Daar Savatage frontman Jon Oliva druk was met zijn soloproject en het op het Savatage
front erg rustig is, was de tijd rijp voor Chris Caffery om zijn solodebuut getiteld
Faces te gaan maken. Nu eens niet gestuurd, maar volledig op eigen kracht. Ondanks
dat de man vast zat in een trafficjam rondom New York gaat de telefoon mooi op
tijd en ik vuur mijn eerste vragen op hem af.
Allereerst mijn complimenten voor het album. Ik hoor dat veel mensen het vergelijken met Savatage, terwijl ik het meer een rock/metal album vind. Het verschilt nogal van Savatage en TSO (Trans Siberian Orchestra), er is geen piano of rockopera-achtig element in te bekennen.
Dat ben ik wel met je eens. Het is gek want aan de ene kant zeggen mensen dat
het absoluut niet klinkt als Savatage terwijl andere mensen juist wel zeggen dat
het op Savatage lijkt. Ik heb wel een ding geleerd door dit album te maken. Ik
lees de reviews allemaal wel, maar ik kan ze niet allemaal even serieus nemen,
want dan zou ik een volledig drugsverslaafde worden in twee weken. De een zegt:
ik vind alle songs goed behalve die ene, terwijl de ander weer zegt ik vindt juist
dat ene nummer te gek. Juist dat nummer dat de andere niet mooi vond. Ik ben gewoon
blij dat het album klaar is en ik ben er erg trots op. De fans zijn er in ieder
geval erg blij mee en daar keek ik toch een beetje naar uit of dat zo zou zijn.
Wat je in ieder geval veel leest (en ik was het daar ook wel mee eens) dat je stem wel veel lijkt op Jon Oliva’s stem in the early days.
Ik hoor dat inderdaad veel. Als je zolang naar iemands zingen luistert, dan gebeurt
dat. Als je achtienjaar in London woont pak je een Engels accent op. Omdat ik
zolang met Jon gewerkt heb pak je de manieren op van hoe hij de woorden uitspreekt
en zingt. Daar komt waarschijnlijk een hoop gelijkheid vandaan. Ik vind het wel
een groot compliment want ik vind Jon een van de grootste zangers die er bestaat.
Dus ik kan wel eleven met die vergelijking.
Je hebt net als Jon in de lage regionen die rauwe crunch terwijl je in de hoge regionen juist een stuk cleaner zingt dan Jon.
Ik ben op het moment bezig met het afronden van de “War” cd die volgend jaar moet
uitkomen. In dit nieuwere werk begin ik steeds meer te ontdekken wie ik ben, wat
betreft mijn stem. Ik heb mijn stem veelal als intrument gebruikt op deze CD.
Het is de eerste keer dat ik zoveel lead moest zingen in zo veel verschillende
type nummers. Ik begin nu echt te ontdekken wat mijn echte stem is en waar ik
me gemakkelijk bij voel als ik zing. Het zit ergens precies tussen de rauwe en
de cleane stem in.
Wanneer kunnen we de “WAR” cd ongeveer verwachten.
Het zal ergens rondom het festivalseizoen zijn volgend jaar.
Het zal wel een aardige verandering zijn geweest. Om ineens full-time lead te zingen.
Ik heb ongeveer 15 maanden gezongen voordat ik echt de studio in ging. Maar ik
vind het erg leuk en uitdagend om te doen en wat ik het leukst vind is om te zien
hoe snel ik vooruit gaat. Dat maakt het weer leuk om een nieuw nummer te maken
zodat ik dat weer in praktijk kan brengen.
Was het erg moeilijk om tegelijk te zingen en gitaar te spelen. Een aantal riffs zijn aardig ingewikkeld en om daar weer over heen te zingen lijkt me erg moeilijk. Schrijf je eerst een riff en dan de zang of andersom.
Het grappige is dat de manier waarop ik nummers schrijf is ook verandert. In het
begin maakte ik alleen de muziek, misschien had ik een refrein idee en daaromheen
bouwde ik het nummer. Nu schrijf ik nummers waar de tekst en melodie al bekent
is voordat ik uberhaupt de gitaar nog in mijn handen heb gehad. Dat is me nog
nooit eerder gebeurt. En ik heb ontdekt dat bij het schrijven van het allernieuwste
materiaal als ik de gitaar oppak om de muziek eromheen te schrijven, dat het makkelijk
te spelen en te zingen is. Er zitten inderdaad wel wat riffs op het album waarover
het moeilijk zingen is. Maar oefening baart kunst. Je moet gewoon tegen je hersens
zeggen dat er gezongen moet worden terwijl het gitaarwerk vanzelf moet gaan. Je
moet Geddy Lee van Rush eens zien, wat die speelt en zingt tegelijk. Dus ik dacht,
dat moet ik dus ook kunnen anders heb ik een probleem, ha ha.
Het nummer “The Mold” is uitgekomen als single, vertel daar eens iets meer over?
Ik heb juist “The Mold” uitgekozen omdat een hoop mensen die het hoorde het een
lekkere agresieve in-your-face nummer vonden. Ik had zo’n hoop diverse muziek
en iedereen vertelde me een beetje wat ik moest doen en daar gaat “The Mold” ook
over. Ik heb “Fade into the X” erop gezet omdat ik dacht dat de savatage fans
dat een mooi nummer zouden vinden. Ik heb “God damn war” erop gezet om mensen
alvast kennis te laten maken met de “War” CD die uit gaat komen. En ik heb er
nog twee onuitgebrachte nummers op gezet.