Interview met Casablanca
Op de vorige platen zat de Zweedse rockband Casablanca ergens tussen Bon Jovi en Mötley Crüe in, maar op de nieuwe plaat lijkt er deels een andere band op ons af te komen en bovendien nog met een conceptplaat. Tijd om zanger Anders Ljung er even wat vragen over te stellen.
Dag Anders. Ik volg Casablanca al een tijdje en deed ook een review van jullie vorige plaat Riding a Black Swan, maar ik kon mijn oren even niet geloven. Jullie starten deze plaat met een track waar behoorlijk wat doom en opbouw in zit.
Ja klopt, hier moeten we ook even terug voor gaan in de tijd. Het is de eerste keer in de geschiedenis van Casablanca dat we tijd hebben om eens iets anders te doen. Dat is de hoofdreden, want op de vorige twee platen hadden we eigenlijk niet de kans om een andere volgorde aan te brengen in de partijen die we schreven. Toen bleef het dus bij gewone rock ‘n’ roll en dat was ook goed, erg fijn om te spelen. Alles konden we toen ook opnemen op een week tijd en dat geldt voor de twee platen. Toen konden we niet op tour gaan, aangezien Ryan met Alice Cooper weg was, dus hadden wij vieren het erover om eens iets anders te doen. Na vier tot zes maanden kwamen we samen om het te bekijken en we hadden echt heel wat nummers, zo’n vijftig tot zestig en ze klonken allemaal anders dan de vorige albums. Deze nummers leken meer een verhaal te brengen en vandaar kwam ook het idee om met een conceptalbum voor de dag te komen. Dat concept had ik al sinds eind jaren tachtig, maar ik kon het nooit in de albums gieten. Dus vonden we dat het dit keer tijd was om de muziek dat verhaal te laten vertellen. Uiteraard staan er nog heel wat rock ‘n’ rollnummers op deze plaat, ongeveer de helft is de klassieke Casablanca-stijl, maar de rest van het album is dan het Miskatonic Graffiti-orkest.
Op nummers als RE: Old Money en Sister lijken jullie inderdaad meer op jullie oude zelf. Kunnen we dan verwachten dat die uitgebreide schrijfstijl deel van jullie band wordt?
Wel, we proberen altijd te evolueren als band en als individuele schrijvers. We zijn allemaal ook liefhebbers van muziek en luisteren ook naar heel wat verschillende zaken. Daar komt het ook vandaan. Om dit album te schrijven zaten we een aantal maanden in een lekkere creatieve flow en ik vind dat een band van ons niveau zich gewoon kan richten op het brengen van muziek die je zelf erg goed vindt. Als dan iemand dat nog goed zou vinden, dat zou gewoon fantastisch zijn. We hebben nu een goed schrijfmoment gehad en ik denk wel dat we zullen blijven evolueren, maar het zal altijd typisch Casablanca blijven met bepaalde rock ‘n’ rollnummers erbij. Maar wie weet wat het binnen vijf jaar zal worden, misschien is het dan helemaal geen rock meer (lacht). We zullen zien.
Dit album is ook nog maar de eerste poot van de driepoot die er aan komt. De nummers zijn er al, dus nemen we ze op wanneer de tijd rijp is. De saga gaat op basis van dat materiaal dan ook door. Daar zullen wat snellere nummers op staan, zeker ook wat tragere en ook nummers die zullen blijven hangen. Maar dan hebben we het dus al over het volgende album.
Laten we het even hebben over dat concept, want dat is uiteraard een belangrijk element voor jullie. Ik las dat het een mix van Twin Peaks en Lovecraft is, en dat maakt me wel wat benieuwd. Hoe komen jullie hierbij als rockband, want het klinkt eerder wat voor een extreme metalband?
Ik was al een liefhebber van Lovecraft toen ik een kind was, ik las er heel wat van en ik wou het altijd integreren in onze muziek. Ik wou niet gewoon de horror vertellen zoals extreme metalbands dat doen, maar er een herwerkte versie van maken. We gebruiken Lovecraft als inspiratie om er een hedendaagse rock ‘n’ roll opera van te maken die gaat over jonge mensen die weg willen uit hun kleine dorpje, waar wij zelf ook allemaal zijn opgegroeid. Het Twin Peaks idee van: ga gewoon ergens anders naartoe, want overal is beter dan hier. Het is gewoon erg fijn om met dergelijk concept te werken en daar nummers op te schrijven. Het Ziggy Stardust-album van David Bowie werkte vooral als inspiratie en uiteraard Quadrophenia van The Who. Van die typische, sterke Britse conceptplaten, weet je, waar het werk groter was dan het publiek ervoor. Toen was, gedurende enkele jaren toch, Ziggy Stardust veel groter dan David Bowie. Ik hoop dat Miskatonic Graffiti op een dag veel groter is dan Casablanca, dat zou schitterend zijn (lacht)!
Dus alle nummers die jullie nu geschreven zijn, waren ook van begin af aan gebaseerd op en geschreven volgens dit concept?
Ja, klopt. Ik zit met dit concept in mijn hoofd dat niet zoals een videospel is en dat begint en plots eindigt. Ik heb het verhaal en ik wil ook de hoofdpersonages hebben die in dit verhaal zitten en hen laten spreken. Wat ze ervoor deden, wat hun dromen zijn, enzovoorts. Op de volgende plaat zal het meer gaan over het hier en nu. Nu staat er heel wat op de plaat dat ingaat op de dingen die Mats, Erik of ik twintig jaar geleden meegemaakt hebben en welke dromen we hadden. Er is daar niet echt een begin of einde voor.
Het lijkt dat jullie jezelf ook effectief geïntegreerd hebben als vertellers van dit verhaal en dat ook op basis van jullie uiterlijk aangeven. Ik zag dat jij als zanger erg veranderd bent op twee jaar tijd, is dat puur voor het concept of is je uiterlijk in het echte leven ook wat veranderd?
Ja, dat is voor het concept hoor. Het is zo’n beetje als David Bowie die Ziggy Stardust werd en nu hebben we de bandleden hun uiterlijk wat aangepast. We konden het ons niet veroorloven om vier acteurs in te huren en dat te doen voor ons, dus moesten we het zelf doen (lacht). Ik denk dat het wel fijn wordt om dit ook op het podium te doen en Miskatonic Graffiti te doen alsof het een voorstelling was of een musical.
Dus die American Football-speler gaat dan ook mee het podium op?
Die gaat zeker mee het podium op, maar ik weet niet hoe dat gaat aflopen als hij die zware helm uren lang op zijn hoofd heeft (lacht). De Football-speler, maar ook de cheerleader achter het drumstel. Het wordt echt fijn, let maar op.
Dan moet ik gewoon zelf eens een kijkje komen nemen. In jullie clip merkte ik wel dat er wat horror aangebracht was met de fragmenten van Evil Dead. Hoe past dat in jullie ideeën?
Dat nummer is eigenlijk een horrorverhaal. Mats en Josephine gaan verliefd naar het bos en bepaalde zaken gebeuren met hen. Dat idee van liefde kan je koppelen aan het wegtrekken naar andere steden en het vrijvechten met het oude moet ergens gebeuren. Op het einde van de plaat breekt de strijd ook los en die zet zich voort op de volgende platen. Die ‘Evil Dead’-link zit er dan vooral in om er een wat ouder gevoel aan te geven en ik hield ook altijd van Lovecraft omwille van de science-fiction. Het heeft absoluut niets met geloof te maken.
Even wat anders. Een belangrijke wijziging voor jullie is die switch naar Despotz Records nu. Waarom was die van belang?
Ik denk dat we nu een label hebben dat zijn best doet om te promoten. Toen we op een groot label als Sony zaten, was dat wat minder en het draaide toen ook meer om het schrijven van nummers voor iemand anders. Een probleem hadden we niet met het label, ik wil zeker hen niets verwijten. Het is ook erg moeilijk om een band te promoten die niet kan touren. Ik denk dat we de schuld dan meer bij ons moeten leggen en niet bij hen. Als je een plaat schrijft als Riding a Black Swan en je kan niet touren, dan lukt het niet. Dus nu hebben we ook een belofte gemaakt naar Despotz Records toe dat we gaan touren gedurende een jaar. Dus als de mensen willen dan kunnen we in die periode gerust afkomen.
Het verschil is ook dat we nu werken met een conceptplaat en dat dat beter in de smaak valt bij Despotz Records. Toen we dit voorstelden bij Sony, met nog een optie voor een volgende plaat, begrepen ze het niet goed. Zij tekenen een contract met een band voor tracks en denken niet in albums. Het is een conceptplaat, dus hoe kan je met ons dan samenwerken voor enkele tracks? Je moet ons met het hele album, en zelfs met het hele pakket dat ligt te wachten, nemen. Omwille van die technische redenen konden we dus ook niet samenwerken, maar er zijn daarover geen woorden geweest ofzo hoor. Ze lieten ons zonder enig probleem onze eigen weg gaan en dat was goed.
Promotie en shows horen er dus nu ook bij. Zijn er zaken die al concreet vast liggen binnen deze twaalf maanden?
Wel de laatste keer dat we gespeeld hebben was in Spanje in het voorjaar, een show of twaalf à dertien. Dat was een tour die eigenlijk nog gekoppeld was aan Riding a Black Swan. We hadden ook het idee om vorig jaar op tour te gaan, maar toen stierven er enkele mensen die erg dierbaar voor ons waren, dus moesten we die annuleren. Het is dus al even geleden en het plan is om terug te gaan touren in december om de plaat voor te stellen. We hopen echt dat promotors en uiteraard het lokale publiek de plaat goed vinden. We zijn eigenlijk nog nergens met deze band geweest. Twee keer in Spanje en dat was nog een toeval, omdat Ryan net twee weken beschikbaar was toen.
Mikken jullie dan vooral op Scandinavië, of heb je het over Europa voor deze release?
Het zal Scandinavië worden voor december, maar hopen dan volgend jaar wel eens heel Europa te doen. Niet zomaar een paar shows in Engeland ofzo. We weten ook nog niet of we het alleen gaan doen of met een andere band, maar er lijkt over het algemeen wel wat meer interesse te zijn nu. Ik hoop ook dat we naar Amerika eens gaan. Josephine is van daar afkomstig, dus dat zou mooi zijn.
En uiteraard staan onze landen ook mee op de planning?
Ja, ik wil echt wel naar België komen voor jullie brouwerijen (lacht). Ik ben er een paar keer geweest en het bier is echt geweldig. We drinken in de band meestal rode wijn, maar als het bier moet zijn dan moet het uit België komen. En uiteraard Nederland ook. Ik bezocht in de jaren negentig heel wat van de festivals daar en ik wil zeker nog eens terug komen. Toen werkte ik samen met de band Candlemass en zij speelden op een pak geweldige festivals. Dat land zit dus echt in ons hart.
Bedankt voor het uitgebreide gesprek! Ik wil echt jullie concept op het podium eens zien gebeuren, dus we zien mekaar nog wel.
Bedankt voor je interesse en tot gauw!
Links: