Interview met Bliksem
België weet binnen de scene weer te verrassen met de nieuwe plaat van Bliksem. Deze band heeft net een nieuwe plaat uit en die blijkt erg afwisselend en knallend te zijn, zowel muzikaal als vocaal, want uiteraard heeft deze band een dame aan het roer. Tijd voor wat vragen, waar drummer Rob me antwoord op gaf.
Dag Rob, we hebben de impact van jullie bandnaam gevoeld met jullie nieuwste telg Gruesome Masterpiece. Hebben jullie ook het gevoel dat het met deze nieuwe plaat raak is? Wat zijn de zaken waar jullie echt tevreden over zijn op deze nieuwe?
Ja, dat gevoel hebben we eigenlijk ook. We zijn tevreden over zowat de gehele lijn: songs, productie, uitvoering, artwork… Het klopt allemaal. We wisten dit keer vrij duidelijk wat we wel en niet wilden. En de rest heeft zichzelf uitgewezen.
Het geluid grijpt je meteen naar de keel op de scheurende fases en er is diepgang waar dat nodig is. Waar zijn jullie gaan aankloppen om het zo te laten klinken? Het verschil met jullie voorganger is opmerkelijk.
We hebben deze plaat opgenomen met Martin Furia, al geruime tijd onze vaste geluidsman. Hij begrijpt het helemaal. Niet alleen heeft hij tonnen live-ervaring in zeer uiteenlopende stijlen (zo is hij live mixer van o.a. Dans Dans en Gypsy Ska Orchestra), ook staat hij dicht bij de band en hebben we heel wat uren samen overleggend en filosoferend aan de toog doorgebracht. Hij heeft de plaat ook zelf gemixt, enkel de mastering werd uit handen gegeven. We wilden een duidelijke, organische klank die qua impact niet moest onderdoen voor onze live sound, en daar zijn we volgens mij volledig in geslaagd. Het knalt, maar niet op de mechanische dichtgeplamuurde manier die de laatste vijftien jaar de boventoon voert in metalland. Bij ons geen triggers, digitale racks en gepuzzel met Pro-Tools. Zelfs een click track lieten we op deze plaat volledig achterwege.
Een iets andere aanpak qua productie dus, maar je kan er bij Bliksem nu eenmaal niet om heen dat alles ook erg eigen klinkt door de vocalen van Peggy. Welke vooruitgang hebben jullie op vlak van de zanglijnen geboekt op deze nieuwe, naar jullie gevoel?
We zijn ons vooral meer op de melodie gaan richten. Peggy kon in de rustigere nummers (zoals Mistress of the Damned en Morphine Dreams) duidelijk laten horen wat ze op dat vlak in haar mars heeft, maar ook de stevigere thrashers zijn meestal toch wat meer op melodie afgestemd dan op de vorige plaat het geval was. De ruiger gezongen stukken komen bijgevolg ook beter tot hun recht. Er is dus op vocaal vlak een pak meer variatie te vinden dan vroeger, en dat geldt bij uitbreiding ook voor de songs zelf.
Maken jullie als band nu ook gretig gebruik van die term ‘female fronted’? Uiteraard is dit geen gothicbandje, maar het vrouwelijke boegbeeld maakt wel dat het wat anders klinkt. Voelen jullie je een female fronted neo-thrashband, of hoeft die term niet?
Voor ons hoeft dat niet. Het betreft hier natuurlijk een opvallend aspect van deze band, maar we maken zeker niet gretig gebruik van de term; we vermoeden dat het zo al vrij snel duidelijk is dat we een zangeres in de gelederen hebben. Ten slotte slaat de term ‘female fronted’ niet op een muzikale stijl, maar hoogstens op een sound. En die zal je als luisteraar sowieso ervaren.
Twee paradepaardjes van de nieuwe schijf staan inmiddels online in clipvorm, met name de stijlvolle opener Crawling in the Dirt en het geladen en scheurende Twist The Knife. Als je zou moeten kiezen, wat zou dan de derde clip worden om nog een beter beeld te schetsen van jullie veelzijdigheid?
Als ik zelf zou mogen kiezen werd het Room Without a View, omdat het de veelzijdigheid van de plaat mooi samenvat en omdat het onderwerp van de tekst zich uitstekend leent tot een verfilming. Maar voorlopig zal dit nog even op zich moeten laten wachten. De eerstvolgende clip die er aan komt is die van Out of the Darkness, het laatste nummer op de plaat en waarschijnlijk het meest toegankelijke, maar misschien ook het meest emotionele qua tekst. Deze plaat is tekstueel behoorlijk eerlijk en heavy geworden, en dit nummer is zo’n beetje de apotheose van dit alles.
Room Without a View is toevallig mijn favoriet op het album, de track valt, vind ik, erg op met die aanstekelijke riff en diepgaande zang. Kan je wat uitwijden over hoe die track tot stand kwam? Wie bedacht deze andere insteek, hoe pakten jullie het aan als band om dit uit te werken?
Room Without a View is zeker ook één van onze eigen favorieten. Het is een van de weinige nummers die nog niet volledig klaar waren voor we de studio in gingen, en heeft heel wat arrangementen en zanglijnen gekend. Het was de allerlaatste track waar we ons aan waagden tijdens de drumopnames (de eerste stap in het opnameproces). Vlak voor ik mijn partijen inblikte hebben we samen met Martin de structuur nog ingrijpend veranderd, wat dingen geschrapt en wat dingen toegevoegd… Pas toen voelde het goed aan. Ook de zanglijnen zijn redelijk last minute tot stand gekomen. Sommige dingen vallen nu eenmaal pas op het allerlaatste moment in hun plooi. Niets mis mee, zo blijft het spannend!
Ik kende zelf het Duitse label Iron Will nog niet. Vormen zij ook jullie management of regelen jullie zelf de plaatsen waar jullie gaan spelen? Kwam die tour met Flotsam & Jetsam via hen?
Iron Will is een servicelabel dat gelieerd is aan Rough Trade, en fungeert enigszins als ‘hoofdkwartier’ van de alliantie die zich rond deze plaat gevormd heeft: Rough Trade (distributie in het buitenland), Oktober Promotions (promo Duitsland, Europa), PIAS (distributie Benelux) en Pioneer Music (promo UK). Die bende houdt zich dus volop bezig met het verspreiden en promoten van de nieuwe plaat. Ons management wordt echter al sinds enkele jaren verzorgd door Bidi (Bidi Bookings). Hij is degene die het contact met Rough Trade heeft gelegd en was ook sterk betrokken bij de samenstelling van het team. Hij boekt al onze shows, in samenspraak met ons, en heeft ons ook aan de tour met Flotsam & Jetsam geholpen. We kennen en vertrouwen elkaar inmiddels door en door en hij geloofde in ons vanaf het moment dat hij onze debuut EP in handen kreeg – inmiddels bijna vijf jaar geleden.
Hij doet zijn werk duidelijk goed: een behoorlijke tour met een grootmacht in het genre en de komende maanden terug op rondreis. Staan jullie open voor alles om jullie ding te brengen? Waar kijken jullie nu enorm naar uit?
Voor alles? Er zijn ongetwijfeld grenzen, maar we hebben er inderdaad erg veel voor over. Momenteel kijken we uit naar de komende reeks shows. In augustus is het rustig geweest, maar op 28 augustus komt de plaat uit en houden we meteen een releaseparty in Het Bos, een vrij nieuwe club in Antwerpen. Vanaf dan spelen we vrijwel elk weekend. We zijn ook benieuwd naar hoe het met de plaat zal lopen, hoewel de goeie reviews het beste doen vermoeden. En we hopen natuurlijk op een nieuwe tour. Naar verluidt wordt daaraan gewerkt…
Mooi! De bliksem is duidelijk ingeslagen en het vuur brandt. Wat gaan jullie ermee doen? Is er iets dat jullie echt willen bereiken met deze band, waar jullie naartoe werken? Of gaat dit om het brengen van goede muziek en bakken fun op podium?
Het is duidelijk dat je dit geen hobby meer kan noemen. Er is al veel tijd en energie in deze band gekropen, dus is stil blijven staan geen optie.
Wij zijn van nature een band die vooruit wil gaan. Bliksem heeft altijd gebrand op pure ambitie. Het doel is dus om in stijgende lijn te blijven gaan. Uiteraard gaat het om het brengen van goeie muziek, maar volgens mij brengt artistieke groei in ons geval ook algemene groei met zich mee. Zo hoort het, dat vinden we zelf althans. We werken steeds harder, dus is het op zich niet onlogisch dat daar iets voor in de plaats komt. Wie zaait zal oogsten. En dan denk ik aan een groter publiek, hogere spots, grotere tours, en er misschien iets aan over houden (wat tot nu toe niet het geval was). Hoe groot, hoe hoog? Zo specifiek kunnen we dat niet inschatten. Maar het is inherent aan deze band dat we zo ver gaan als we kunnen.
Fijn om te horen dat we nog veel mogen verwachten van jullie. Als afsluiter: wat is het eerstvolgende dat we van Bliksem niet mogen missen in België en Nederland en waarom? Bedankt voor het interview!
Zoals ik al zei komt onze release show er aan, dat moet er sowieso eentje worden om in te kaderen! Ook zijn we op 12 september te zien op Olensfest, samen met onder andere Kreator en Refuge (in feite het Duitse Rage in originele bezetting). Verder gaan we voor een laatste keer met onze makkers van Vanderbuyst de hort op naar Duitsland, en spelen we op hun afscheidsshow in Tilburg (die natuurlijk al een tijdlang uitverkocht is). Daarnaast doen we ook een aantal Belgian Invasion-shows in Nederland, samen met Evil Invaders, Diablo Blvd en Bark. Kansen genoeg dus!
En zonder dank, overigens, het was een genoegen!
Links:
