op de drumkruk!’
‘Ook Scot Hornik, die bas speelt op Knives of Ice, is enorm getalenteerd en virtuoos op zijn instrument. Hij is muziekleraar en professioneel jazz-muzikant, maar is daarnaast ook dol op extreme metal. We hebben
met Scot en John dus een stel waanzinnige muzikanten tot onze beschikking.’
‘Helaas hebben die twee het zo druk met al hun activiteiten, dat het erg moeilijk is om
optredens te plannen. We hebben dan ook al heel lang niet meer live gespeeld. Dat vind ik
natuurlijk erg jammer, maar aan de andere kant heb ik er ook wel vrede mee. Het leukst aan
het spelen in het band vind ik toch het maken van een album. Dus zolang we platen kunnen
maken, ben ik tevreden.’
Underground ninja’s
Het ziet er dan ook niet naar uit dat we naar Europa kunnen komen om daar op te treden. Dat
spijt me erg, want ik weet dat we een kleine, maar zeer toegewijde groep fans in Europa
hebben. Ik loop dan ook met plannen rond om een live DVD van Dim Mak te maken. Als surrogaat
voor live shows; kunnen de fans ons toch in actie zien! Op de MySpace site van Dim Mak is
trouwens een live show te zien van de Intercepting Fist-line up.’
Een live DVD is leuk om te bekijken, maar uiteindelijk gaat het om de muziek. Gelukkig
valt er op dat gebied ook nog wat te verwachten. ‘Er komt in ieder geval nog één Dim Mak
album aan’, vertelt Shaune. ‘Ik ben hard bezig met het schrijven van nieuw materiaal. Ik wil
Knives of Ice overtreffen, verwacht dus intense passie, pijn en razernij! Ik heb tot
nu toe vier nummers af en ik ben erg tevreden over de sfeer en het gevoel van de nieuwe
songs. Krachtige riffs met maximale impact. Het is moeilijk om nu al te zeggen wanneer het
album zal verschijnen. Ergens in 2007 of 2008, specifieker kan ik niet zijn, haha. Het
nieuwe album wordt in ieder geval uitgebracht door Willowtip.’
Hopelijk zal het nieuwe album ook in Europa worden uitgebracht, want Knives of Ice
is nimmer in de Europese winkels terecht gekomen. ‘Ja, dat hoorde ik ook. De plaat zou
uitgebracht worden door Earache, omdat zij een distributiedeal met Willowtip hebben. Maar
dat is om de een of andere reden niet doorgegaan. Het is jammer dat
we daardoor niet
iedereen kunnen bereiken en het gaat ten koste van onze populariteit. Maar ach, wij hebben
zoals gezegd een kleine
schare loyale fans in de underground, en dat vinden we prima zo.
We spelen in Dim Mak uit liefde voor razende en wreedaardige muziek, niet om bekend te worden.
We sluipen door de underground als een ninja, en we zullen in de underground sterven!’
Links: