Interview met Dark Tranquillity
Alweer een icoon die mijn telefoon platbelt. Mikael Stanne, meubelstuk in de Gothenborg galerij, fundament van de Zweedse melodische death metal. Binnenkort komt er een dvd uit, reden genoeg voor een interview. Belletje rinkelt en pen en papier worden genomen.
Dag Mikael, excuseer voor de vertraging, ik zat in een all you can eat wokrestaurant.
Geen probleem, ik ben net zelf naar de tapas bar gegaan. Beetje gelijkaardig geval dus.
Ik ga direct met de deur in huis vallen. Waarom een live dvd? In 2003 was er al Live Damage. Was dat niet voldoende? Zouden jullie niet beter wat nieuw materiaal maken? De vorige releases waren trouwens een heruitgave van de demo’s en zo’n vrij idiote best of.
Dat zijn een hoop vragen in één keer. Om te beginnen, Live Damage, daar zijn we achteraf bekeken niet 100% tevreden mee. Dat was eigenlijk een soort package deal die we kregen met de tour indertijd. Opnames bij elk optreden, ja, dat weiger je niet. Er is een dvd van verschenen, op zich wel cool, maar we wilden nu meer. Het grote verschil is dus dat we nu alles 100% in eigen handen hadden. Financieel konden we het ons ook nooit veroorloven om alles in eigen handen te nemen. We hebben er meteen voor gekozen om het optreden in Italië in de Rolling Stone op te nemen.
Italië? Wel ironisch dat Dark Tranquillity houdt van extraverte Italianen toch?
Ja, op zich wel. Maar op de één of andere manier is het in Italië altijd top. In andere landen gaat het soms goed, soms wat minder. In Italië is het er altijd vlam op.
Hoe komt dat?
Geen idee, het is vrij natuurlijk. Misschien omdat ze de teksten helemaal niet begrijpen.
Ze hebben de mogelijkheid niet om te piekeren over jullie teksten dus.
(lacht) Ja, zoiets.
Dus nu ben je 100% tevreden van de dvd?
Ja, echt. De Finse firma waarmee we samenwerkten hebben subliem werk afgeleverd. De vibe zit er volledig in. Dan is er ook nog een stuk met de alleroudste opnames van Dark Tranquillity, een docu, alle clips, het artwork… Als iemand het nu niet goed vindt, dan is het volledig de schuld van Dark Tranquillity.
Een Finse firma dus? Zweden en Finnen, ai ai ai.
Ach, dat is cliché hoor. Ja, er zijn mensen die elkaar niet kunnen uitstaan. Eigenlijk zijn we rivalen, maar we drijven de competitie gewoon op. Valt best mee hoor. Alleen in moppen komt het echt naar boven.
Welke stereotypes zijn er dan?
Alle Zweden zijn homo’s en alle Finnen zijn suïcidale alcoholici! (lacht)
Ik kan er mij iets bij voorstellen ja. Zeg, wat is dat eigenlijk met die tweede dvd? The Dying Fragments?
Ja, dat is een dvd die we geven aan bezoekers van de première van de nieuwe tour, in het theater in Göthenburg. Vrij beperkte oplage, als extraatje. Een hebbedingetje met nummers die we zelden brengen of waar er zelfs geen opname van bestaat op cd.
Leuk voor de mensen die er niet kunnen bij zijn…
Ja misschien wel, aan de andere kant is het best wel een crappy sound hoor.
Een groot contrast met het Manifesto of Dark Tranquillity album. Waar gaat dat eigenlijk over? Ik vond er persoonlijk niets aan, was dat jullie keuze?
Nee, we hebben die goedgekeurd. De grotere bands op Century Media kregen een best of album. We vonden de nummerkeuze best goed. Wat vind je er niet goed aan?
Het is toch een Dark Tranquillity overkill? Gewoon veel te veel supernummers zonder context.
Ja dat wel, maar als het feit dat er teveel goede nummers opstaan het tegenargument is, dan kan ik er best mee leven. (lacht)
Zolang er kwaliteit is inderdaad. Trouwens, ik las in enkele interviews een tijdje geleden dat jullie soms niet begrijpen waarom zoveel mensen jullie albums kopen. Begrijp je waarom zoveel mensen naar jullie komen kijken?
Tuurlijk wel. Mensen komen omdat ze iets willen ervaren, omdat ze zich herkennen in onze muziek, voor de vibe. Er is de interactie, het is een wederkerig iets natuurlijk. Behalve wanneer je recht in de spotlights kijkt!
Jullie touren behoorlijk veel. Is dat niet vervelend, zo lang van huis zijn? Je hebt waarschijnlijk ook wel kinderen.
Ja, ik heb een dochtertje. Ze begrijpt nu wel waarom haar vader soms lang van huis is. We touren nu ook vooral in periodes van vijf weken in plaats van maanden. Maar inderdaad, mijn dochter missen is het zwaarste. Gelukkig is er de moderne technologie. Video conferences en zo. Dat maakt het wat dragelijker.
Wat doe je dan zoal nog buiten optreden als je op tour bent? Zijn er dingen die je dan beter niet doet?
Niet doen? Nee, je doet best zoveel mogelijk om aan de normaliteit te ontsnappen. Je moet alles doen wat je kan op tour. Ga uit, bezoek dingen, leer mensen kennen, snuif wat cultuur op. Zolang de show maar goed blijft.
Dus naakt optreden kan?
Tuurlijk! Zolang de show maar goed is.
Je hoort dikwijls dat het meest irritante element tijdens de tour de drummer is. Dat die constant klaagt over spierpijnen en dat die het meest zweet en stinkt van allemaal. Klopt dat?
Nee, zeker niet. Ok, hij stinkt, maar wij stinken nog meer. We klagen allemaal ook wel over de warmte en zo, maar dat is om het te relativeren. We zitten in hetzelfde schuitje, dus we begrijpen elkaar.
Ook de roadies?
Ach, roadies, dat woord gebruiken we niet. Dat zijn techs. Stage-tech, guitar-tech, … We houden van ze, vooral als ze ons koud bier brengen on stage. Of wanneer ze vroeg opstaan om de boel in te laden. Maar er zijn ook zoveel vrijwilligers, mensen die we niet kennen en toch de mouwen opstropen voor ons. Hulde.
En de andere groepen die optreden? Heb je daar een band mee? Of hangt het af van het publiek tijdens de tour en het genre van de andere groepen?
Ja, dat speelt allemaal een rol. En het is allemaal onvoorspelbaar. Crossover is leuk, maar er is niet altijd een connectie tussen de fans en de muziek van alle bands. Sommige hardcore bands waar we mee op tour waren brachten volk op de been die ons niet echt lustten. Maar tijdens de tour met Nile en Napalm Death lukte het dan weer formidabel om die connectie te maken, met schitterende reacties achteraf. Zo zie je maar.
Zouden jullie met een band als Evanescence of Slipknot op tournee gaan moest de kans zich voordoen?
Ja, waarom niet? Als er een bepaalde link is, en we kunnen de muziek verdragen, dan gaan we toch gewoon op tournee? We zijn alleen nog nooit in de positie geweest om dergelijke keuzes te maken. We bevinden ons in een ander milieu zeg maar.
Ook de NWOAHM-bands die duidelijk de Göthenborg-sound mixen in hun muziek?
Als het een kopie is vind ik het veel erger hoor. Bands die invloeden gebruiken en het vermengen met iets nieuws, dat is altijd positief. Hey, dat deden wij ook toen we begonnen.
Er zijn natuurlijk ook bands die covers spelen. Welke vind je persoonlijk de beste Dark Tranquillity-cover ooit?
Dat is een makkelijke vraag! Slaughter of the Bluegrass, die band is subliem! Punish my Heaven hebben ze gecoverd, in Bluegrass-stijl dus, met banjo’s en dergelijke. Schitterend gewoon. Ze
zijn trouwens het voorprogramma voor de live-show in Göthenborg binnenkort. Hun eerste live show ooit! Ze hebben ook een At The Gates-cover en ze werken aan een In Flames-cover. Zeker checken!
We zetten zeker een link bij dit interview van deze band. Hebben jullie er ooit aan gedacht om eigen nummers akoestisch te spelen?
Ja, we hebben er al over gesproken, maar het lijkt ons geen goed idee. Een deel van de emoties gaan verloren aan de klank. Het moet een maximaal spectrum blijven van alle emoties en de opoffering is te groot. De expressie gaat teveel verloren.
(Ondertussen begint er op de achtergrond iemand te wenen)
Oh! Dat geluid ken ik!
Ja, de kleine is moe aan het worden.
Ik zal je verder met rust laten. Kun je me nog één iets verklappen, voor de nabije toekomst?
Bedankt! En ja… we kruipen binnenkort in de studio. We hebben al wat nieuw materiaal en ik kan je zeggen: het is intens, echt waar.
Super! Wanneer komt het uit?
Februari volgend jaar.
Fijn! Erg bedankt voor dit interview en een knuffel voor de kleine!
(lacht) Knuffel terug! Bye!
Links: