Interview met Ajattara
Itse Ruoja Suruntuoja. Een opmerkelijk figuur in de Finse metalgemeenschap. Na een lange carrière bij Amorphis werd Ajattara uit de harde grond gestampt. Noitumaa, hun recente album, brengt een vreemde mix van dark folk, en laat de metalen klanken haast volledig achterwege. Wat daar aan de hand was, dat wou ik wel eens weten. Itse Ruoja Suruntuoja trekt zich dezer dagen weinig aan van de ongeschreven wetten der normale communicatie, en daar ging ik zoveel mogelijk in mee. Dit is het resultaat.
Dag Ajattara, een behoorlijk gelukkige aarddag en proficiat met jullie Noitumaa-album.
Thank you, thank you, thank you thanks!
De nummers, als ik zo vrij mag zijn, zijn nog steeds overgoten in evil klinkende frequenties. Maar dit keer zijn ze in bijna kampvuurstijl gebracht. Geen willekeur echt, de Ajattara-sound is er nog. Is het moeilijk, zo een unplugged album maken?
Ja, het nam wat tijd in beslag om dit concept te creëren, aangezien ik het telkens één stap wou voorblijven tot aan het bittere einde. Het duurde 666 dagen, om precies te blijven.
Op die manier… misschien daarom dat de vocalen zo bezeten klinken. Vreemd hoe je er in slaagt om de Finse taal, waarvan de helft van de letters i’s en a’s zijn, zo kwaadaardig te laten klinken.
Toverkracht kerel, voor mij is het naturel. Een vloek is een vloek in eender welke taal.
Waarom eigenlijk nieuwe nummers in deze stijl, en niet oude nummers? Ik kan me voorstellen dat de nieuwe nummers ook in distorted versie goed zouden klinken.
We spelen de nieuwe op de komende shows zeker elektrische versies van de nieuwste songs. We hebben het nog niet uitgetest, maar het zal naar alle waarschijnlijkheid beter zijn dan het drie weken oud lijk van je moeder neuken.
Dat zal wat geven dus…
Het hangt er nog van af waar we spelen natuurlijk. In kleine zalen wagen we ons misschien wel eens aan de unplugged versies, in royale zalen wordt het volume op twaalf gezet.
Waren de nummers beïnvloed door folk muziek, of is dat irrelevant? Misschien heeft het iets met Loituma te maken?
Loituma? Nooit van gehoord! En ja, folk muziek speelt wel zijn rol. Hoe dan ook, de mensheid is naar de kloten en binnenkort, hoop ik toch, is tijd voor Armageddon. En zoals altijd zal een kleine groep klootzakken dit overweldigende evenement overleven. Dit is de muziek, hun erfenis, voor de volgelingen van de Apocalypse en voor de crew van Ajattara.
Is dit nu een gevolg van het gebrek aan zon in Finland of zo? Of is dit iets genetisch?
In de winter is er maar een paar uur zonlicht per dag, en in het hoge noorden al helemaal niets. Die zon komt al helemaal niet meer piepen. En in de zomer is het net andersom. Dus wat denk je? Volgens mij zijn deze gebeiden niet bedoeld voor de mens, niet geschikt zeg maar. Maar ja, als je er wordt geboren, dan wil je nergens anders meer heen…
Er is onzinnig veel gebeurd sinds het Itse album. Heeft jouw Itse de muziek veranderd, of heeft de muziek jouw Itse veranderd?
De muziek is een reflectie van mijn Itse. Het is niet veranderd, het is alleen groter geworden.
Daar twijfelen we niet aan. Wat ik ook wou vragen: jullie drummer heet Malakias IV. Wat is daarmee aan de hand?
Toen ik Ajattara stichtte heb ik beslist dat de drummer altijd de naam
Malakias zou dragen. De drummers zijn behoorlijk onfortuinlijk in Ajattara sinds
Malakias I. Malakias IV doet het voorlopig voortreffelijk, en vertelde ons dat hij het nog tien jaar zal uitzingen. Dan sterft zijn kat en pleegt hij zelfmoord, want die kat is het enige waarvoor hij leeft.
Finland eindigde bijna laatste dit jaar in het Eurovision Contest. Dát zal wel een reden tot zelfmoord zijn in Finland. Wat zijn uw gevoelens over deze tragedie?
Mijn cyanidecapsulen zijn besteld.
Vele van onze lezers maken wel eens een trip door en naar Scandinavië. Welke plaatsen raadt je ons aan om zeker eens in het leven heen te gaan?
Alle meiden: kom naar mij in Noitumaa/Karttula, de rest springt beter in de Saimaan kanava!
Nog een laatste woordje voor aan de fans?
Keep on tripping!
Links: