Interview met Amphitryon

Interview met Amphitryon



Amphitryon is een veelbelovende doom/deathmetal band uit Frankrijk, en na een review van de mini L’Entremonde zag ik ook mijn kans om een interviewtje los te peuteren met “deathvocals & guitars” Laurent Desvignes. Het resultaat van mijn nieuwsgierige vragen naar onder meer toekomst, heden en verleden van deze nog erg jonge maar ambitieuze band valt hieronder te lezen… En nu maar hopen dat ze op een mooie dag de aandacht krijgen die ze verdienen!

Kan je ons bij wijze van introductie iets meer vertellen over hoe het allemaal begonnen is met Amphitryon?



Amphitryon onstond in 1996 op initiatief van Matthieu Scarpa (gitaar) en Johann Simon (drums tot september 2002) die daarna ook zowat onmiddelijk Christophe Viandier (grunts) inlijfden. De band speelde toen een soort trash/heavy/death metal. Het latere komen en gaan van andere bandleden bracht andere, meer atmosfersiche invloeden met zich mee, zoals doom. Van de line-up indertijd is eigenlijk enkel nog Matthieu Scarpa over.



Welke bands zijn tot nu toe de belangrijkste inpsiratiebronnen voor Amphitryon geweest?



Onze belangrijkste invloeden komen van ontelbare verschillende bronnen, ieder bandlid luistert eigenlijk ook naar totaal uiteenlopende en verschillende stijlen. Deathmetal, jazz, en zelfs klassieke en religieuze muziek… Bands die echter een plaatsje hebben in ieder van ons zijn of haar muziekbibliotheek zijn Septic Flesh, Magma, Orphaned Land, en Death. Wat de teksten en centrale thema’s van Amphitryon betreft, inspiratie wordt op alle mogelijke gebieden opgedaan, zoals schilderijen, of een film. Matthieu studeert geschiedenis, en is altijd zeer geïnteresseerd geweest in de oude Griekse literatuur, wat ook duidelijk naar voren komt in zijn manier van schrijven.



Daar de informatie die op het net te vinden is vrij beperkt is, wat heeft Amphitryon tot nu toe eigenlijk allemaal uitgebracht?



We hebben twee tracks opgenomen voor Intramurock #5, een Franse compilatie die in augustus 1998 verscheen. Verder hebben we tot dusver onze mini CD L’Entremonde uit 2001. L’Entremonde werd heel positief ontvangen door de verschillende media, en we zijn nog steeds trots op de songs die erop staan.



Zijn live optredens belangrijk voor Amphitryon, of is jullie muziek eerder een studioproject?



Amphitryon staat voor ons eigenlijk gelijk aan werken aan onze live verschijning! Alleen studiowerk zou een zekere dood voor onze band betekenen, hoewel we eigenlijk zelden onstage te vinden zijn tot nu toe. Maar dat ligt aan de hoge eisen die we stellen om een goed geluid ten gehore te kunnen brengen, en zeker niet aan een gebrek aan motivatie. We kunnen er echt van genieten om samen iets te composeren, maar het effect van studiowerk is niets vergeleken met het plezier dat we hebben in live optreden. De zevende en laatste edittie van het Rotondefestival in Hirson bood ons de kans om nieuwe contacten te leggen, en nieuwe kansen om ons de komende maanden in België of Nederland aan het werk te kunnen zien. Dus de komende tijd lijkt vrij druk te gaan worden voor ons, naast de vooruitzichten om ons buiten Frankrijk live te kunnen gaan bewijzen, zijn we tegelijk druk bezig met een conceptalbum. De opnames en mastering daarvan zijn natuurlijk ook een prioriteit daar we dit album zo snel mogelijk werkelijkheid willen zien worden. Dit belooft veruit het sterkste materiaal te worden dat Amphitryon ooit heeft opgenomen, en daarmee willen we dan op tour zowel in als buiten Frankrijk. Dus hou je ogen en oren open zou ik zeggen!



Dus de toekomst ziet er goed uit, nog geen labels geïnteresseerd in jullie?



De toekomst ziet er inderdaad nogal rooskleurig uit, en vrij veel labels zijn geïnteresserd om ons een contract aan te bieden, maar we houden voorlopig de boot een beetje af om de juiste beslissingen te kunnen nemen voor de uitvoering en productie van ons aankomende conceptalbum. Geduld is een mooie zaak.



Wat was jullie beste of meest memorabele show ooit?



Onze laatste concerten (Rotonde Festival 7 & 4 Ecluses te Dunkerque) waren tevens de beste. Eerder hoopvol voor ons dus! Maar dit is tevens onze manier van denken, elk nummer, en elk concert moet beter zijn dan het voorgaande.



Kan je met ons je gedachten over de hedendaagse metalscene delen?



De tegenwoordige metalscene biedt een wijde waaier van fantastische bands, en tegelijk een massa zwakke copies van deze bands. Ik word vaak teleurgesteld als ik een band hoor die ik tevoren nog niet kende, omdat ze slechts een flauw afkooksel van hun idolen blijken te zijn. Ik wil er niet eens aan beginnen om de Symphony X klonen op te sommen, zoveel zijn het er intussen geworden. Ook death, black en gothic zijn vaak slachtoffers van lak aan creativiteit. Aan de andere kant worden we natuurlijk ook nog steeds verrast door de metalscene in al haar facetten! Wij proberen deel uit te maken van deze ‘verrassingen’ door onze nummers te componeren zoals ze uit ons hart komen, en minder beînvloed door wat er om ons heen in het metallandschap gebeurt, en zeker zonder de één of de ander te proberen na-apen. Gewoon jezelf zijn is mogelijk de belangrijkste factor om uniek te blijven.



In hoeverre zijn jullie betrokken bij jullie eigen website, en denk je dat internet een zegen of eerder een vloek is voor metal, en muziek in het algemeen?



We hebben onze website gemaakt met de hulp van enkele op dat gebied competente vrienden, en de updates nemen we zelf voor onze rekening. Internet is een verbazend handig hulpmiddel, tenminste voor de bands die geen majordeal hebben bedoel ik. De prijzen die we moeten betalen voor een publicatie in één of ander magazine, of voor de deelname aan een compilatie CD bijvoorbeeld, zijn vaak gewoonweg absurd. Hetzelfde resultaat kan je bereiken via internet, wat vaak zelfs gratis is, het is gewoonweg niet te vergelijken.



Wat is het laatste album dat je hebt gekocht?



Het is niet mijn gewoonte om veel CD’s te kopen, maar onlangs heb ik de nieuwe van Septic Flesh gekocht, omdat niet alleen aan de muziek, maar ook aan het visuele aspect veel aandacht is besteed. Ik vind dat bands in deze tijden van illegale downloads en hoge CD prijzen met meer moeten naar voren komen dan gewoon een schijfje met fantastische muziek erop. Fans verdienen het zeker en vast dat de band ook tijd en aandacht besteedt aan de layout en dergelijke van hun werk. dat is tegelijk de reden waarom wij samenwerken met een schilder, Daniel Péron, die L’Entremonde illustreerde, en dat ook zal doen voor ons volgende album. Maar eigenlijk is het nog te vroeg om het daar al over te hebben!



Weet je nog wat het eerste album was dat je ooit hebt gekocht?



Dat was Kill ’em All. Ik was toen twaalf jaar oud, en had ergens de intro van For Whom the Bell Tolls gehoord. Ik was enorm onder de indruk van de sensatie van power die deze opriep, en besloot me toen zo snel mogelijk een album van deze band aan te schaffen.



Wat is het beste album ooit volgens jou?



Dat is een hele moeilijke vraag… ik zou je echter graag vertellen dat het beste album ooit datgene is waar wij vandaag aan werken…



Als je de kans had om voor één dag een befaamd muzikant te zijn, wie zou je dan willen zijn?



Ik zou natuurlijk wel zo beroemd willen zijn als een metalmuzikant maar kan zijn, uiteraard. Maar wat tegenwoordig bijvoorbeeld met Zakk Wylde en Ozzy’s show gebeurt trekt me eigenlijk allesbehalve aan. Ik heb ook nog mijn rust nodig, en begrijp niet goed hoe zij al die drukte en heisa aankunnen. Ik denk trouwens dat dit opgaat voor iedereen in Amphitryon, we willen natuurlijk wel erkenning voor wat we doen, maar ik denk dat niemand nog echt bevrediging voor zijn of haar ego nodig heeft, of daarnaar op zoek is.



Famous last words?



Many thanks to you for this interview and to everyone who’s supporting us! Stay dark.



Meer informatie: http://www.amphitryon.cjb.net/



Foto’s: Urbain Tanguy