Interview met Airbourne
Als uitgezonden missionarissen proberen de broers O’ Keefe uit Australië al twee dagen lang de andere kant van de wereld over hun nieuwe schijf No Guts, No Glory te informeren. Het Eden American Hotel te Amsterdam is de ideale plaats voor een gezellig onderonsje met één van de Airbourne-broeders. Krullebol Joel O’ Keefe wordt door vrouwelijk gezelschap bevraagd over hun recentelijk verworven rock ‘n’ roll-sterrenstatus.
Allereerst van harte gefeliciteerd met jullie nieuwe album No Guts, No Glory en aangenaam kennis te maken. Zware Metalen is erg geïnteresseerd in de totstandkoming van deze nieuwe plaat en jullie algehele creatieve proces. Hoe zijn jullie van gewone jongens op de straat in een mum van tijd verworden tot internationale rocksterren? Wat heeft jullie gedreven?
Ons ‘animal instinct’, haha, we waren er weerloos tegen. Rock ‘n’ roll is net als seks voor ons. We kunnen er niet zonder.
Grapjas… dus ‘no nuts, no glory’; ik bedoel ‘no guts, no glory’! Jullie zijn ontzettend populair geworden in de afgelopen paar jaren. Als men denkt aan een diehard rockband uit Australië met twee broers denkt men nu behalve aan AC/DC hopelijk ook aan jullie. Wat vinden jullie hiervan?
Geweldig! Iedere band uit Aussie heeft een stel broers lijkt het wel. (lacht)
Daar lijkt het soms wel op. Oordelend aan de hand van het nieuwe album zit het wel snor tussen jou en Ryan. Jullie album is net vers van de pers en de reden van jullie nieuwe tour. Een kans om iedereen in Nederland die houdt van ouderwets goede hardrock en jullie nog niet kent te informeren. Is er nog iets bijzonders met betrekking tot jullie muziek en dan vooral de laatste plaat waarmee je niet kan wachten om het ons te vertellen?
We kunnen niet wachten om die liedjes te spelen! Deze plaat klinkt voor ons veel meer live en ass kickin’ dan de vorige. Het nummer Born To Kill klinkt voller en zwaarder dan menig nummer op Runnin’ Wild.
Persoonlijk vond ik Bottom Of The Well, Get Busy Livin’ en vooral het uptempo Back On The Bottle de krachtigste nummers op No Guts, No Glory. Waar zijn jullie zelf het meest tevreden over?
Oh ja, Back On The Bottle is zeker ook één van mijn favorieten! We zijn verder echt behoorlijk tevreden met alle nummers die het album sieren. Alhoewel ik er zelf nog geen kopie van heb.
De nummers klinken gelukkig allemaal nog steeds erg als Airbourne. Misschien is het wel waar dat men altijd nieuwe bands graag wil vergelijken met oude bands; een soort muzikale identificatie. Als ik jullie bijvoorbeeld zou willen vergelijken met een bestaande band (niet Spinal Tap) en jullie dat als een compliment op zouden vatten, met welke band zou ik jullie dan vergelijken?
AC/DC natuurlijk!! (lacht) Ook zeker Rose Tattoo, The Angels en Judas Priest.
Die laatste is de enige non-Australische band; jullie muzikale invloeden liegen er gelukkig ieder geval niet om. (lacht) Nieuwe bands moeten zich nu op innovatieve manieren zien te promoten die aansluiten op deze tijdsgeest. Guitar Hero heeft ook nog nummer van jullie in het spel gebruikt. Dat is te gek voor een vrij jonge band zoals Airbourne.
Ja, zo hebben we veel meer naamsbekendheid gekregen. Tegenwoordig is dat, samen met veel optreden, de manier om je muziek wat meer onder de aandacht te brengen. We halen daar ook veel plezier uit! Onze andere geneugten blijven natuurlijk rock ‘n’ roll, bier en vrouwen. Klinkt toch gek om dit nu tegen een vrouw te zeggen. Niet dat ik het niet opgemerkt had, dat ik hier tegenover het andere geslacht zit…
Eerlijkheid zonder zwaar op de hand te zijn, daar kan deze dame wel tegen. ‘Seks, alcohol and rock ‘n’ roll’ is oprecht jullie creatieve proces zo te horen. Het is ook een levensstijl waar mening man zijn rechterlong voor zou geven. Niet iedere muzikant komt namelijk zover in de muziekbusiness. Maken jullie als band muziek omdat je niets anders zou willen of kunnen doen? Of nemen jullie gewoon de zware taak op je, in de naam van rock ‘n’ roll?
We zijn gewoon egoïstisch! (lacht) Neen, waar je ook bent op de wereld, iedereen heeft recht op een stukje rock ‘n’ roll. Wij willen het graag geven. Heb je een slechte dag op je werk gehad? Of ben je ontslagen? Heeft je vriendin je gedumpt? Rock ‘n’ roll helpt je het achter je te laten en zelfs te vergeten. Net zoals bier.
Kan jij je de laatste keer nog herinneren dat je zelf zoiets meemaakte?
Jazeker, dat was toen ik Rose Tattoo voor het eerst live zag spelen in het Criterion Hotel te Warrnambool, waar ik ben opgegroeid. Daar was ik helemaal ondersteboven van!
Daarom zijn jullie zulke podiumbeesten geworden. Zijn jullie in het echt zoals jullie op de bühne zijn of is het dan meer een show?
Haha, we zijn echt zo. ”It’s the only way to live!!” (lacht breeduit)
Geweldig! Dat was de stiekem een strikvraag, maar ik had onderhand al een donkerbruin vermoeden. Als een leek mij zou vragen om jullie muziek te omschrijven, zou ik Airbourne wellicht beschrijven als zorgeloze, krachtige hardrock zonder veel poespas. Komt dat overeen met jullie definitie?
Yeah, powerhouse rock ‘n’ roll! Brute kracht! We zijn namelijk zeker niet de slimste muzikanten ter wereld of de meest technische. Het moet zo hard mogelijk zijn, dat is ons motto.
Hard? Inderdaad, je hebt ooit bierblikjes op het podium tegen je hoofd gesmeten, totdat het bier eruit spoot. Dat is heavy metal!
Dat was nog eens goeie shampoo!
Dit is echt iets wat bij Airbourne past naar mijn mening. Ik verwacht bijvoorbeeld ook niet dat jullie erg van stijl zullen veranderen in de verdere toekomst. Wat zien jullie aan de muzikale horizon?
Ik zie ons dit nog heel lang doen. ”Over and over again… till we die”. Jack Daniels heeft zijn whiskey ook weet ik het hoe lang niet veranderd.(lacht)
Aha, een whiskey-man. Zeg eens Joel, wat zouden de ingrediënten voor een goede rockband moeten zijn? Wat moet je er in leggen en wat kun je beter thuis laten?
Wij wonen al drieëneenhalf jaar samen in een huis en dat heeft er volgens mij echt voor gezorgd dat we een eenheid bleven. Onze meningen komen ook erg overeen en dat is echt belangrijk. Heb je alle vier overal een andere mening over, kun je het schudden.
Zolang je elkaar maar niet uitmoordt…
Daar zijn we wel berucht om.
Werden in de achttiende eeuw niet alle moordenaars, verkrachters en dieven massaal in bootjes naar Australië verscheept?
We zijn echt tuig. (lacht)
Fijn om te horen dat jullie vier samen goed met elkaar kunnen opschieten. Ik kan me voorstellen dat er in de muziekbusiness af en toe zaken zijn die minder rock ‘n’ roll zijn.
Saaie persdingen. Niet met Nederlandse meiden hoor! En serieus op de foto moeten… dat is echt gay.
Gelukkig heb je ook nog andere dingen in je leven die erg leuk zijn.
Behalve vrouwen, alcohol en rock ‘n’ roll? Ja, videospelletjes zijn leuk!
Welke?
Ik ben gek van Killzone 2. Toevallig weet ik dat het van Nederlandse makelij is en twee grachten hiervandaan ontwikkeld is. Eén van de beste spellen voor de PS3.
Ik kom niet meer bij… Zie je nou wel? Het is maar goed dat er videospelletjes bestaan voor de agressieve Australiërs!
We zijn echt vreedzaam, ook al wonen we nu niet meer onder één dak met z’n vieren. We wonen eigenlijk wel samen in de bus.
Hoe komt dat?
We hadden een interview en zijn een beetje te enthousiast geweest met fikkie stoken in de achtertuin. Helaas voor ons zag onze huisbaas het filmpje ook op internet. Nu zijn we behoorlijk dakloos en constant op tour.
Zijn er dingen, behalve je eigen bed, die je wel eens kunt missen als je met tournee bent?
Aussie bier! Carlton Draught lust ik graag. Nederlands bier heb ik ook geen problemen mee. We zijn al een paar keer in Nederland geweest, maar we hebben nog geen tijd gehad om het hier eens goed te verkennen. Jullie hebben het hier goed voor elkaar in Nederland. Erg rock ‘n’ roll!
Dankjewel Joel, namens mij en de lezers van Zware Metalen. Dat is leuk om te horen; het was een gezellig interview en tot snel. Rawk on!
Links: